Haar uitstraling is gigantisch mooi, maar was ’t dat waardoor ik haar zo graag zag?
Mwah, zij straalt zoals ik nog nooit ’n vrouw zag, dat klopt. Mijn hart gaat soms door haar wat hard, dat klopt ook. Ik raak van slag als ik soms kijk naar ’n vrouw, maar als ’t uitstraling aangaat, ‘k word daar warm van, maar bijna altijd blijft mijn kookpunt uit.
’t Gaat dus om ’n vrouw, da’s al mooi, dat ’t om ’n vrouw gaat. Maar ook ’n vrouw waar flink wat pit in zit! ’t Is lastig dat ik haar naam schrijf maar ik klap wat uit school als ik u brom dat haar afkomst Skandinavisch is.
‘Pfff, ’t zal zo ’n wicht zijn zoals dat strak kind van Abba? Blond, ’n hoop borstpartij tot in Tokio, zo’n hitsig ding mij dunkt!’ Dat is wat u dacht, klopt dat?’
Niks van aan van dat, wat u dacht! Onwaar! Wacht, ik dacht ’t toch, dat daar niks van waar was! Ik schrijf dat rap zo op maar miljaar, ik zag haar nog nooit! Waarom schrijf of dacht ik dan dat ik haar plots zo graag zag?

Kijk, ’n man wordt al rap vurig als hij wat aandacht krijgt van ’n vrouw, maar als ’n man zoals ik ’n kunstig soort kado krijg, dat mij voor altijd bijblijft, ja, dan is ’t kot al gauw vrij smal. ’t Is daar lang, ’t is daar kort, ik maak daar vaak ’n hoofdzaak van, ondanks dat ik al op voorhand wist dat ’t al bij al in ’n plooi valt.

Totdat, op ’n dag ’n vrouw mij schrijft. ’t Las wat lastig want haar schrijftaal was vrij raar.
‘Ick löf dic, unt ick wolls garnig tig skriftsallarmütz zint, ick wust soval da Fjordhastärd!’ Tja, Fjordhastärd, als ’n vrouw dat schrijft, daar val ik voor! Daar was ik door van mijn stuk hoor! Maar jong toch! Fjordhastärd. U snapt dat ik daardoor vol van haar was! Mijn hart zat op slot! Ik hing mijn kwast aan ’n wilg, ‘k gaf mijn ontslag zodat ik altijd bij haar kon zijn. Tja, ik zag nog nooit ‘n vrouw waar ik zo van vol lof zat, dat zij zo fantastisch Skandinavisch was. Waar vind ik nog ’n vrouw, zo mooi, maar zij wist dus op de koop daarbij ook nog van ’n Fjordhastärd! ’t Kan toch nooit zo zot zijn!
Ik was trots op haar! Ik was toch op haar! Toch, dat is trots in ’t Skandinavisch. Ik dacht dat ik al wat wist wat ’n vrouw kon zijn, mooi, prachtig, apart, slim, wijs, maar ik schrijf haar vaak in ’t Skandinavisch wat zij is: Zij is särskild.

Categorieën: Thema column

7 reacties

DACS1973 · 30 oktober 2011 op 07:31

Het stukje gaat over een vrouw die de schrijver het hoofd op hol brengt…
Vlaamse tongval…
Een kwast aan de wilgen…
Tóch nog een verdwaald eetje in de tekst…

Dat móet LouisP zijn! :hammer:

Mien · 30 oktober 2011 op 09:34

Qua onderwerp zeker weer een LouisP, of is het een look-a-like-lowieke?
Louis dan toch maar, die houdt van kleintjes. :hammer:

sylvia1 · 30 oktober 2011 op 09:47

Zou dit dan de laatste zijn? Een mooi einde aan een mooie reeks, wat mij betreft. Origineel en wat een passie 🙂

Ferrara · 30 oktober 2011 op 17:34

Ik vemoed dat de uitsmijter van Arta is.

LouisP · 30 oktober 2011 op 18:01

Ik vermoed van ene die graag Skandinavisch schrijft maar die taal niet zo goed kan..Fjordhastard is zonder d..

DACS1973 · 31 oktober 2011 op 10:27

Ik schrijf graag ‘Scandinavisch’ 😉

Harrie · 31 oktober 2011 op 10:43

LouisP

Geef een reactie

Avatar plaatshouder