Tweede kans IV

Half struikelend kwam Jasmijn het terras oplopen en probeerde alle indrukken te verwerken. Ze was sprakeloos. Een jacht, een stralende tiener en een gladgeschoren man in een smaakvolle outfit? Ze moest even gaan zitten om van de schrik te bekomen. Bob en Céline boden meteen hun hulp aan, die ze dankbaar accepteerde. En zo werd ze even later bediend op haar eigen terras. Hier zou ze zomaar aan kunnen wennen. Langzaam begon ze zich een beetje te ontspannen. Het hielp enorm dat het meisje haar bewondering voor Jasmijns metamorfose niet onder stoelen of banken stak. Haar enthousiasme was verfrissend. Terwijl ze genoten van de thee en bijbehorende heerlijkheden leerden ze elkaar beter kennen en mede door de aanwezigheid van Céline was de sfeer ongedwongen.

Nadat zijn vrouw was overleden hadden hij en zijn zus Bente de zorg voor zijn dochter op zich genomen. Hij was eigenaar van een goedlopende rederij en samen brachten Céline en hij hun vrije tijd op de boot door. Zijn ouderlijk huis stond eveneens aan het water en daar zwaaide Bente de scepter. Beide grootouders resideerden aan de Côte d’Azur.
Jasmijn schaamde zich dood over haar eerdere wantrouwen en vooringenomenheid. Ze gaf eerlijk toe dat ze haar bedenkingen had gehad, maar Bob gaf zijn zus met haar foute kledingadviezen de schuld.
Ze bleken veel overeenkomsten te hebben, alleen waren haar ouders beiden overleden en hadden haar een fortuin nagelaten. Ze had geen broers of zussen. Een paar vriendinnen, haar blogmaatjes en honderden boeken vormden haar “familie”. Haar beschermde jeugd, het overgewicht en haar argwaan hadden haar in eenzaamheid achtergelaten. Maar nu voelde ze zich herboren en snakte ze naar warmte, gezelschap en liefde.

“Daar gaan we aan werken”, kwam de jongedame tussendoor, “pap is voor jou gevallen en ik bewonder je lef. Je bent een tof mens. Zullen we zo een stukje gaan varen?” Ze bracht haar vader enigszins in verlegenheid door zo plompverloren het initiatief te nemen, maar maakte dat snel goed door zich even te excuseren. Ze moest iemand dringend een mailtje sturen. Snel klom ze aan boord en startte de laptop.
“Lieve Bente, je kunt de tickets boeken en samen met je geliefde aan jullie wereldreis beginnen. Het komt allemaal dik in orde. Geef Renée een dikke knuffel van mij. Liefs, Céline.”