Hoe kijkt hij naar mij? Hoe kijkt de man die gewend is te jagen, te dansen bij een offerande. Of iemand die als victorienat het bloed van wilde dieren drinkt? Als verminkte lijken in tientallen her en der verspreidt op de zandwegen liggen van een middelgrote stad ergens in Centraal Afrika.
Als de agressor wil blijven voortbestaan door je dochters te verkrachten. Als vrouwen, waaronder de jouwe, in witte lakens worden gewikkeld en tot hun middel in een nauw gat worden geplaatst. En een groep van vijftig mannen hen met brokken steen bewerkt. Als je dan geen beweging kan maken tot de dood erop volgt.
Als het regime je als een manke hond voor de kar, laat werken tot het bloed stolt in je handen, terwijl je de striemen van de zweep navoelt branden in je rug.
Als je ogen prikken. Niet van de zonnestralen, maar van het chemische goedje dat er ingesmeten is.
Als je halve dorp dood is. Vermoordt door geseling, uitputting of Aids. Als je als een van de laatste over bent in dat wat ooit je dorp was, en nu platgebrand na ligt te smeulen.
Wat doe je dan? Je vlucht.
Je vlucht naar een land waar je niemand kent en je geen geschiedenis hebt. Niet even naar je broer of zus of een kopje koffie bij je moeder. Die zijn er niet. Die zijn dood.
Je zit in een land waar je mag zeggen wat je vindt en mag zijn wie je bent.
In een land waar mensen tijd hebben zich druk te maken over het beltegoed van hun mobieltje. Je leeft in een welvaartsstaat waar het gebakje bij de koffie de regel is en niet de uitzondering.
Een land waar een minister mag zeggen: “Ga terug.”
Hoe kijkt die vreemde naar mij? Wat zal de blik in zijn ogen zijn?
[img]http://home.hetnet.nl/~columnx5/copyrightmartijn.jpg[/img]
11 reacties
Eftee · 28 februari 2004 op 13:38
Ik probeer me vaak voor te stellen hoe je je voelt als je uit je vertrouwde land moet vluchten. Het lijkt me afschuwelijk. Dan kan ik me niet eens voorstellen hoe het is als je je leven niet meer zeker bent, je familie en vrienden vermoord zijn en je zoveel geweld om je heen ziet.
Wel kan ik me voorstellen dat je dan niet meer terug durft en in een veilig land de illegaliteit induikt om te kunnen overleven. Dat is altijd beter dan terug gaan.
Strak geschreven weer, Martijn!
Li · 28 februari 2004 op 13:52
Deze column is weer uit-stekend geschreven Martijn. Met een onderwerp dat te verschrikkelijk is voor woorden. Maar juist woorden zetten aan tot denken. 🙁
Li
Kees Schilder · 28 februari 2004 op 14:06
Amice,
Sta mij toe te buigen voor deze column
Clueless · 28 februari 2004 op 14:14
Jemig Martijn, jij krijgt ook nooit de eer die je toekomt. Eerst krijgt Kees de credits voor jouw ‘uitvaartclowns’ en nu mag Maurits met de eer van deze column gaan strijken! Ben het er niet mee eens: dit is een typische Martijn-column en zoals gewoonlijk weer ijzersterk!!
Mosje · 28 februari 2004 op 16:40
Martijn,
Je column is, denk ik, geinspireerd over wat er de laatste tijd te doen is over het uitzetbeleid.
Met dat beleid ben ik het absoluut niet eens. Jouw column reikt hiervoor de argumenten aan.
Maar je column werpt ook een andere vraag op.
Iemand die meemaakte wat jij beschrijft, kan die ooit gelukkig leven in een land waar mensen zich druk maken om beltegoeden en gebakjes bij de koffie? Kunnen wijzelf ooit gelukkig zijn in een dergelijk land? Waar staan wij eigenlijk voor in dit land?
Ik lees in jouw column een gelaagdheid die ik zeer waardeer.
Thanks!
viking · 28 februari 2004 op 16:44
Eftee toch… wat teveel op CX gehangen zeker! Pas op voor overdosis…
Niemand zal je antwoorden Martijn. Het is te ver van ons bed. Wat ze ook zeggen…
Eftee · 28 februari 2004 op 17:00
😳 Viking, bedankt. Ik heb het verbeterd. Martijn, sorry. Wat een blunder had ik gemaakt.
Ik hoop dat ik het nog goed kan maken?
pepe · 28 februari 2004 op 17:03
Hier word ik ff stil van…
Goed geschreven
Kobus · 28 februari 2004 op 17:13
Probleem met asielzoekers wordt juist dat het soms te dicht bij je bed komt. En dan wordt vrij selectief en impulsief gereageerd op een afwijzing door de omgeving met acties enz. Een ingeburgerde asielzoeker die midden in het sociale leven staat, maakt meer kans op steun uit de samenleving, dan degenen met dezelfde achtergrond maar zich nog niet genesteld hebben. Veelal worden argumenten GEZOCHT door gemeente, school, gezondheidszorg, etc. om de geïntegreerde asielzoeker voor uitzetting te behoeden. Terwijl de asielzoeker met een ander karakter niets anders te doen staat dan te vertrekken.
En DAT klopt niet. Hoe pijnlijk en onjuist ook het beleid is, er mag nooit een willekeur gaan ontstaan, afhankelijk van hoe iemand in het (sociale) leven staat.
Echte Martijn column, en dat bedoel ik als compliment !
Ma3anne · 28 februari 2004 op 22:18
Het is wel zo, dat mensen die uit een land komen, waar dit geweld in ernstige mate en openlijk voorkomt, vanzelf, zonder procedure de vluchtelingenstatus krijgen en mogen blijven…
Het punt is, dat het vaak discutabel is, welk land als veilig of onveilig wordt verklaard.
En daarom is een column als deze zo nodig. Om ons allemaal wakker te houden, dat we vanuit onze samenleving soms geen idee hebben hoe het op bepaalde plaatsen op de wereld aan toe gaat…
Heel sterk en indringend, Martijn.
R@@F · 1 maart 2004 op 11:18
Grote eenzame klasse!
R@@F