Tweedehands gereedschap

We zijn ongeveer een jaar samen als we op bezoek gaan bij een oude klasgenoot van m`n man.
Hij verheugt zich er op. Ik minder. Herinneringen ophalen is leuk voor de persoon die het aangaat. En de meeste anekdotes ken ik natuurlijk al lang. Ach, misschien heeft hij een aardige vrouw en bloeit er een gezamenlijke vriendschap op.

Marlies blijkt inderdaad een lieve, rustige maar ietwat wereldvreemde jonge vrouw.
Zeventien was ze toen ze zwanger werd van Frank. Ze hebben inmiddels drie kinderen.
Ik benijd haar niet als ze vol trots de foto`s van haar spruiten laat zien.

Ik luister naar de verhalen van de mannen.Ze boeien me meer dan het appeltaartrecept van de gastvrouw.

Kostelijke verhalen over hun studietijd komen op tafel.
Zakdoeken worden tevoorschijn gehaald.Kaakkramp… Mannenlol!
Na elk pilsje wildere verhalen en vooral fantasierijker.
Inmiddels zijn ze een jaar of zestien.
“Weet je nog, van die keer in die lege fabriekshal met Tanja en Agnes?”
Nu komen ze echt niet meer bij van het lachen.
“Jij”, hikt mijn man, en wijst naar de knieën van z`n maatje. Jij hebt nog wel een week last van je knieën gehad door die harde betonnen vloer.

Onze gastvrouw vermaakt zich duidelijk niet en verdwijnt naar de keuken.
Plotseling horen we haar snikken.
Verbaast kijken we elkaar aan en de gastheer gaat eens poolshoogte nemen.
Als hij terug komt meldt hij beduusd: “Ze is helemaal van de kaart”
Onze vragende gezichten dwingen hem, ons nader uitleg te verschaffen.
Dus voegt hij er schuchter aan toe: “Ze dacht dat zíj de eerste was”

Het duurt even, eer de ernst van het drama tot ons doordringt.
Een hand voor m`n mond om m`n ingehouden lach te smoren.

Wat een ontknoping van deze reünie. Twee stoere binken met hun sterk overdreven verhalen waarvan één op deze manier ontmaskerd wordt.
Ze kijken elkaar aan en schateren het al weer uit.
Ik besluit om maar even bij de ontgoochelde Marlies te kijken.
Er valt weinig recht te praten. Voorlopig niet tenminste.
Zij weet nu, dat zíj niet de persoon is die haar man ontmaagd heeft.
Dat had hij haar natuurlijk ook nooit mogen verzekeren.
Ik verbaas me erover dat een vrouw door zoiets nog zó teleurgesteld kan zijn.
Eerlijk gezegd geef ík de voorkeur aan een vent die al van z`n schoonheidsfoutjes in de liefde geleerd heeft.
Maar om dat nu duidelijk te maken aan het naïeve, in-verdrietige vrouwtje tegenover mij… Onbegonnen werk. Zij moet verwerken dat haar kinderen met tweede hands gereedschap
werden geproduceerd.
Het resultaat was er trouwens niet minder om. Dat zag ik op de foto`s.