Loom glijden haar handen over haar eigen lijf. Haar lichaam, nog na tintelend van het liefdespel, voelt heerlijk aan. Als ze een blik naast haar werpt, ziet ze haar grote liefde de zo betekenisvolle sigaret roken en relaxed met de afstandsbediening in zijn hand “sport op vrijdag” kijken. Nooit was ze een man tegengekomen die er zo perfect uitzag en haar seksueel zo wist te bevredigen, als hij.
Tot en met 2007 pochte ik geen zakagenda nodig te hebben. Deze zat immers in mijn hoofd. Voor elke dag een aparte geheugenkamer, waarvan ik de sleutels altijd op zak had. Althans, dat dacht ik. Langzaam werd de ijdelheid verdrongen door de realiteit. Ik vergat steeds vaker een sleutel, en daardoor een afspraak. Dus vroeg ik de secretaresse om een agenda voor 2008 aan te schaffen. Nauwelijks een maand later hebben herinneringen noodgedwongen plaats gemaakt voor met balpen geschreven letters.
Voordat ik goed en wel besefte dat ik in de levensfase was beland die ouderen plachten aan te duiden als ‘pubertijd’ kreeg ik bezoek. Ik had de ongenode gast nog niet eerder ontwaard in mijn nabijheid, en dacht dat hij slechts een verdwaalde eenling was. Niets bleek minder waar. Hij bleef namelijk niet lang alleen. Binnen de kortste keren had hij al z’n broertjes en zusjes opgetrommeld, en als ware ontdekkingsreizigers hadden ze in een mum van tijd het onontgonnen terrein tot hun leefgebied gemaakt. Van onbewoond tot overbevolkt in minder dan een jaar tijd.
Probleem: hoest.
Oplossing: strepsils.
Probleem: koppijn.
Oplossing: ibuprofen.
Probleem: griep.
Oplossing: oscillococcinum.
Probleem: trek.
Oplossing: soep. ( cup-a-soup welteverstaan)
Probleem: verveling.
Oplossing: een redelijk onbekend persoon dat ik laatst heb mogen ontmoeten.
23.20
Uitgeput door het Internationaal Film Festival Rotterdam in Groningen plof ik op de bank. In een bioscoopzaal is weinig licht, het geeft me een avondgevoel terwijl het vaker ochtend of middag was. Grolsch-beugels trekken zich daar niets van aan en ploppen ieder moment van de dag met hetzelfde enthousiasme. Om toch enige indicatie te krijgen van de tijd, schuifel ik met mijn voeten heen en weer over de vloer in een poging servies om te stoten. Breekt een wijnglas dan is het waarschijnlijk na achten. Klinkt het als kop schotel lepeltje, weet ik nog niets. Behalve dat ook ik zin krijg in koffie.
