Ik vraag me ernstig af met welk duister chromosoom men moet geboren worden, om het tot verkoper van muziekinstrumenten te schoppen. En ik vraag me zo mogelijk nóg ernstiger af hoeveel chromosomen een mens moet mankeren om überhaupt een instrument te kópen van zo’n geestesgestoorde maniak. Kom ik binnen in zo’n winkel, wandel ik op mijn dooie gemak fluitend naar de afdeling gitaren. Daar kom kom ik oog in oog te staan met de liefde van mijn leven. Ronde vormen, gladde huid en een uitermate zwoele stem. Een Gibson Les Paul Studio, de minnares waarvan ik gezworen heb dat ik haar ooit tot de mijne zou maken. Later wanneer ik groot ben. En wanneer mijn bankrekening een minder schrijnend verhaal vertelt. Kortom, jamais de ma vie.

Dus mijn gefluit stokt, want fluitenderwijs kwijlen is extreem belachelijk. U hoeft mij niet te geloven, probeert u het gerust zelf wanneer er niemand in de buurt is. Ik bekijk het instrument van dichtbij en nog voor ik ‘Châteauneuf du Pape’ kan zeggen, komt er zo’n maf naast me postvatten.
‘Aha, meneer heeft smaak, zie ik!’
‘Ja, maar meneer heeft geen centjes…’ zegt meneer.
Ik had evengoed een twee uur durend Zimbabwaans rockconcert te berde kunnen brengen, want mijn argument worden straal genegeerd.
‘Al eens op gespeeld?’
‘Nee, nog nooit.’
‘Eens proberen?’

Ik kijk eens rond en het feit dat er buiten ons geen levende ziel te bespeuren valt, stelt me op mijn gemak.
‘Graag!’
Hij haalt de gitaar van de muur en plugt haar in een lampenversterker.
‘Prima gitaar, hoor! Kijk.’
Ik steek gretig mijn arm uit, maar weer word ik keihard genegeerd. Het kalf hangt het instrument om zijn eigen schouder en begint me daar een partij te spelen – zelden gehoord.

Andere potentiële klanten die daarnet blijkbaar in een andere afdeling stonden rond te neuzen, komen nu nieuwsgierig rond ons staan. De verkoper steekt een solo af, zo eentje van het kaliber waarvan ik spontaan borsthaar krijg, en ondertussen stroomt de winkel vol.
Hij gaat op zijn knieën zitten en haalt onmogelijke klanken uit mijn lief, en alle monden vallen open van bewondering. Hij gaat helemaal achteroverleunen en doet de gitaar een orgasme krijgen.
Mensen vallen flauw van extase, ambulances rijden aan en af. Jezus komt plots uit de hemel nedergedaald en begint spontaan te headbangen. Overal zijn tentjes opgeslagen en iemand heeft ondertussen een frietkraam geopend en doet gouden zaken.

De vingers van de verkoper gaan tot het uiterste en als we zo ongeveer met z’n twaalfduizend staan, laat hij een laatste noot door de ruimte zingen. Applaus zou dit magische moment verkrachten en dus houdt iedereen de adem in. Com-ple-te stilte. De verkoper staat op, heel langzaam, haalt het instrument heel voorzichtig van zijn schouder en reikt het mij toe.
‘Zo, en nu is ‘t aan u.’

Zelden werd ik harder besprongen door de drang om toch maar een triangel te kopen.

Categorieën: Gein & Ongein

25 reacties

SIMBA · 18 februari 2009 op 13:08

😆 😆 😆
Die eindzin…….ik lig in een deuk hier :hammer:

phoebe · 18 februari 2009 op 13:10

:hammer:

HI-LA-RISCH…

Wasbord kun je ook spelen…wist je dat?

LouisP · 18 februari 2009 op 13:19

geweldig leuk om te lezen.

L.

lisa-marie · 18 februari 2009 op 13:43

Door de opbouw kon ik het helemaal voor mij zien en dan die uitsmijter ,helemaal goed 😆
En fluitenderwijs kwijlen ga ik eens proberen 😀

Annemarie · 18 februari 2009 op 14:25

Ik heb genoten, zag het helemaal voor me. 😆

Dees · 18 februari 2009 op 14:48

Enorm geestig. En zo beeldend dat ik al bijna aan het headbangen was geslagen met Jezus, tijdens het lezen.

