Waarom is het zo moeilijk om schoenen in een winkel zomaar voorbij te lopen?
Ik bedoel: taartjes laat ik achteloos liggen, hoe ze ook naar me lonken. Elektronische apparatuur ook. Van alles eigenlijk. Waarom dan ‘de bibber en de beef’ als er een paar stompzinnige leren neuzen mijn richting op staan in een etalage? Je koopt toch normaal gesproken dingen die je nodig hebt?
Nou, mijn laarzen en schoenen durf ik allang niet meer te tellen, te confronterend….
Ze staan ook niet netjes naast elkaar.
Het is eigenlijk een kluwen van opeengestapeld schoeisel, achteloos, alsof ze klaar liggen om weggegooid te worden .
Ik zoek me soms s‘morgens te pletter naar een spiegelbeeld-tweelingzus. (Schoen is vast een vrouwelijk woord)
De ellende is dat ik ze ook bijna nooit weggooi omdat ik ze niet verslijt, daar ik ongeveer vier paar afwisselend draag, de rest sporadisch.
Rode, groene, paarse, zwarte, bruine laarzen en schoenen bezit ik in allerlei variaties.
Van stoer tot elegant tot sexy.
Van puntig tot rond tot open met alleen wat bandjes.
Van hooggehakt tot plat en alles wat daartussen zit.
Ik zou zó met een schoenenkraam maat 39 op de markt kunnen starten. Naast de kaasboer bijvoorbeeld…..
Wanneer sommige van mijn vriendinnen naar een feest gaan, schaffen ze nooit meteen schoeisel aan bij hun outfit. Ze komen eerst in de ‘Pally-winkel’ schoenneuzen. Als ze ongeveer dezelfde maat hebben, natuurlijk. Maar een dag sloffen of met kromme tenen lopen is ook best te doen, blijkbaar. En helaas, ze brengen die krengen altijd terug.
Als ik op vakantie ga is mijn tas of koffer vooral gevuld met schoenen omdat ik het zo moeilijk vind te kiezen welke ik mee wil nemen.
De zachte koffer bobbelt vreemd aan de bovenkant en wordt vaak geopend op de luchthaven, getuige de sticker.
Het duurt trouwens altijd verdacht lang bij die bagageband op onze vlucht.
Zou dat toeval zijn?
Ik maak even een gedachtesprong : stel, ik raak over een aantal jaren onverhoopt aan lager wal ( wat in mijn optiek trouwens iedereen in principe kan overkomen) en er passeert u op een dag een oude vrouw met een winkelwagentje waarin een half-volle fles wijn en verder alleen een hele berg gekleurde schoenen, vraag haar dan discreet of ze soms Pally heet……
15 reacties
Eddy Kielema · 21 december 2006 op 17:11
Ach, zo heeft iedereen wel een tic. Ik mag van mezelf bijvoorbeeld geen cd-winkels meer binnenwandelen… 😉
Bitchy · 21 december 2006 op 18:41
Make-up en van die potjes crême die nooit doen wat ze beloven, levensgevaarlijk! 😉
Maar Pally, ik zal het heel discreet vragen en dan neem ik je discreet mee naar huis, al zou het alleen maar zijn omdat ik ook maat 39 heb 😉
DreamOn · 21 december 2006 op 19:30
Jammer, dat ik maat 37 heb. Kan ik niet bij je komen shoppen! Leuke column.
Als ik er over nadenk heb ik niet van die tics. Een gelijkmatige vrouw dus! 🙂
arta · 21 december 2006 op 21:20
Ook ik heb die vreselijke tic!!
En mijn ergste zijn een paar knal-oranje met plateau-zolen: vréselijk! (zijn al erg oud, dus ik beschouw het als een jeugdzonde!)
Ik vind je column heerlijk weglezen! Knap!
🙂
Arta
Li · 21 december 2006 op 22:06
Ach zolang het geen slippertjes zijn..
Grappige column over een koop-tic.
De plot vind ik geweldig.
[quote]Ik maak even een gedachtesprong [/quote]
Sportschoenen? 😀
Li
DriekOplopers · 21 december 2006 op 22:40
Met plezier gelezen. Ik heb die zwakte ook. Winkels met lekkers… Winkels met modelbouwspul… Winkels met boeken…
Ik leef erg met je mee 😀
Driek
KawaSutra · 22 december 2006 op 00:17
Je neemt jezelf prima op de hak met deze column. 😛
SIMBA · 22 december 2006 op 08:05
Ik heb niet zo’n koop-tic, maar dat is nóg gekker als ik de reacties zo lees :-S
Leuke column!!!
KingArthur · 22 december 2006 op 11:56
Ik kan mij daar ook vaak over verbazen, wat is dat toch met vrouwen en schoenen?
Leuk geschreven.
Ma3anne · 22 december 2006 op 13:59
Als iets me NIET interesseert, zijn het schoenwinkels. Misschien omdat we die vroeger zelf hadden en ik ‘reclame moest lopen’ en altijd allerlei nieuwe soorten schoenen kreeg, tegen heug en meug.
Ik draag altijd de maat 39 van mijn dochter af (heb zelf maat 37). Dus loop altijd een jaar of wat achter bij de mode en leef op (te) kleine voet.
Kooptics heb ik daardoor dus niet. Wel andere.
Prachtige uitsmijter, Pally!
Dees · 22 december 2006 op 18:14
Waarschijnlijk zal ik je eerst heel discreet vragen of je ze verkoopt en vervolgens of je soms Imelda heet 😀
Ik ken die tic ook niet en gelukkig maar, wat zijn schoenen toch gruwelijk duur… Uitsmijter is er een met extra ham en kaas. Erg leuk.
pepe · 22 december 2006 op 19:16
Erg leuk weer een stukje van Pally te leren kennen, ik ken die tic van dichtbij, dochter heeft die tic ook.
Ik heb een andere tic, als ik eenmaal schoenen heb die lopen als gegoten, wil ik ze elke dag aan en dan maakt het mij niet uit of ze groen, paars of rood zijn.
Dus net als bij Ma3 pik ik de schoenen van dochter soms, alleen heeft zij mt 37 en ik 38,5, gewoon de tenen dubbelvouwen en bijten 😉
Prlwytskovsky · 22 december 2006 op 19:46
Hallo mevrouw: heet u soms Pally? (ik vraag het maar alvast)
En die elegante sexy schoenen, welke link is daar met een kaasboer? Is dat je buurman? 😉
pally · 22 december 2006 op 22:04
bedankt voor de reacties!
Driek/Arta/Eddy/Bitchy/dochter Pepe/
Zullen we een praatgroep oprichten om van ons euvel af te komen of is CX dat al? 😀
Dees) ja, ik heet Imelda, maar noem me maar Pally..
Ma3anne ) kan ik jouw achtergrond overnemen?
Prlwts) dezelfde geur hè? 😀
Li) Ik was de slippertjes nog vergeten… 😀
Trudy) grote wattenbol in de tenen?
Estrella · 23 december 2006 op 11:10
Haha, geweldig hoe je jezelf op de hak neemt inderdaad!
Schoenen bekoren mij ook in hoge mate,alhoewel ik denk het nu redelijk onder controle te hebben. Lingerie daarentegen is voor mij een gevaarlijk goed….Gelukkig beheers ik over een ijzersterke zelfbeheersing.
Meestal.
😀