Familieleed ligt immer op de loer. Wil je naar een jankconcert van Borsato wordt je grootmoeder van de beademing gehaald. Win je veertien dagen Griekenland bij WimLex en Max springt je broer van de Dom. Vlak voor zomerterrassen gevuld met studerend pluimvee. Mag je mee met G. Wilders op verkiezingstournee staat je schoonmoeder met vergroeide tenen in een bakkie lauw water onder 220 volt. Dodelijk! Pak je een pen ter ondertekening van je hypotheekakte rinkelt je mobieltje: “Onmiddellijk komen, opa drijft met zijn scootmobiel in open water!” Kraambezoek aan familie in Nederland is voor een 98-jarige man uit Luxemburg geëindigd in een drama. De man had vanuit Luxemburg de trein naar Nederland genomen. De zwerver besloot van station Delft naar Rijswijk te lopen. Diep respect. Zo actief zie je 75-plussers zelden! Ben je bijna 100 ga je nog een eind op sjouw voor je familie. Gewoon dementie, natuurlijk. Onderweg raakte de bejaarde de weg kwijt. KeesKees ook al vergeten. Moest hij noodgedwongen de nacht op straat doorbrengen. Tja; mannen en de weg vragen, hè?

Omwonenden wreven zich de volgende morgen de slaap uit de ogen. “Heeft de buurman een alcoholprobleem?” De route naar de koelkast vinden is voor mannen al een hindernis. Domme conclusies trekken vergt minder moeite. Ze zagen de tot op het bot getergde, verkleumde en doorweekte hangjongere ronddwalen en belden de hermandad. Deze brachten de stakker naar het kraambed. Toen persweeën de nieuwe wereldburger aankondigden legde grootvader overmand door emoties het loodje. Onderkoelde humor!

Meer bloedverwantenbagger. Christelijke feestdagen als Pinksteren worden in deze tijd van ontkerkelijking gevierd bij autodealer, woongoot en Ikea. Samen met oma en opa in rollator-slakkengang genieten van wansmaak. “Zijn ze er ook eens even uit!” Ikea: betaalbare meubelen en woonartikelen, die deels zelf in elkaar gezet moeten worden. Leuk concept, behalve wanneer je als oudje stijf staat van de reuma of Parkinson. Staar helpt ook niet echt om de handleiding te duiden. Toenemende vergeetachtigheid maakt de speciale inbussleutel voor altijd zoek.

“Opa en oma Jansen kunnen worden opgehaald bij de ballenbak!” De wandelroute in het woonwarenhuis is zo commercieel in elkaar geknutseld dat bejaarden voorgoed verlost zijn van enig oriëntatievermogen. In de zorg zijn ze later druk om al die gedesoriënteerde stakkers in het juiste bed te manoeuvreren. Dat het huidige eigen risico deze restschade niet meer dekt is duidelijk. Lastenverzwaring voor Jan en Jansje Jansen.

Tuincentra kunnen zich tevens verheugen in een warme belangstelling van oudjes, kinderen en kleinkinderen. “We geven kleur aan groen!” Exact de kleur die 75-plussers vertonen wanneer ze vier uur rondgeschoffeld hebben. Zoekend naar rhododendrons, tuinaarde, mest en prijsplukkers. De driedelige loungeset is natuurlijk een koopje maar moeilijk plaatsbaar op je balkonnetje van de aanleunwoning. Op je mini-veranda bietjes en worteltjes zaaien en oogsten wordt honger lijden.

“Zorg voor voldoende waterplanten, drijfplanten en oeverbeplanting, dat is ook fijn voor kikkers en salamanders”. Vrolijkstemmend. Je hebt als jongere oudere alleen ruimte voor een afwasteiltje wat nu net niet te koop is. Kopen is sowieso niet de bedoeling. Kreupel voetvolk is een dagje uit. Overeenkomst tussen de meubelgigant en groenboer: er is een horecagedeelte. De enige reden om je aan te sluiten achter in de file. Een vecht- en vreetplek zonder daglicht in plaats van lekker buitengaats plaatsnemen op een zonnig terras. Een hijgerige tweede Pinksterdag!


clabamsk

Liefur sodt dann saay

1 reactie

Libelle · 25 mei 2012 op 10:53

Het gedeelte over de grootwinkelbedrijven en hun relatie tot de ouderen vind ik het meest geslaagde van de column.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder