Shiva

‘Jij bent om op te vreten’, vertellen haar ogen hem. Verleidelijk wiegt ze met haar lichaam, maar doet geen stap in zijn richting, lijkt zich eerder wat van hem af te keren. Het ene moment ontwijkt ze zijn blik, een seconde later verzwelgt zij hem ermee. Ze is geil. Bevrucht worden is haar enige wens. Zaadvragende zwarte ogen. Hij denkt dat ze ontwijkbaar zijn, maar zij weet beter. ‘Je bent van mij.’ Ze kijkt hem steeds kleiner. Hij voelt zich alsof hij een standje krijgt van zijn moeder. Toch is dit anders. Het kriebelt in zijn onderbuik. Zijn verstand wil niet, maar zijn geslacht hunkert. Eén stapje in haar richting. Haar zwoele, hete oogopslag is bijna lichamelijk voelbaar. Ritmisch beweegt haar lijf, loom, lam, uitdagend. ‘Pak me.’ Nog een pas en hij voelt haar hitte echt.

‘Ik heb je. Er is geen weg meer terug’, denkt zij berekenend. ‘Vanavond nog zal mijn lichaam doordrenkt worden met jouw zaad.’ Hun lichamen zijn nog maar millimeters van elkaar verwijderd. Ze voelt de zachte haartjes op zijn buik kriebelen bij elke trilling die door zijn lichaam gaat. Het windt haar op. ‘Als jij komt, laat ik jou komen.’

Hij ruikt haar zoete bedwelmende lichaamsgeur en zijn zelfbeheersing vliegt, als de lucht uit een geknapte ballon, rondjes boven zijn hoofd tot het uitgeblust op de grond terecht komt. Hij drukt zich stevig tegen haar oh zo ontvankelijke lijfje. Dwangmatig hartstochtelijk slaat zij haar Shiva-armen om hem heen en opent zich voor hem.

Huid op huid. Wrijving als vloeibaar vuur. Overal armen, ledematen, minnend, spinnend. ‘Nu.’ Hij kan zijn passie niet de baas en vult haar met de grootste wens. Ontspannen voelt ze het in haar lichaam vloeien. Even blijft ze rustig liggen, tot het andere lichaam volledig uitgeschokt is en zij de spieren onder zich voelt verslappen.

Met één atletische beweging staat ze weer op haar poten, grijpt het mannetje, bijt hem dood en begint te eten. ‘Hopelijk pakt ons samenzijn vruchtbaarder uit dan met de vorige man, waarmee ik mijzelf weduwe maakte. Zwarte weduwe.’