Strontzak

Ik haast me de pleuris om op tijd te zijn en niets te hoeven missen van het feit dat er een politieagent die ik persoonlijk ken, ongenadig hard op zijn bek zal worden getimmerd door een 2.10 lange en 160 kilo wegende ex-bokser/portier. En het fijnste is eigenlijk dat hij niet eens weet dat ik de oorzaak ben dat dit gaat gebeuren. Dus dat wordt zo meteen hevig genieten maar ik wil daarom wel zorgen dat ik op de eerste rang zit. Hoe dit allemaal kan? Dan moeten we even terug in de tijd.

Bert, zo heet de 2.10 lange beul en deze Bert heeft mij vroeger vaak zeer hardhandig de disco uitgesmeten als ik weer eens vervelend was. Maar helaas was Bert altijd te groot, te sterk en vooral veel te gevaarlijk om terug te pakken. Tenminste fysiek dan. Maar als je iemand niet fysiek aan kan dan moet je om die persoon terug te pakken het op een andere manier proberen. In dit geval maak ik hem al een kleine 10 jaar psychologisch gek.

Hoe, door hem elke keer als ik een rotbui heb en me even af wil reageren te bellen, al is het midden in de nacht en schreeuw dan heel hard alleen de leus STRONTZAK!!! Zeg verder niets en hang op. Heerlijk kalmerend ervaar ik deze ’therapie’. Een aantal maal heeft hij om van dit gezeik af te zijn, van nummer gewisseld maar mijn vriend die werkzaam is bij KPN loste dat wel weer voor me op, zodat ik weer snel het nummer had van mijn eigen “afreageerlijn”. Als Bert er ooit achterkomt dat ik zijn kwelgeest ben, trekt hij mijn kop eraf en rukt mijn hart via mijn nek eruit, en dan bedoel ik niet bij wijze van spreken. Bert bel ik dus zo al jaren een keer of vijf in de maand. Zielig?? Ach ik ben de R@@F en ben nu eenmaal ietswat gestoord…

Maar die politieagent dan? Dat zit zo, ik bracht een week of drie, vier geleden mijn invalide oom naar huis na een verjaardagsfeest. Deze woont aan het einde van een eenrichtingsstraat en gezien het feit dat hij een eigen invalide parkeerplaats voor zijn huis heeft, rijden wij altijd steevast die drie meter de tegengestelde richting in om zijn rolstoel uit te kunnen laden. Omrijden zou natuurlijk ook kunnen maar die weg ligt zo ongelegen dat je wel 15 minuten langer bezig bent.

Ik sta mijn oom dus “uit te laden”. Dan word ik op mijn schouder getikt. En wat zijn wij aan het doen als ik vragen mag? Ik draai me om en zie mijn oude “kwelgeest” en wijkagent Tinus staan. Deze ectoplasma heb mij vroeger zo vaak opgepakt en beboet dat als ik voor die kosten airmiles had gekregen, ik zo een tripje had kunnen boeken naar het IIS ruimtestation.
“Aha de R@@F, schreeuwt hij verrukt terwijl hij het record bonboekje trekken verbetert. Geen spat veranderd hè nog steeds de regels overtrede”.
“Ooh, nu zie ik het u bent die agent van de Village People”.
“Ja bijdehand bent je nog steeds, zo deze bon is voor jou”.
“Dit kan je niet menen, ik ben een invalide man aan het uitladen met zijn rolstoel”.
“Dat kan wel zijn R@@F, maar je bent met je auto drie meter tegen het verkeer in gereden, en dat mag niet, een prettige avond nog hè”.

Woest was ik, ben meteen naar huis gegaan en heb Bert even uit zijn bed gebeld, dat gaat steeds sneller daar ik hem onder een sneltoets heb op mijn telefoon. De dag erop rij ik naar een winkelcentrum, als ik de auto uit wil stappen stapt er naast me een man in een aftands japannertje, waar vrij groot te koop op staat met een telefoonnummer. Ik kan dan ook mijn geluk niet op als ik zie dat de man in de auto mijn eigen bloedzuiger en oude kwelgeest Tinus de agent is. Snel schrijf ik het nummer op. Later die dag bel ik het nummer. “Hallo met Tinus”
“Dag meneer uw auto staat te koop heb ik gezien zou ik een proefrit kunnen maken”
“Dat kan, ik heet Tinus van den Bergh en woon in Tramstraat 13, mijn rode mazda 626 staat voor mijn deur, kan niet missen en ik ben de komende twee weken vrij dus elke dag thuis.

Heeerlijk! Ik heb zijn adres nu, maar wat zou ik met hem uit kunnen halen? Heb lopen denken en piekeren totdat ik op een fantastisch idee kwam. Ik druk snel sneltoets een in,
“Met Bert”.
“STRONTZAK”schreeuw ik keihard maar ik hang niet op.
“Ben je er nog” vraagt Bert.
“Ja”.
“Waarom val jij mij al zolang lastig vieze bloedzuiger”.
“Omdat ik daar zin in heb”.
“Kereltje als ik jou ooit te pakken krijg”.
“En dan, wat dan joh STRONTZAK”.
“Dan, dan breek ik al je botten stottert Bert woest”.
“Hahahahahaha nou dat wil ik wel eens meemaken STRONTZAK!!!” daag ik hem uit.
“Oh, ja zeg maar waar je zit hond ben zo bij je”, schreeuwt Bert nog kwader.
“Nou dat wil ik wel eens meemaken, ik heet Tinus van den Bergh en woon in Tramstraat 13 en mijn rode mazda 626 staat voor mijn deur, kan niet missen”.
“Oh ja? IK KOM ER NU AAN”
Morgen ook maar even snel de krant halen voor “hun” verhaal.

ToT Onzin
R@@F ©