Als om even over achten de deurbel gaat, is het de jongste die enthousiast opstaat en naar de deur rent om hem te openen. Dat zal zijn beste vriend zijn die hem dagelijks komt ophalen. Samen gaan ze dan naar school, alsof het nooit anders is geweest.
Zijn vriend Youri komt binnen: ‘Goeiemorgen’ roept hij en ratelt er op los. Dit is heel gewoon voor ons geworden. Altijd heeft hij wel iets leuks te vertellen, maar dit keer is zijn verhaal helemaal niet zo leuk. ‘Ik kom Art nooit meer ophalen, dit is de laatste keer, want mijn vader zegt dat alle Nederlanders de buitenlanders haten.’
Slik, zucht: ‘En wat denk jij Youri?’ vraag ik.
‘Ik denk dat het niet waar is.’
‘Ook ik denk dat niet alle Nederlanders buitenlanders haten, maar dat mensen een hekel hebben aan mensen die verkeerde dingen doen, zoals stelen of geweld gebruiken.’
Youri laat zijn hoofd een beetje hangen en voelt zich erg ongemakkelijk.
Ik vertel hem dat hij er niets aan kan doen en hoop dat zijn vader eens zal inzien dat Youri en Art vrienden zijn en elkaar absoluut niet haten.
Toch ben ik teleurgesteld, waarom mag Youri niet zijn eigen vriendjes kiezen? Wij hebben hen nooit kwaad gedaan? Wat is er mis met ons? Wat doen wij verkeerd? Kan ik er iets aan doen dat ik zo geboren ben?
Youri vertelt dan nog even, dat zijn moeder er anders overdenkt en ik zie hoop in zijn ogen. Hoop dat ze ondanks alles, voor altijd vrienden zullen en kunnen blijven.
En toch denk ik, dat ik die vader wel begrijp(voor zover mogelijk), met alles wat hij op tv, in de krant ziet is zijn angst groter geworden.
Zij hebben ook nog steeds geen zekerheid wat er met hun gezin zal gebeuren als straks het asielzoekerscentrum zal sluiten. Dat moet verschrikkelijk zijn.
Wij zullen begrip moeten hebben voor Youri die nu in een moeilijke situatie verkeerd, hij wil het niet zo, hij ziet het ook helemaal niet zo. Kinderen kijken niet naar ras, geloof of stand, bij hen is iedereen gelijk.
Youri zal altijd welkom blijven hier in ons huis, we zullen hem voorlopig missen. Maar ik weet dat die verboden vriendschap het eens zal winnen.
18 reacties
Raindog · 19 maart 2005 op 18:13
Dat is een erg aandoenlijk verhaaltje Pepe. Onderling kunnen kinderen verschrikkelijk hard zijn, oftewel eerlijk, maar ze kiezen hun vriendjes en vriendinnetje in ieder geval niet op kleur of afkomst. Hoop dat het eens weer goedkomt. Mooi.
sally · 19 maart 2005 op 18:18
Echt sneu, dat onbevangen kindertjes te maken krijgen met dit soort misverstanden.
Hoop voor je dat het uit de weg te ruimen is.
liefs
Sally
Ab · 19 maart 2005 op 21:06
goeie column Pepe,knap lullig zoiets,ik zou met die ouders gaan praten. Dat jullie niet zo zijn, misschien veranderd die vader dan van gedachten want er zijn er maar twee de dupe van dit gelazer, jouw zoon en youri. groet ab 😕
WritersBlocq · 19 maart 2005 op 21:12
Hoi Pepe, wat heb je weer knap iets naars mooi en raak verwoord. Ik hoop ook dat het opgelost wordt. De vader van Youri kan nog veel van zijn zoontje leren. Wij trouwens ook! Mensen/groepen niet afrekenen op een (paar) nare ervaring(en). Liefs, Pauline.
Mosje · 19 maart 2005 op 23:21
Mooi geschreven pepe.
Bakema_NL · 19 maart 2005 op 23:41
Je begrijpt die vader. Hij bevestigt juist iets wat er niet zou moeten zijn. Compleet fout dus.
Kees Schilder · 20 maart 2005 op 07:54
Jammer dat er zo gedacht wordt.Heel mooi geschreven,Pepe
Louise · 20 maart 2005 op 11:09
Wat afschuwelijk dat dit al doorgedrongen is tot de onschuldige kindervriendschappen.