Het stukje dialoog in de derde alinea vond ik wat moeizaam, even opletten wie wat zegt, zeg maar. Maar eigenlijk is het geheel te geestig om te muggentriangelen.

Ciao,

Dees

maurick · 18 februari 2009 op 15:26

Geweldige humor 😀

[quote]Ik had evengoed een twee uur durend Zimbabwaans rockconcert te berde kunnen brengen, want mijn argument [d]worden[/d] werd straal genegeerd.[/quote]
😆

Erg leuk stukje

Coltrui · 18 februari 2009 op 16:03

‘Wordt’ inderdaad. En met die dubbele ‘kom’ in de tweede alinea kan ik voortaan beter met een bakje graan in een duiventil gaan staan. 🙁

Mien · 18 februari 2009 op 16:46

HIJ IS GOED.

Dees had hem al unplugged voor de on(e)liners maar toch hier is ie nog een keer omlijnd:

[quote]Jezus komt plots uit de hemel nedergedaald en begint spontaan te headbangen[/quote]

Ik kan niet wachten op de triangelversie.
John Coltrui amuse us!

Mien 😆

Anne · 18 februari 2009 op 16:54

Oh oh wat leuk weer!!! Heel precies beschreven, een genot om te lezen. Fijn ritme ook 😀

Mosje · 18 februari 2009 op 18:34

Tijdens het lezen begon ik spontaan te onaneren, niet uit geilheid, maar mijn god, een Gibson!!

Ramnajarn · 18 februari 2009 op 18:59

Briljant! Hulde!

Fem · 18 februari 2009 op 20:06

een triangel vergt nog heel wat talent, maar daar heb jij geen gebrek aan 😀

u-queen · 18 februari 2009 op 20:19

:-D:lol::-D

Leuk Leuk Leuk

:-D:lol::-D

Ma3anne · 18 februari 2009 op 20:33

Klasse, de opbouw van het verhaal. Ik lijd met je mee. 😆

KawaSutra · 18 februari 2009 op 21:28

Ik moest onwillekeurig toch denken aan: ‘Gelukkig heb ik meer verstand van verzekeringen’. Maar de zeer levendige tekst laat die reclameversie hierbij verbleken.

Coltrui · 18 februari 2009 op 21:42

Goh, wat zijn jullie [i]liev[/i] met z’n allen. Merci (‘bedankt’ dus 😀 ) voor de leuke reacties 😀

Neuskleuter · 18 februari 2009 op 23:10

Ik werd gelijk nieuwsgierig door de inleiding. En het werd steeds beter!

De grammaticafoutjes heb je zelf al gezien, dus ik reken erop dat dat de volgende keer goed komt! Ik ga meer van je lezen 😉

Coltrui · 18 februari 2009 op 23:13

Zolang je maar niet in [i]mijn[/i] bed leest vind ik alles best, Miss Fart. 😀

doemaar88 · 18 februari 2009 op 23:55

Erg goed geschreven. Je stijl vind ik erg leuk, en je uitsmijter is natuurlijk geweldig 😉 Ik ga je in de gaten houden! :politie:

Coltrui · 18 februari 2009 op 23:56

Doe maar!

Marley_jane · 19 februari 2009 op 03:18

Heel leuk! Terwijl ik aan het lezen was, dacht ik: Zo daar wil ik meer van lezen, lekkere leesstijl.

arta · 19 februari 2009 op 10:59

Heerlijk leesvoer!
🙂

WritersBlocq · 19 februari 2009 op 11:26

Wat een geweldig lekker verhaal, dit! Ik moest denken aan een verzekeringsfilmpje, of een reclamefilmpje ofzo, hilarisch.

Groetje, Pauline.

pally · 19 februari 2009 op 16:33

Zo, die is echt leuk. ik zal nog weleens een colletje beklimmen! 😆

groet van Pally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder