Terug in NL

“Hé, klootzak, kun je niet uit je doppen kijken!”
“Rot op met die bak, anders rijd ik er over heen!”
“Heb ik dat weer, sta weer eens in de verkeerde rij, gaat dat mens uitgerekend bij mijn kassa met gepast klein geld betalen: ”He oma, er staan nog meer mensen te wachten hoor, centjes tellen doe je maar in je eigen tijd!” “Bij de NS maken ze er ook een zooitje van, er rijden weer eens geen treinen. Kom ik zo maar een half uur te laat op mijn afspraak, mijn belangrijke afspraak, met belangrijke mensen om belangrijke dingen te bespreken. Denken ze zich er met een bakkie troost van af te kunnen maken. Hallo, we zitten in de 21e eeuw hoor, dit soort gepruts kan echt niet meer.”
“Ons land gaat volledig naar de kloten met die Populistische VolksVerlakkers. Ze zouden hem eens moeten deporteren, die geblondeerde Führer”
“Zet al die geitenhoeders maar op een lekke stoomboot naar Cassablanca. En doe daar maar meteen alle Slavische alcoholisten bij.”
“Bedankt hoor, stelletje luie Girosvreters. Heb ik er om gevraagd om op een houtje te moeten bijten omdat jullie al onze centen erdoorheen hebben gejaagd? Komen jullie maar eens hier om alle kutklusjes uit te voeren. Voor niets!! Want dat hebben jullie verdiend, stelletje klaplopers”
“Kut, shit, xxxx!”
“Druk, druk, druk. Ik zit de komende vijf weekenden al helemaal vol gepland, heb een huishouden te runnen en mijn baas vindt dat ik onmisbaar ben. Zes uur slapen per nacht is veel.”

“Er komt nogal wat op je af als je net na een half jaar afwezigheid weer voet hebt gezet op Nederlandse bodem,” denk ik, terwijl ik vertederd kijk naar een bejaarde heer wiens ongetwijfeld aangepaste auto voor mijn neus met een slakkengang voortkruipt op de linkerbaan van een weg, waar je sinds een paar maanden 130 km per uur mag rijden. Ik denk hoe fijn het is, dat deze man, alhoewel slecht ter been, nog mobiel is. Dat hij niet aan huis gebonden is, maar dat hij zijn kleinkinderen kan opzoeken wanneer hij dat wil. Of zelfstandig naar de apotheek kan gaan om de medicijnen voor zijn bedlegerige echtgenote op te halen. Wat een rijkdom.

Maar wacht eens even, ik ben terug in NL, straks kom ik door deze gehandicapte zondagsrijder nog 5 minuten later aan bij de snackbar: “Hé!! Opzouten ouwe lul! Krijg jij lekker de Zuid-Aziatische teelbalcorrosie, antiek fossiel dat je d’r bent!! Moven!! Naar rechts en dan de vluchtstrook op en het talud af. Zal ik je soms een handje helpen?”

Terug in NL. Het is tijd voor een broodje kroket. En een patatje……..oorlog.