Soms zijn er van die dingen waar je moeilijk, of geen afstand van kan doen. De een heeft het met een paar schoenen of die Óh zo lekker zittende broek en de ander weer met die zo verschrikkelijk goed absorberende en lekker passende tampon. Ik heb dat met mijn Charlotte. Charlotte is oud en wat gerimpeld maar nog steeds heerlijk in het gebruik.
Ik val op mijn knieën, terwijl tranen in mijn ogen schieten en ik mijn handen beschermend om de gepijnigde plek vouw. Sinds een ongelukkige schop tijdens gym op de lagere school heb ik daar niet zo’n intense pijn gevoeld.
Toch wonderlijk dat iets dat in Engeland bekent staat als ’tactical voting’ in Nederland ‘strategisch kiezen’ heet. Zoiets fascineert mij als schrijver, schaker, spinndocter, diePLOmaat, (maar niet heus) mateloos. Maar goed, de verkiezingen zijn gelukkig weer voorbij en Engelsen ‘pour the tea in’ en Hollanders schenken hem nu eenmaal uit, dus om nou een hele column aan Van Dale te wijden…
Het is een vrijdagavond in oktober en ik bevind me, zoals altijd, in mijn stamkroeg waar al mijn vrienden en kroegkennissen samenkomen om de week af te pilsen. Het gebral over werk, studie en politiek hebben we er in anderhalf uur wel doorheengejaagd. Daarna komen we, met flink wat drank in het lijf, steevast uit op ons favoriete gespreksonderwerp: sex.
Volgens een theorie in “Sperm Wars” zouden mannen altijd opzoek zijn naar vrouwen om hun genenpakket achter te laten en zo het uitsterven van hun eigen genen veilig te stellen. Natuurlijk heb ik mij bij de vrouwelijke kennissen/vrienden aangeboden om voor een bevruchting te zorgen indien ik zelf mijn leger goed getrainde zaadcellen naar binnen mag sturen.
:hammer:
