Ze houdt de kip dapper vast, ze lacht er ook bij. Een beetje verlegen, alsof ze niet goed raad weet met de wat ongewone situatie. Als ze lacht krult haar neus een beetje, wat haar een ‘klein meisjes uiterlijk’ geeft, terwijl ze de voor vrouwen magische 40 toch zojuist is Lees meer…
Gisteren stapte ik over op een middelgroot treinstation. Ik zag daar iets aandoenlijks, dat in mijn ogen ook prachtig was. Een klein meisje ging met haar moeder of verzorger klaarstaan voor de trein. Het was echt een heel klein meisje, ze zag eruit als drie of vier. Misschien was ze Lees meer…
Maandenlange irritatie wonnen het uiteindelijk van mijn loyaliteit aan mijn goeie oude vertrouwde mobieltje. Al tijden is het trouwe beestje aan het haperen. Het duurt eeuwen eer ik verbinding met het wereld wijde web heb, mis ik elk goed en leuk fotomoment omdat de fotofunctie van de mobiletelefoon op zich Lees meer…
Zeventien jaar is hij. Een heel leven voor zich. Tenger postuur, hemelsblauwe ogen en een ruige blonde haardos doen harten van meisjes sneller slaan. Vriendelijk is zijn benadering, altijd klaar staand als er iets van hem verwacht wordt. Maar achter zijn guitige lach gaat al een heel leven schuil. Frustratie en onmacht bevechten elkaar in felle bewoordingen en laten zijn hart soms exploderen. Hoe heeft het zover kunnen komen ?
Laatst kwam ik weer eens op Schoolbank.nl. Klassenfoto’s kijken, in dit geval van mijn lagere school. Dat is wel even schrikken! Wat waren wij lelijk vroeger, niet te geloven! Op alle foto’s staat een deerniswekkende parade van aardappelhoofden met peentjeshaar. Zo uit de klei getrokken en in de klas gedumpt kennelijk. De korsten klei zitten er nog aan.