Kippenvel.
Vreselijk onderwerp, maar mooi geschreven.
Wright · 20 maart 2005 op 19:53
Verdrietig dat de vader al zulke nare ervaringen heeft opgedaan en daar op deze manier op reageerd.
Zou zeker met de man gaan praten, Pepe!
pepe · 20 maart 2005 op 20:00
* Raindog, gelukkig kiezen kinderen hun vriendje niet op afkomst, jammer dat ouders dat soms dus wel doen voor hun kinderen.
* Sally, ik heb er vertrouwen in dat het wel goed komt, gelukkig zijn ze op school nog wel samen.
* Ab, met de vader praten is niet het makkelijkste, ook al praat hij nederlands, ze hebben andere ideeen over alles. En misschien is het de angst dat ze weer weg moeten, waarheen?
Misschien dat ik eens met de moeder praat, binnenkort.
* WB ik heb al heel veel geleerd van Youri en hij van ons, het is leuk te zien dat hij alle moeite doet om van twee culturen de beste dingen te pikken.
* Mosje, txs
* Bakema, ik denk dat ik die vader begrijp, zijn angst zal groot zijn. Wat ik niet vreemd vind, als je de krant en tv ziet, dan zou ik daar ook niet happy van worden. En wie weet wat die man is overkomen de laatste tijd?
* Kees, echt vreselijk jammer dat er zo gedacht wordt, maar ook hier hebben wij(als gezin) wat in de pap te brokkelen en we doen ons best, Youri voelt en begrijpt dat al wel, nu zijn papa nog.
* Louise, Youri en Art blijven vrienden, dat geloof ik wel, daarvoor is de vriendschap al te sterk.
* Wright, ik ga mijn best doen, zal niet makkelijk zijn. Maar ’t komt goed!
KingArthur · 21 maart 2005 op 12:14
Mooi hoe je telkens in die ogenschijnlijk eenvoudige verhaaltjes toch zulke grootse onderwerpen weet te behandelen.
WritersBlocq · 21 maart 2005 op 17:14
[quote]* WB ik heb al heel veel geleerd van Youri en hij van ons, het is leuk te zien dat hij alle moeite doet om van twee culturen de beste dingen te pikken.[/quote]
en nou de rest van de wereld nog! ach, een wereld is zo groot nog niet, als iedereen zich in zijn eigenwereldje verbetert/verandert, dan moet het goedkomen. Knuf, Pauline.
Li · 21 maart 2005 op 21:25
Ook bij mij liepen de koude rillingen over mijn rug toen ik dit verhaal las.:-(
Misschien kun je ze uitnodigen om eens te komen eten? Aan tafel is er veel bespreekbaar.
Of vind je dat te ver gaan.
Li
pepe · 21 maart 2005 op 21:37
* King, dank je voor je aardige reactie weer.
* WB, je hebt gelijk.
* Li, dat aan tafel met elkaar zal lastig worden, ik ben namelijk niet een geweldige kok, dus als we gasten hebben kookt manlief en dat past al helemaal niet in de ogen van die vader. Nog afgezien van het feit dat wij die vader nog nooit hebben ontmoet. Die moeder heb ik gezien, maar spreken met elkaar is moeilijk, zij begrijpt het nederlands nog niet zo goed als haar zoon.
Youri en Art spelen nog wel met elkaar op school en vanmiddag na school ook even buiten, maar Youri doet dat stiekem.
Mup · 21 maart 2005 op 21:49
[quote]ik ben namelijk niet een geweldige kok[/quote]
Pinokkio!
Je lasagna en je gastvrijheid is niet te evenaren!
Groet Mup.
O ja, mooi stuk weer 🙂
pepe · 21 maart 2005 op 21:54
Lasagne is zo gewoon, zo makkelijk, dat kan zelfs een kind. De mannen hier in huis zijn de beste koks, dat kan ik je wel vertellen, dus als zij weer eens koken roep ik je wel 😉
Ma3anne · 22 maart 2005 op 08:29
Goede column weer, Peep.
WritersBlocq · 22 maart 2005 op 16:48
@ Mup
[quote]Pinokkio![/quote]
Haal je hem weer uit de kast :laugh: je hebt echt van alles gemist volgens mij hihihi!