Op vrijdag 22 september 2006 staat er op de voorpagina van het NRC Handelsblad, Donner mocht niet te lang bungelen. Dit is het artikel over het snelle vertrek van de ministers Donner en Dekker, door het vernietigende rapport over de Schipholbrand. Dit zal u vast niet ontgaan zijn, dus daar hoef in niet verder over uit te weiden. Zalm (die van de financiën) zei: “Het besluit om de ultieme politieke verantwoordelijkheid snel te nemen, verdient waardering”.
Ik heb laatst ook zoiets meegemaakt, ik vertel het u wel. Na twee maanden een liefdesroman gehad te hebben, klop ik maar eens aan bij mijn ouwelui. Met het heugelijke nieuws mijn mokkel te hebben bevrucht. Moeder heeft ineens veel weg van een pak melk en pa gaat rustig in een stoel zitten (dit is helemaal fout want dat betekend dat ie zijn zelfbeheersing zoekt). Zoals u begrijpt wil ik me uit deze hachelijke situatie redden. Dus besluit ik, om van alle problemen af te zijn, mijn meisje te dumpen. Dit vertellende aan mijn ouders, intussen heeft me ma weer een beetje kleur gekregen en is me pa weer gaan staan, beginnen ze zenuwachtig te lachen. We praten nog wat na, wat de schrik zat er toch wel even in. Zegt m’n pa na afloop; “Zozo, ik vindt het wel een enorme verantwoordelijkheid die je hebt genomen, ik ben erg trots op je”. Ik vindt het ook wel goed van mezelf, dat ik zo’n grote en belangrijke beslissing heb genomen. Denkende aan m’n ex-wijfie, dacht ik; “Ach, wat maakt het eigenlijk uit, er zijn genoeg chickies, had ze maar niet zwanger moeten worden.”
Wat zal het leven toch makkelijk worden als iedereen zo over verantwoordelijkheid denkt. Ik heb diep respect voor deze twee ministers, als ze een kamerdebat aan waren gegaan, geen ultieme politieke verantwoordelijkheid hadden genomen, maar gewoon gewoon waren gebleven, als ze als echte mensen hun verantwoordelijkheid hadden gedragen.
Petje af, dit stimuleert mijn vertrouwen in de politiek enorm.
Had Balkenende het niet over normen en waarden? Ach, wat heeft het ook voor zin. Ik ben maar een normale jongen, die nog enige verantwoordelijk aan de politiek over durfde te laten.
G.B.
4 reacties
WritersBlocq · 30 september 2006 op 00:33
De andere kant van het verhaal van shit, denk ik. Zeker net zoveel talent…
Chantal · 30 september 2006 op 10:59
De vergelijking is echt goed gevonden! Goed, deze column! 🙂
KawaSutra · 1 oktober 2006 op 01:07
Tja, politieke verantwoordelijkheid is blijkbaar het tegenovergestelde van sociale verantwoordelijkheid.
Het is eigenlijk van de gekke dat onze zelfgekozen volksvertegenwoordigers het terugtrekken eisen van de verantwoordelijken terwijl dan tevens de consequentie is dat ze nergens meer voor aanspreekbaar zijn. Sterker nog, hun vervangers zullen dan het beleid van de voorganger moeten verdedigen terwijl ze dan uiteraard hun handen kunnen wassen in onschuld. Tenslotte hebben zij het niet gedaan.
Als ze niet opstappen en de confrontatie aangaan krijgen ze te horen dat ze hun verantwoordelijkheid niet nemen door af te treden.
Raar wereldje eigenlijk, die politiek. Maar het brengt Jan met de pet wel op het idee om zijn verantwoordelijkheid dan ook maar links te laten liggen.
Vanuit dit licht gezien, een goeie column. Maar je moet hem wel in de juiste context lezen.
anoniempje · 3 oktober 2006 op 17:37
/