Verboden intiem

Vrijdagnacht, kwart over drie. Mijn oren suizen en mijn hoofd zit vol gruis. Ik denk terug aan de avond, de bar, de gesprekken, maar alles lijkt in een ver verleden plaats te hebben gevonden. Een deel van dat verleden heb ik meegenomen naar mijn kamer; het is warm, tastbaar en het ruikt nog deels naar het schrale bier en de rook waarvan we veel te veel binnen hebben gekregen. Hij snurkt, kronkelt, en zijn lichaam gloeit na van de vele uren die we dansend hebben doorgebracht.

Two to tango

Klik hier om deze column te horen
Niets zo verraderlijk als vriendschap tussen man en vrouw. Men heeft al eerder beweerd dat zuiver platonische vriendschap tussen man en vrouw niet bestaat, ik ben geneigd dat te onderschrijven. Seksuele spanning zit altijd tussen ze, als een scheidslijn waarbij gekozen moet worden. Linksom of rechtsom. Wenden of keren. Overschrijden of doorschrijden, de liefde winnen of de vriendschap verliezen – gekozen worden zal er. En zoals steeds is die keuze afhankelijk van persoon, situatie en tijdstip.

Vuurdans

De bas beukte tegen de vestingmuren. Als kanonnen tijdens het beleg van een stad galmde het geluid de rivier over. “Te wapen, te wapen!” zouden ze vroeger in verwarring hebben geschreeuwd.
Op een prachtige zomerse dag keek ik uit over het strand waar een feest in volle gang was. Aan de andere kant, links van mij, lagen tientallen mensen uitgestrekt in de volle zon. Het verbaasde me hoe ontzettend bruin ze al waren. Fanatici, dacht ik, die hun lichaam direct aan de Zonnegod onderwierpen zodra deze in zicht kwam.

Haantje de voorste is stuurloos!

Het zal wel aan mij liggen, maar ik snap werkelijk niks van het imponerende rijgedrag van machokerels die op de snelweg alsmaar links blijven racen. Blijkbaar beschouwen deze snelheidsduivels hun bolide als een verlengstuk van hun linksdragende penis en compenseren daarmee hun zware last dat ze thuis en op het werk de broek niet meer aanhebben.

Rood

Haar ogen kan ik niet goed zien, het gaas belet me dat, maar toch meen ik mooie koffiebruine ogen te signaleren. Ze viel wel op toen ze de bus instapte. Alle ogen van de passagiers draaiden tegelijk haar kant op. Een wave, met alleen de hoofden. Niet elke dag zie je in Nederland een burka, het veelbesproken islamitische kledingstuk.

Jampotten

“Je kán me niet mooi vinden.” Steeds weer sneed die zin mij diep door mijn ziel. Ik mag mij zeer gelukkig prijzen: ik heb de mooist denkbare vrouw. Zij verenigt een hart van goud, een leuke kop en een schitterend figuur in één persoon. Echt een plaatje. Verschrikkelijk dat ze zichzelf ooit heeft wijsgemaakt dat ze het aankijken niet waard is als ze haar bril op heeft.

Verdroefd

“Mam, Pleun’s vader wordt gecastreerd.”
Waarom zegt ze dit soort dingen altijd wanneer ik net een slok koffie genomen heb? Mijn hele mondinhoud verspreidt zich druppelsgewijs over tafel en dochter.
“Dat is niet om te lachen, hoor. Het is heel erg! Wat is het eigenlijk?”