Spelletje spelen?

‘[b]L[/b]ieverd?’ ‘Nee mam, ben druk!’ Het meisje achter de lichtblauwe laptop probeert nog verwoed contact te zoeken met haar vrienden via één van de vele netwerksites, die ze in de vingers heeft alsof het haar met de paplepel is ingegoten. ‘Ruim je schoenen even op, staat je koffer klaar, hang je jas op, heb je je tanden al gepoetst?’ De moederfiguur vuurt de vragen op haar dochter af als kanonskogels. Maar wel kanonskogels met een bloemenslinger om, want ze gaan op vakantie. In de kamer ernaast is de sfeer al even gezellig. Een mooie blonde jongen staart futloos naar zijn halfvolle koffer. Tot grote ergernis van zijn vader. Dan staan ze buiten. Bepakt en bezakt -op de blonde jongen na- en met lichtelijk geïrriteerde hoofden van de stress. Gezellig hoor zo’n vakantie. Maar waarom doen we het eigenlijk? Uit puur egoïstisch verlangen naar vrijheid, naar het ontdekken van iets nieuws? Of uit liefde. Uit liefde voor elkaar die we willen delen in het samen meemaken van bijzondere ervaringen, het ontdekken van de wereld?

Het zou kunnen dat we zo’n vakantie alleen uit eigen luxe behoefte doen. Zou het kunnen dat we inmiddels allemaal zijn veranderd in kleine Dirkjes à la Harry Potter en Paris Hilton prinsesjes? Ik betwijfel het. Ik denk dat wij mensen onszelf gewoon veel te serieus nemen.

Het leven is een spel. Stel nou dat het waar is wat ik hier beweer. Dat zou toch heerlijk zijn? Het zou betekenen dat we volkomen vrij zijn om te experimenteren, te oefenen en te veranderen. Het leven is een spel. Kenmerkend aan een spel is namelijk dat het geen praktisch nut heeft, en geen ander doel dan zichzelf. Deze theorie sluit perfect aan op het leven, ons leven! Want draait het leven niet enkel en alleen om leven, overleven en plezier maken?

Neem nou het voetbal. Daar gaat het al meteen fout. Er wordt vergeten dat het maar een spelletje is. Niet alleen op het veld vallen er gewonden door fanatiekelingen als Nigel-Karate-de-Jong, maar ook in de woonkamer of in de kroeg wil de vlam nog wel eens in de pan slaan. Zo zitten de man des huizes en zoon lief steevast op zondagavond op de bank zich op te winden, ook al noemen ze het zelf multi tasken. Biertje in de rechterhand, linkerhand in de broek, ogen op de TV aan de muur en ondertussen ook nog klagen dat de vrouwelijke personen in huis hun het enige momentje rust in de week ontnemen door de nieuwe haarkleur van de vriend van de buurvrouw uitvoerig te bespreken.

Al met al is het misschien verstandig als de familie nog maar eens een spelletje speelt terwijl ze wachten op hun vier uur vertraagde vlucht.