Lezers verteren ?

Geachte heer/mevrouw,
In de vorige eeuw was ik een trouw lezer van Reader´s Digest.
Nu wilde ik vanaf dit jaar deze goede gewoonte weer opnemen. Mijn verwachting was groot toen ik het boekje in de bus kreeg.

Huilend hard

Hij is vanmorgen vroeg aangehouden. Voorlopig mogen we hem drie maal vierentwintig uur vasthouden voor verhoor, zo verteld Paula van de recherche door de telefoon. Daarna is het aan de officier van justitie en aan de rechter. De uitkomst daarvan is nogal willekeurig. Soms wordt er aansluitend voorgeleid, soms mogen ze in afwachting van de rechtszaak naar huis. Ik of een van mijn collega’s houden u op de hoogte mevrouw.

Assertief oudje

Soms staat een mens perplex. Dat overkwam me gisteren aan het station. Ik heb net afscheid genomen van een collega die de trein neemt. Als ik wil wegrijden, tikt een bejaarde dame op de autoruit. ”Rijdt U soms die kant uit?” Ze wijst naar de richting die ik níet uit moet. ”Nee, mevrouw”, zeg ik. ”Het spijt me, ik moet de andere kant uit.” Ze is duidelijk teleurgesteld. ”Daar moet ik niet zijn. Ik woon die kant op.” Tja, denk ik in eerste instantie, pech voor u.

Bevallig elftal

Zeven januari zou de dag worden. De verloskundige had het heel precies berekend, zei ze. Samen met mijn dikke buik wachtte ik op dat afschuwelijke moment: de bevalling. Voor sommigen het mooiste moment van hun leven, dat bij het zien van elke kleine baby opnieuw aangehaald wordt. In mijn brein werd het in een puf en een zucht in het ‘vergeet’-laatje gepropt. Dankzij dat was er toch een tweede onderweg.