Ex-en

Wees eerlijk. Ex-en vergeet je niet. Er is altijd wel een plek waar je langsrijdt, waar jullie altijd samen kwamen. Alle herrineringen komen dan weer naar boven. De een stort in elkaar, de ander rijdt stug door.

Verzoekkus

[i]Waarom kreeg ik geen kus van je?[/i]

Ai, daar begint het al. Afgedwongen sentiment. “Houd je nog wel van me?” roept als onvermijdelijk kniereflex het antwoord: “heb ik ooit van je gehouden dan?” op. En dat is niet met de intentie te kwetsen, echt niet. Het is volautomatisch verzet tegen het dwingen in zaken die organisch groeiende zo vreselijk veel leuker zijn.

Perceptie

“Waarom schrijf je nooit over mij?”
Ze vroeg het met teleurstelling op het gezicht, vermoedelijk voortgekomen uit onbegrip. Al is dat natuurlijk vaak het geval als een vraag begint met waarom. Het leek erop dat ze wilde vertellen dat zij wel over mij zou schrijven als ze een literaire gave bezat. Ik moest verhalen vertellen over liefde, gelijk zoals zij van mij hield. Mijn opvoeding verkondigde echter andere wijsheden. Het was Jezus die mij leerde wedervragen te stellen.
“Wil je soms graag dat ik over je schrijf?”

Een wijze les..

Af en toe zijn er periodes waarin het leven opeens een verrassende wending aanneemt. Persoonlijk vind ik dat fases die mijn bestaan meer betekenis geven. Van een frisse wind op z’n tijd is nog nooit iemand dood gegaan. Hoogstens word je een beetje verkouden, nies je een paar keer en ga je weer verder. Aan het gebruik van metaforen wordt overigens nog hard gewerkt…

Op eigen benen

Deze week heerst er een serene rust in huize Femke. Na een zware week waar in ik door emoties, pijn, weeën en hormonen een spannende kermis attractie heb bereden is de achtbaan langzaam tot stilstand gekomen en is het tijd om even bij te tanken.

Het resultaat: een nieuw leven met het daarbij behorende ritme.