Schuin afgesneden

James bleef haar lang aankijken en het koste haar moeite om niet weg te kijken. De donkere, zwoele ogen keken doordringend en het leek wel of hij haar gedachten kon lezen. Nog heel even hield ze stand, maar uiteindelijk sloeg ze haar ogen schuldbewust neer. Voorzichtig keek ze door haar donkere wimpers heen en zag dat hij zich niet liet ontmoedigen door deze afwijzing. Het verlangen in zijn ogen leek alleen maar groter en daarmee groeide de verleiding. Ze mocht niet toegeven aan deze aantrekkingskracht maar de warmte van zijn sterke gestalte was nu zo ontzettend dichtbij! Haar hart bonsde en ze snoof zijn heerlijk mannelijke lichaamsgeur op. Blijkbaar zag hij haar verlangen en zag het als een uitnodiging om een stapje dichterbij te komen. Zij voelde nu zijn mannelijkheid in zijn volle glorie en haar hart leek wel uit haar borst te springen van opwinding. Ze wilde niets liever dan aan dit gevoel toegeven, maar haar geweten speelde op.
Thuis wist ze wat ze had en daar wachtte een man die van haar hield. Koos was dan niet zo’n indrukwekkende verschijning als James; hij wist wat er van hem verwacht werd en verzorgde haar tuintje al jaren met liefde.

Haar twijfel moet in haar ogen te lezen zijn geweest want opnieuw kwam James een stapje dichterbij. Zijn dolk klopte van opwinding en zijn ogen kleurde nog donkerder dan anders. Het lukte haar niet meer om weg te kijken en het voelde alsof ze verdronk in zijn zwoele camerablik. Alles in haar lichaam werd aangewakkerd en ze voelde haar temperatuur oplopen. Deze brand moest geblust worden. Ze kon haar bloemencorso toch niet laten verdrogen?

Alle schuldgevoel verdween naar de achtergrond toen ze haar lichaam voelde versmelten met dat van hem. De omgeving veranderde in een dikke mist en met haar handen betastte ze gretig zijn prachtige lijf. Ze liet zich meevoeren op de orkaan van de passie die in haar losbarste. Zijn ademhaling versnelde en het werd haar duidelijk dat hij zijn hoogtepunt bereikte. Met zijn stoere dolk bewerkte hij haar tuintje en bracht haar bloem de verkoeling die ze nodig had. Ze vergat haar schuldgevoel en besefte dat Koos dit kunstje nooit zou kunnen evenaren met zijn aardappelschilmesje. Snakkend naar lucht liet ze zich meevoeren in zijn spel vol vingervlugheid en met een harde schreeuw bereikte ze haar climax om vervolgens met een diepe zucht weer terug te komen in de realiteit.

Het kwaad was geschied en ze had spijt. Voldaan en treurig tegelijk verliet ze het huis van James. Met rode ogen en natte wangen rende ze de trap op bij thuiskomst. Koos zou haar misstap in haar ogen kunnen lezen en ze was bang voor zijn reactie.

“Wat heb je een haast schat? “ klonk er van onderaan de trap. Ze durfde niet te antwoorden uit angst dat haar bevende stem haar zou verraden.
“Ach”mompelde Koos, “Ze zal wel weer eens last hebben van een najaarsdepressie. Vanavond zal ik haar eens flink verwennen en haar tuintje een beurt geven dan is die depressie zo verholpen”