Somberman

Welkom in de wereld van werklozen.
Ontelbare sollicitatiebrieven heb ik al geschreven, maar nog steeds zit ik thuis. Bijna een jaar werkloos te zijn.
En iedere keer als ik lees of hoor dat er mensen moeten afvloeien omdat het bedrijf verliezen maakt, dan denk ik: Daar gaat mijn kans op de arbeidsmarkt. Op zulke momenten krijg ik gezelschap van ‘Somberman’.
Hij zit op mijn bank en kijkt mij aan met zijn valse oogjes. Zodra ik in een vreselijke dip zit, slaat hij zich van pret op zijn knieën en als ik hem aankan dan krimpt hij in elkaar. Ik wil er niet aan toe geven maar op onbewaakte momenten slaat hij toe: keihard. En dan zit ik tot aan mijn haarwortels in de put .
Het is een klein gedrongen mannetje met koolzwarte oogjes die dicht bij elkaar staan. Als hij op de bank zit, bengelen z’n voetjes boven de grond; zo klein is hij. Maar zo klein als hij is, zo sterk is hij, want als hij mij in zijn wurggreep heeft, ben ik nergens meer toe in staat. Ik staar voor mij uit en zie mijn carrière als een film voor mij afdraaien.
Dan krijg ik het gevoel dat ik buiten te maatschappij sta. Als ik dan de fileberichten over de radio hoor, denk ik met jaloezie aan al die mensen die op weg zijn naar hun werk; zij wel!.
En ‘Somberman’ hij loert naar mij, wachtend op het moment dat hij weer toe kan slaan. Maar ik ben sterk ik laat hem niet meer toe. We zullen wel zien wie hier de grootste, machtigste en sterkste is.
Wanhopig roep ik naar hem: ‘Morgen heb ik werk!’ En als antwoord hoor ik vanaf de bank een heel naar vals lachje.
Tot vandaag. Volgende maand behoor ik weer tot de wereld der werkenden. Triomfantelijk sta ik voor Somberman en uitdagend vertel ik hem over mijn nieuwe baan. In een zwierige zwaai draai ik mijn rug naar hem toe, zoals toreadors doen tegenover hun stier, voordat zij toeslaan om hem de laatste doodsteek te geven . Ik gooi mijn hoofd in mijn nek en vanuit mijn tenen klinkt een arrogant ‘Ha’. Als ik mij weer omdraai, zie ik Somberman met een ijselijke gil verdwijnen van mijn bank, uit mijn tuin en uit mijn blikveld.
De galm van ‘Ha’ klinkt nog lang na.

Column van de maand december 2003

Elke maand kiest de redactie van Column X één column uit die naast de zeven vaste columns een speciale plaats krijgt.