Twee weken geleden was ik nog heel tevreden, toen ik op zondagochtend in de tuin lag.
De voorjaarszon scheen behaaglijk op mijn gezicht.
Pianomuziek dwarrelde door de tuin.
Terwijl ik luisterde naar hoe mijn jongste dochter “La Valse d’Amelie” speelde, keek ik genietend rond.
De verschillende verbouwingen hadden het huis en de tuin goed gedaan.
Ook de veranderingen aan het interieur waren goed geweest. “Alles is met elkaar in harmonie”, constateerde ik tevreden, terwijl ik mijn ogen sloot en mijn gezicht weer naar de zon draaide.
Maar sinds ik vorige week met Piet Boon heb gesproken, ben ik weer onrustig.
Ter voorbereiding op mijn gesprek had ik verschillende artikelen over Piet en zijn werk gelezen. Toen al merkte ik dat zijn stijl mij aansprak.
Maar sinds ik hem zelf heb ontmoet, zijn aanstekelijk enthousiasme heb ervaren en ook enkele van zijn ontwerpen heb gezien, weet ik het zeker.
Ik wil ook een Piet Boon huis.
Toen ik ’s avonds thuis verslag deed van mijn gesprek met Piet, en opperde dat wij misschien maar weer eens moesten gaan verbouwen, reageerde mijn vrouw nog niet zo.
Ook niet toen ik Piet zelf (groot, slank, bruin, zwart haar, vlot gekleed) beschreef.
Zelfs niet toen ik op de computer de foto’s van Piet liet zien.
De verandering kwam pas toen we vorige week vrijdag naar Pulse keken.
Piet had mij gezegd dat er die avond een item aan hem gewijd zou zijn.
En inderdaad: er werd ruimschoots aandacht aan Piet en zijn werk besteed.
We zagen het eigen huis van Piet. Het huis waarvan Piet mij had gezegd dat het in werkelijkheid nog veel comfortabeler was dan het op beeld al leek. Vervolgens zagen we het beach-house dat Piet voor Henny Huisman had ontworpen. En we zagen enkele flitsen van het penthouse op Fifth Avenue, dat Piet recent inrichtte voor een rijke Amerikaan.
“Heel mooi. Zoiets wil ik ook ”, hoorde ik Elly naast mij fluisteren.
Toen ik even later in de badkamer mijn tanden stond te poetsen, hoorde ik Elly vanuit de slaapkamer zeggen: “Misschien moet jij je haar ook maar laten knippen zoals Piet”.
Verblufd keek ik in de spiegel.
Ik meende dat Elly het had over werk van Piet toen ze zei: “Zoiets wil ik ook”.
Maar nu kreeg ik toch sterk de indruk dat zij iets anders wilde verbouwen dan ik!
Misschien moet ik toch maar weer tevreden zijn met wat ik heb….

Categorieën: Maatschappij

4 reacties

Mien · 20 mei 2009 op 13:02

Hmmmm … ik heb toch meer voorkeur voor Gymnopedies en Piet Hein Eek.
Die laatste heeft overigens ook een mooie coupe!

Mien verbouwt nooit meer

lisa-marie · 20 mei 2009 op 19:35

heerlijk gelachen… 😆

arta · 21 mei 2009 op 10:22

Ik moest erg lachen om de uitsmijter!
Mijn vader was vroeger verbouwziek. “Hey, het huis is af! Tijd om te verhuizen naar een ‘nieuwe’ bouwval!” Klustechnisch heb ik veel geleerd, maar boven dat heb ik geleerd dat de sfeer in huis veel belangrijker is dan het uiterlijk van keuken en badkamer. Als je van je huis een thuis weet te maken is vaak de verbouw-drift over… Gelukkig…
Dus ga gewoon naar de kapper en tel je zegeningen!! 🙂

LouisP · 21 mei 2009 op 12:45

H.

‘Ik meende dat Elly het had over werk van Piet toen ze zei: “Zoiets wil ik ook”.’

Nou begrijp ik ‘m
grappig!

gr.
L.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder