Schaamhaar

Ik zit eraan te denken om mijn schaamhaar weg te halen. Ik weet het, het gaat nergens over maar ik deel het toch even. Ik ben het zat. Tijdens het douchen zit ik mij regelmatig ter verwonderen over die zwarte bos krullen tussen navel en bijbal. Dik, woelig kroeshaar, zonder bewezen functie. En de laatste tijd erger me ik eraan. Ik denk dat ik eerst de schaar hanteer. Zegmaar ‘voor het grove werk’. Voorzichtigheid is geboden, een verkeerde beweging is mogelijk fataal. Daarna inzepen en Mach 3 van Gilette haar werk laten doen. Afspoelen en daarna het putje leegscheppen. Moet in een kwartiertje te doen zijn.

Uit betrouwbare bron heb ik begrepen dat het scheren van het schaamhaar een eenrichtingsweg is. Eenmaal die weg ingeslagen en je kunt niet meer terug. Dat komt omdat terugkomend schaamhaar ontzettend prikt. Het schijnt dat bij elke stap die je doet, honderden haarpunten in je lies prikken. Alsof je op een speldenkussen gaat zitten. Zeer onplezierig. De blikken van je collega’s op werk, wanneer je ineenkrimpt bij elke stap die je zet… liever niet.

Ik denk dat ik mijn squashvrienden vooraf moet vertellen van mijn naaktheid. Dit zal ik uitleggen voor de vrouwen: Het is niet zo dat mannen tijdens het douchen aandachtig elkaar ’s geslachtsdeel aan het bestuderen zijn, maar wanneer je ineens haarloos de douche binnenstapt kan dat leiden tot vervelende confrontaties. Dan moet je denken aan gesprekken als: ‘Zo, ik zie dat jij druk geweest bent van ’t weekend. Heb je ook je reet laten waxen?’ Of ‘Kon je je piemel niet meer vinden ofzo?’ En je staat natuurlijk nooit alleen onder de douchjes, dus staan 8 paar mannen gebiologeerd naar je geslachtsdeel te kijken. Kan je wat onzeker van worden.

Goed, het is dus allemaal niet zo eenvoudig. Ik denk dat ik begin met een plukje.