[i]Een co-column geschreven vanuit het oogpunt van Dorus kat (alias Kobus) en Mien hond [/i]
De mens deugt niet. Of beter gezegd, het mensenras kent veel gebreken. Te ver doorgefokt.
Ze zijn zo lui als het achterend van een hond van het plastic-zakken-ras. (vroeger ook wel vuilnisbakkies). Naast de relaxstoel liggen steevast minstens 3 kastjes, waar ze van alles mee in- en uit kunnen schakelen. Nederlanders noemen dat Zappen.
De tijd van Witte Wilfred is voorbij. Witte Wilfred, de nerd met zijn bleke huidskleur van dagenlang Dungeon Keeper spelen, gebogen schouders van de vele uren CivCity en brilletje van nachtenlang Warcraft. Hij is steeds minder in de menigte zichtbaar. De huidige spelers van Final Fantasy en Second Life bevinden zich onder ons. Meisjes van veertien met sproeten, mannen van negentien met lichte bakkebaarden, vrouwen van veertig met klotsende oksels en waarschijnlijk ook jij. En waarom zou je geen game spelen? Liever een potje Bubbles op je werk dan het eeuwige patience, en fitnessen doe je thuis met je Wii Balance Board.
Hallo, nachtzuster, kan u mij even helpen met urineren?
Nachtzuster zet heel professioneel en bijna pijnloos een katheter.
Om drie uur ’s nachts heeft een andere patiënt veel pijn. Nachtzuster roept een dokter die onmiddellijk pijnstillende middelen toedient.
Wegens het tijdsverschil van zeven uren is het op het tijdstip dat de Nederlandse dokter de pijn van de Hollandse patiënt verzacht reeds 10 uur ’s morgens in het grootste ziekenhuis van Bali. (Indonesië)
Geen winter deze winter. Dus die ene dag wordt gekoesterd als een net geboren puppy onder je trui. Heel Nederland in rep en roer. Het gaat sneeuwen! Eén dag maar en niet meer dan hoogstens tien centimeter. Maar in ons land waar de Sint Pietersberg de Mount Everest is en windkracht tien een orkaan, wordt groot weeralarm geslagen. Sneeuwschuivers schuiven al gewichtig vóór de sneeuw uit, blij eindelijk weer eens vrijgelaten te worden uit hun verroeste loodsen. De voorbumpers lijken vergenoegd te glimlachen, eindelijk gerechtigheid. Kijk hoe nodig wij zijn.
Het is laat in de middag, als we met een ploeg collega’s en partners in een eet – en drinklokaal bij elkaar zijn gekomen om het einde van de week uit te luiden, en een leuk begin aan het weekend te maken. We staan er allemaal lekker ‘op de wind’ en genieten van een hapje en een drankje.
