vakantie

Mono

[i]Vertaald naar het Italiaans is het in mijn geval ‘Sola’. Daar zit tenminste muziek in. Hier bakken ze er niets van, met de vertaling van dat kleine woordje.[/i]

Goedkeurende, bijna verwonderde ogen krijg ik verbaal bevestigd: ik ben er klaar mee! Zó knap dat ik voor mijzelf kook – ja, en nog gezond ook -, kaarsjes aansteek en in m’n uppie geniet van een glas wijn of een biertje. Mijzelf prima thuis vermaak en ook, net als zij, na een feestje nog een afzakkertje neem. Gewone complimentjes zijn nooit weg, maar deze? Wat mij betreft de fik erin!

Door Pauline, geleden

Sport zuigt

Toen ik klein was moest ik op een sport. Iedereen in mijn klas zat op een sport, dus ik moest ook, vond iedereen behalve ikzelf. Ik wist een ding zeker: het mocht zeker geen teamsport zijn, want ik hou niet zo van teamsporten. Eigenlijk hou ik helemaal niet zo van sporten. Ik heb wel wat beters te doen, hou ik mezelf altijd voor. En dat is ook; de ene week werk ik veel, de andere week moet ik mijn dvd’s sorteren, gisteren heb ik weer drie afleveringen van Twin Peaks zitten kijken en vanavond heb ik vrijgemaakt om al mijn cd’s terug in de goede hoesjes te stoppen. Veel belangrijker zaken, dus.

Door fjag2003, geleden

Damien

De heerlijke, kruidige geur van pasgemaaid gras komt langzaam mijn neus binnen. Ik adem diep in probeer de geur zolang mogelijk vast te houden. Het vult mijn hoofd met dromen en herinneringen. Damiën. Ik ontmoette hem bij mijn tante, waar ik als vijftien jarig meisje logeerde. Ze had een groot huis, met een nog grotere tuin.

Door Merewen, geleden

Mezelf gevonden

Ik kom net terug van vakantie. De tassen vol met schone en vuile kleding staan nog in de huiskamer wachtend om uitgepakt te worden. De eerste handelingen die ik verricht bestaan uit: e-mail checken, msn aan, laatste nieuws bekijken, post openmaken en muziek luisteren. Muziek meegekomen met de post. Een pakketje van een bekende internetwinkel. Axelle red, A Tatons.

Door Arne, geleden

Westerbork

In het plaatsje Zuidwolde waar ons chaletje heerlijk in de bossen staat, zo midden in Drenthe viel het mij als stadsmens op dat er zo bijzonder veel te doen was in deze streek dat mijn tong zowat op mijn grote teen ging hangen. Teveel om op te noemen, en aparte dingen. Maar het meeste dat mij trok was het bizarre gevoel dat ook zo dubbel naar voren kwam. Westerbork, doorgangskamp voor de joden in de oorlog. En waarom? Nou gewoon, mijn vader zat daar, mijn ooms en tantes, en mijn oma die ik alleen van één foto ken.

Door klapdoos, geleden