Uit-zonderlijk

Hoe kijkt hij naar mij? Hoe kijkt de man die gewend is te jagen, te dansen bij een offerande. Of iemand die als victorienat het bloed van wilde dieren drinkt? Als verminkte lijken in tientallen her en der verspreidt op de zandwegen liggen van een middelgrote stad ergens in Centraal Afrika.
Als de agressor wil blijven voortbestaan door je dochters te verkrachten. Als vrouwen, waaronder de jouwe, in witte lakens worden gewikkeld en tot hun middel in een nauw gat worden geplaatst. En een groep van vijftig mannen hen met brokken steen bewerkt. Als je dan geen beweging kan maken tot de dood erop volgt.
Als het regime je als een manke hond voor de kar, laat werken tot het bloed stolt in je handen, terwijl je de striemen van de zweep navoelt branden in je rug.
Als je ogen prikken. Niet van de zonnestralen, maar van het chemische goedje dat er ingesmeten is.
Als je halve dorp dood is. Vermoordt door geseling, uitputting of Aids. Als je als een van de laatste over bent in dat wat ooit je dorp was, en nu platgebrand na ligt te smeulen.

Wat doe je dan? Je vlucht.
Je vlucht naar een land waar je niemand kent en je geen geschiedenis hebt. Niet even naar je broer of zus of een kopje koffie bij je moeder. Die zijn er niet. Die zijn dood.
Je zit in een land waar je mag zeggen wat je vindt en mag zijn wie je bent.
In een land waar mensen tijd hebben zich druk te maken over het beltegoed van hun mobieltje. Je leeft in een welvaartsstaat waar het gebakje bij de koffie de regel is en niet de uitzondering.
Een land waar een minister mag zeggen: “Ga terug.”

Hoe kijkt die vreemde naar mij? Wat zal de blik in zijn ogen zijn?

[img]http://home.hetnet.nl/~columnx5/copyrightmartijn.jpg[/img]