Zaterdag 15 februari 2003 was de grote vredesdemonstratie in Amsterdam. Het is misschien nog eens goed in het kort uiteen te zetten waarom de demonstranten ongelijk hebben. Eerst vijf argumenten om Irak aan te vallen. Daarna de weerlegging van vijf veelgebruikte argumenten om tegen de oorlog te zijn.
Een maat van me kwam gisteren naar me toe met een vraag.
Wat ik me dan af vraag is hoe kun je rechtop blijven lopen met zoveel pillen in je jas zak, hij had zeker een paar kilo bij in zijn zelf uit de winkel gejat voor 50% in de uitverkoop nepleren regenjas. Of ik nog wat geld wou verdienen.
Jaap de Hoop Scheffer zien staan op het bordes van het Witte Huis? Op een foto in de Telegraf. Hij staat er hand in hand met Colin Powell. Het konijn hand in hand met de Vos.
Onwezenlijk plaatje. Jaap staat er wat lapzwanzerig bij. Alsof hij elk moment flauw kan vallen van al die belangstelling van de wereldpers.
Het is nu 3 februari 2003. Vijftig jaar nadat de ernst van de ramp, een halve eeuw geleden, begon door te dringen tot de leefwereld van hen die niet direct slachtoffer waren van de uitbarsting van geweld, van natuurkrachten. Water, vaak lieflijk en kabbelend, kan als een monster gaan heersen als het wordt opgezweept door natuurlijke krachten als stormen en orkanen en zich een uitweg zoekt in trechtervormige gebieden. Een uitweg die er dan niet is met als gevolg een verdere stijging van de zeespiegel. Tot hoogtes waar de dijken niet tegen opgewassen bleken.
Een prachtige slagzin uit een ver verleden. Ik kan nooit een bloemenkiosk of winkel langs lopen zonder mij te vergapen aan al die prachtige bloemen. Sommigen bloemisten makem er een heel kunstwerk van. Daarom is een tuincentrum funest voor mijn portemonee.
