Even met de Franse ambassade gebeld: “Bonjour, ici Oplopers. Etes vous totaal gehoorgestoord? Pourqoi vous avez donnee une prix a Britney Spears? Penzes vous echt ça douce-du-trottoir peut chantez bien?” Een mevrouw ratelde in razendsnel Frans iets terug, en ik heb dus geen flauw idee wat ze zei.
Even met de Forensenbond gebeld. “Goedemorgen, Oplopers hier. Kan ik mij bij u opgeven voor de gevechtstraining?” Bars werd mij te verstaan gegeven dat ik waarschijnlijk verkeerd verbonden was. Ik moest bij een sportschool zijn. Maar nee hoor, volgens mij had die brombeer aan de andere kant van de lijn het mis.
Leven, het leven is soms als een rottende vis; het stinkt. Op die momenten verdwijnt de stank van rotting niet uit mijn omgeving. Bovendien heb ik de eigenschap om mij lang in de ellende, in dit geval de rotte vis, te blijven rondwentelen. Alsof ik in die smerigheid ontdekken kan waar die smerige lucht toch vandaan komt en haar zodoende kan oplossen.
Het viel eigenlijk nog wel mee. 40 Dagen zonder Seks. Maar nu het voorbij is ben ik wellustiger dan ooit. Op dit bijeffect heeft de EO niet gerekend. Ik krijg geen enkele nazorg en moet zelf maar zien hoe ik ermee klaarkom.
Gelukkig ben ik niet geheel afhankelijk van mijn zelfredzame rechterhand, want tegenover mij in de trein zit een alleraardigste vrouw.
Op mijn dagelijkse boodschappentocht door de AH, werd ik aangesproken door een man uit een ver buitenland.
Een gangpad eerder had ik hem, in een mij onbekende taal, al heftig met zijn vrouw horen discussieren.
Hun kar, met als frontman op het rekje een dik jongetje met een lollie, was gevuld met sponzen, zemen, borstels, en wasmiddelen.
