De bel gaat weer en ineens merk ik hoe mijn maag knort. De dag is ongemerkt aan me voorbij gegaan in dit deprimerende hol. In de hoek een matras. Een kist met wat spullen en mijn goddank gespaarde laptop. Geen radio, geen koelkast. Wat best ironisch is, mijn gebrom helpt daarbij dus niet. Een plus een is nu blijkbaar even geen twee. Even nog dwalen mijn gedachten terug naar de hoofdaanklacht van dit alles. Haar lieve woorden, haar zachte armen, haar geur waar ik geil van werd… Ik voelde me eindelijk weer man na al die jaren als eunuch. Verdien ik dit nu echt? Verdien ik mijn in de prak gereden auto, mijn spullen dwarrelend over de stoep, en mijn vrouw lachend op het balkon? Was het door haar uitgegoten glas wijn over mijn hoofd terecht? Is dit rottige, rottende stinkkamertje drie hoog achter als broodnodige, maar misselijkmakende bonus gepast?

Ergens vind ik het schreeuwend oneerlijk dat dit mij zo duur komt te staan. [i]Zij[/i] zijn immers al jaren ongestraft bezig. Al komt daar nu wellicht ook verandering in, getuige de mail voor mij op het scherm:

[i]Beste David,

Goed nieuws en slecht nieuws en ik begin met het laatste. Ze zeggen dat het niet mogelijk is om gedane zaken terug te draaien. Ze veranderen het verleden niet, het gaat meer om “het vereffenen van onevenwichtigheden”. Ach, ze zijn nu eenmaal dol op eufemismen. Ook houden ze vast aan de koelkastuitspraken. Tsja…

Het goede nieuws is dat ze wel bovenmatig geïnteresseerd zijn in de gebeurtenissen voorafgaande aan jouw overspel. Ze hebben immers hun reputatie hoog te houden en geloof het of niet, ze hebben gemist dat jouw vrouw een affaire heeft met Bram. Ze hebben ook nooit gemerkt dat Bram je chanteerde.

Misschien troost het je te weten dat er volop nieuwe bonnen worden uitgeschreven. Bram zal niet langer jouw manager zijn. Sterker nog, hij is oneervol ontslagen en jij mag maandag weer aan het werk. Ook heb ik geruchten gehoord over het mogelijk afbranden van zijn huis, al is dat vooralsnog niet bevestigd. Het is verder vrijwel zeker dat zowel zijn vrouw als zijn kinderen niets meer met hem te maken willen hebben.

Over jouw vrouw is nu nog niets bekend…[/i]

De bel blijft aanhoudend rinkelen. En hoewel ik bang ben voor weer een uniform en weer een bon, besluit ik toch maar open te doen. Voor de deur staat mijn dochter, helemaal in tranen. Ze kijkt me verwilderd aan en wappert met een papiertje in een akelig bekende kleur.

“Pap, ze hebben mama te pakken.” Ze laat me lezen:

“Wegens overspelige activiteiten en het oogluikend toestaan van de chantage van uw man wordt u gestraft met een geslachtsziekte en een ernstig geval van krentenbaard”.

Hoewel ik weet dat het me weer een boete kan kosten en hoewel ik het niet aan mijn dochter wil laten merken, kan ik een kleine glimlach niet onderdrukken als ik mijn armen om mijn kind heensla. Dat krijg je ervan, als je met mij loopt te fucken…


13 reacties

arta · 29 april 2008 op 13:35

Taart, vulling, slagroom én kers!
Maar wie dit is??
‘Puddle of mudd’ met ‘She fucking hates me’, maar dat is precies andersom geschreven…vanuit de vrouw, dus.
Toch hou ik deze even aan, terwijl ik doordenk!
🙂

Neuskleuter · 29 april 2008 op 13:35

Het is weer goed geschreven, lekker sfeerzettend met een heerlijk eind. Maar welk nummer is het toch? Even verder speuren…

Mosje · 29 april 2008 op 14:31

Krentenbaard, je doelt op ….?
😀

pally · 29 april 2008 op 17:01

Ach mooi verhaal weer, maar geen idee! Ik ben hier helemaal niet goed in…. 😥

groet van Pally

Anne · 29 april 2008 op 17:13

Wat ben ik hier slecht in. Ik heb echt geen flauw idee…..

Troy · 29 april 2008 op 17:50

Ik heb het idee dat jij barst van de inspiratie de laatste tijd. Ook dit verhaal is weer helemaal geslaagd. Ik heb alleen geen idee welk nummer je hebt gekozen.

Ma3anne · 29 april 2008 op 22:10

Kan me niet herinneren ooit een song gehoord te hebben van deze strekking.
Maar wel een vreemd mooi stuk om te lezen weer.

pepe · 29 april 2008 op 22:19

Ook ik heb geen flauw idee, ben gelukkig niet de enige lees ik.
Wel leuk deze themacolumn.

vanlidt · 30 april 2008 op 08:48

Ja, ik moest ook aan Amy Winehouse denken….

Dees · 1 mei 2008 op 08:45

Eigenlijk dacht ik ook aan Amy Winehouse 😀
Maar waar ik op doelde is Radiohead, alleen al omdat ik het concept briljant vind:

[i]Karma police,
arrest this man,
he talks in maths
He buzzes like a fridge,
he’s like a detuned radio
Karma police,
arrest this girl,
her hitler hairdo,
is making me feel ill
And we have crashed her party
This is what you get,
this is what you get
This is what you get,
when you mess with us

Karma police,
I’ve given all I can,
it’s not enough
I’ve given all I can,
but were still on the payroll
This is what you get,
this is what you get
This is what you get,
when you mess with us
And for a minute there,
I lost myself,
I lost myself
And for a minute there,
I lost myself,
I lost myself

For a minute there,
I lost myself,
I lost myself[/i]

Mja, mss iets te onbekend voor zoiets..

WritersBlocq · 1 mei 2008 op 17:44

Zo hee wat een goed verhaal! Ik weet nog steeds niet welke band, ken hem niet, maar het verhaal is opperbest gescrheven, eggiewel.

Grumpy-old · 1 mei 2008 op 20:14

Te gekke tekst. Te gek nummer ook.
En als fan van Dees vindt ik dit uiteraard weer een heerlijk geschreven stuk.

Deze themacolumns leveren verassende schrijfsels op. Echt gaaf . :wave:

Greetz
Grumpy

lisa-marie · 1 mei 2008 op 22:26

Het nummer ken ik echt niet maar hij is helemaal top! 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder