Stapelgek ben ik op hem. Als ik in zijn grijsblauwe ogen kijk, dan smelt ik als een ijsje in de zon. Alles is perfect aan hem. Zijn donkerblonde haren, zijn puntgave gezicht, zijn heerlijke zachte huid en zijn eeuwig stralende lach. Nooit hoor ik hem mopperen, zelfs niet als hij ziek is. Vanaf het moment dat we elkaar zagen, kon het niet meer kapot. Het was liefde op het eerste gezicht en zodra zijn huid de mijne raakte, kreeg ik een intens gelukkig gevoel. Al na drie dagen woonden we samen en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Hij is precies wat ik nodig heb. Hij straalt rust uit en brengt mij tot rust. Als ik het even niet meer zie zitten, hoef ik maar even naar hem te kijken en hem een knuffel te geven. Zonder een woord te zeggen begrijpen we elkaar en zonder al teveel moeite weet hij altijd weer een lach op mijn gezicht te toveren.
Hij houdt van heerlijk lange wandelingen maken en uitgebreid in bad gaan. Verder vindt hij alles best. Zonder klagen gaat hij met mij mee om boodschappen of koffie drinken bij mijn moeder. Hij geniet zelfs zichtbaar van het eten dat ik hem voorschotel, terwijl ik toch echt geen keukenprinses ben. Zijn ogen gaan twinkelen als hij naar mij kijkt en dat is andersom niet anders.
Nooit had ik gedacht dat ik zoveel van een man zou kunnen houden.
Hij is nog maar vier maanden, maar ik hoop dat als mijn zoon later groot is, hij een vrouw treft die net zo gek op hem is, als dat ik dat ben.
15 reacties
Scepsis · 13 december 2005 op 13:20
Ach wat vertederend 😀
Troy · 13 december 2005 op 14:21
Lieve column.
ietje · 13 december 2005 op 16:15
na de eerste alinea wist ik al zeker dat het niet over een volwassen man kon gaan….
leuke column wel!
wendy77 · 13 december 2005 op 16:17
[quote]na de eerste alinea wist ik al zeker dat het niet over een volwassen man kon gaan….[/quote]
Nee, is vrij duidelijk he? Mannen die niet klagen als ze ziek zijn, zijn er niet 😀
Mup · 13 december 2005 op 17:00
Een reu?
‘Lieve’column, beter reactie 😀
Groet Mup.
Kees Schilder · 13 december 2005 op 17:06
Ik vind het vertederend gescheven.
Troy · 13 december 2005 op 17:22
@Mup: ik had even niet mn volle aandacht bij het lezen en de hond moest nog uit..vandaar 😀
WritersBlocq · 13 december 2005 op 22:29
leuke column. kawasutra (waar IS die man toch?!?!) had er ook eens eentje, over zijn zoontje, daar moest ik ineens aan denken.
ben benieuwd wat voor zooitje dat zoontje nog gaat schoppen 😛
Chantal · 13 december 2005 op 22:56
Achosss…. leuke, lieve column! Mooi geschreven!
melady · 13 december 2005 op 23:27
Gaat het om een babymens of puppy?
Middelmatig maar wel lief.
Mup · 14 december 2005 op 01:35
@Troy, wel bij de les blijven he? 😉
Groet Mup.
Ma3anne · 14 december 2005 op 07:28
Ja en zo kan het zijn. Ik krijg een beetje heimwee naar dat gevoel van toen, als ik dit lees.
‘Geniet ervan meis! Dit zijn DE gouden jaren met je kinderen,’ zei mijn moeder destijds. En ik denk dat ze gelijk had. Dat ongecompliceerde tot over je oren gevoel is eenmalig en uniek.
wendy77 · 14 december 2005 op 08:50
Bedankt voor jullie reacties zover. Al snap ik het een-tweetje tussen Troy en Mup niet goed, maar dat zal wel aan mij liggen 😛
@Melady: ik vind dat je gelijk hebt als je de column middelmatig noemt. Hij is natuurlijk weinig origineel, maar hij komt uit het hart. Ik heb hem in het babyboek van mijn zoon geplakt en ik denk dat hij het later wel kan waarderen 😉
Dees · 14 december 2005 op 09:05
ahgossie. lief is het woord wel.
klungel · 14 december 2005 op 11:24
😛