Mijn leven is soms net één grote tampon reclame.
Datum: Zaterdag 28 mei 2005
Tijd: 01:21 uur
Lichamelijke toestand: Ongesteld.
Sigaretten: Ontelbaar
Wandelingen met Dali: 4
Chips: te veel
Koekjes: te veel
Koppen thee: 7
Gekeken films: 2
Sms-jes naar lover: 2
Sms-jes van lover: 0 (lees: NUL) Als ik iets leniger was geweest zou ik mijn teennagels nog hebben afgebeten, maar ik kan er niet bij.
Ik ben zo’n doos soms. Ik weet dat ik zijn meisje ben, ik weet dat wat wij hebben goed is. Maar als ik een lief berichtje stuur, en ik krijg niets terug, dan raak ik na enige uren in paniek.
Geen zorgen hoor, niet de paniek waarbij je voor zijn huis met een verrekijker in de bosjes zit. Het is een lichtelijke paniek, waarbij naar mate de uren verstrijken, je fantasie met je op de loop gaat. “Was mijn smsje te lief? Heb ik mij nu te kwetsbaar opgesteld verdomme? Waarom stuurt hij niets terug? Is hij van gedachten veranderd? Is hij verongelukt? Is hij boos, verdrietig? Ziek? Bij een andere, mooiere, betere vrouw?”
Dat is zo’n vervelende bijkomstigheid van de liefde. De vlindertjes in je buik en de roze bril worden bijgestaan door onzekerheid, jaloezie en verlatingsangst. Je wilt weten waar de ander is, wat hij voelt, of het goed met hem gaat, en of hij jou ook nog zo geweldig vindt.
Ik heb geen reden om aan hem of aan ons te twijfelen. Het is allemaal te danken aan de biologie. Mannen en vrouwen zijn van nature zeer verschillend. En toch proberen we tevergeefs elkaar tot in den eeuwigheid te veranderen… hopeloos!
Als wij vrouwen een berichtje krijgen, dan gaan we er meteen gulzig voor zitten om uitgebreid terug te sms-sen. Maakt niet uit of je in de winkel staat of net zat te poepen. De man echter leest het, legt zijn telefoon weg, gaat waarschijnlijk nog even verder met dat irritante snotje uit zijn neus te halen, waarna vervolgens zijn aandacht verschuift van zijn telefoon naar een ander technisch snufje, zoals zijn spelcomputer. Hij baalt ervan dat hij gisterenavond level 6 niet gehaald heeft, en plotseling zijn er drie uren verstreken waarin hij apathisch naar het scherm heeft gestaard. Het meisje zit thuis, en terwijl bij haar de paniek aanwakkert, beseft de man dat hij te laat is voor het voetballen. Hij graait zijn spullen bij elkaar en vertrekt gehaast, zijn telefoon vergeet hij (of is hij alweer kwijt.) Bij de tijd dat hij thuis komt, zijn de nodige pilsjes er na de training al door heen gegaan, en valt hij bewusteloos op de bank in slaap.
Zoiets stel ik mij er bij voor. Hi
Punt is; hij heeft het smsje wel gelezen, hij vond het ook erg lief, maar hij is het waarschijnlijk gewoon vergeten is. Kan gebeuren, geen probleem. Maar wat is dat toch met ons vrouwen? Ik vind mijzelf zo vervelend op dit soort momenten. Je verandert van een onafhankelijke, intelligente vrouw in een zenuwachtig schoolmeisje. Dames, help me out here.. ik ben toch écht niet de enige die deze situatie kent?
12 reacties
WritersBlocq · 5 juni 2005 op 12:06
Koop zelf een XBox, haal alle levels. Meld je aan bij een voetbalvereniging, zuip veel te veel. Oftewel: leef je in in zijn wereld. Het helpt niet hoor, tegen dat k..gevoel, maar je hebt i.e.g. wat te doen terwijl je van eten poep zit te maken en op zijn smsje wacht 😀
Mosje · 5 juni 2005 op 12:32
[quote]Dames, help me out here.. ik ben toch écht niet de enige die deze situatie kent?[/quote]Nee, klopt. Ik ken een aantal vrouwen dat steeds zenuwachtig de mobiel bekijkt om te zien of er al weer een berichtje is. Ik weet er wel een antwoord op, maar ja, aangezien jij je tot de dames richt, houd ik wijselijk mijn mond.
😛
KawaSutra · 5 juni 2005 op 12:50
[quote]Ik weet er wel een antwoord op, maar ja, aangezien jij je tot de dames richt, houd ik wijselijk mijn mond.[/quote]
Mosje, je hebt gelijk. Ik zeg ook niks en ik stuur ook geen SMS-je. 👿
Troy · 5 juni 2005 op 13:36
Gooi die mobiele telefoon weg, spoel em door de wc! Of spreek met elkaar af dat jullie gewoon stoppen met het versturen van berichtjes. De liefde leeft niet alleen op deze vorm van communicatie. Integendeel: de liefde is er of hij is er niet en in jullie geval is het er zeker. Maar ik begrijp je probleem hoor, ik ben alleen erg slecht in het geven van adviezen. En ik ben tenslotte een man…Dus ik laat de wijze raad verder maar aan de dames hier over 🙂
sally · 5 juni 2005 op 13:38
Heel erg mooi beschreven verschil tussen man en vrouw.
Toch bestaan er ook mannen die zitten te wachten op een sms je van een nieuwe liefde hoor!
Het geheim is: laat ze wachten en smachten….
liefs
Sally 😉
Wright · 5 juni 2005 op 13:41
De link tussen de tamponreclame en de column ontgaat mij even.
Bedoel je dat je alleen in die periode lijdt aan smachthonger?
Ik weet niet of het een typisch vrouwelijk iets is, misschien dat mannen er niet voor uit durven komen?
😉
champagne · 5 juni 2005 op 14:16
Grappig Whright, mij ontging de link ook even.
De maandelijkse periode kondigt zich bij mij aan met plotselinge ‘snaaihonger’ en wat overgevoeligheid op het emotionele vlak. Wanneer ik mezelf ineens snikkend aantref, met iets lekkers binnen handbereik dan weet ik weer hoe laat het is…;-)
Ennu sms en met een nieuwe liefde…erg leuk en spannend! 😀
Dees · 5 juni 2005 op 17:54
Doe ‘es aan de Bridget-in-jou-uitbanning. Word je een stuk gelukkiger van… Denk ik… 😉
Louise · 5 juni 2005 op 20:28
Stuur hem eens een ongelooflijk spannend, uitdagend, sexy sms-je, maar spreek hem [i]per ongeluk[/i] aan met totaal de verkeerde naam (liefst de naam van een lekkere vent uit jullie vriendengroep).
Wedden dat ie reageert 😀 en snel ook!
Mosje · 5 juni 2005 op 21:40
Zojuist ontving ik van een goede vriendin het volgende sms’je.
Meid, hoop dat hij niet voor jou bedoeld was.
😛
[img align=left]http://www.intermetzo.com/columnx/contactarmoede.jpg[/img]
Ma3anne · 6 juni 2005 op 01:08
Sms-en vind ik helemaal niks. Al helemaal niet als het om romantische aangelegenheden gaat. Krijg wel van die berichtjes soms, maar beantwoord ze eigenlijk zelden onmiddellijk.
Moet ik nu na het lezen van deze column concluderen dat ik geen vrouw ben? 😕
Hannah · 6 juni 2005 op 12:06
Jij bent wel een vrouw, ik ben soms alleen een typische vrouw.. ik vind het zelf ook niet leuk hoor :o) Vriendje was inderdaad in slaap gevallen na het voetballen, bleek achteraf trouwens. Ik zou soms willen dat we terug konden gaan naar de gewone telefoon, weg met smsjes en msn!
En wat betreft de eerste zin, ik voelde mij gewoon zo’n typische zeikvrouw, een Bridget Jones, een typje uit een tampon reclame.. ik vond het zelf wel een leuke vergelijking. het had eigenlijk niets te maken met het feit dat ik ongesteld was. Hoewel we daardoor misschien wel extra geprikkeld of ongeduldig kunnen zijn…