Een hele aparte vogelfamilie zit in onze boomgaard. Zwart-wit gestreepte lijven hebben ze en een prachtige blauwe kuif. Wauw. Ik vertel er enthousiast over aan een kennis. Die gaat meteen voluit: ‘Weet je wat dat voor vogel is? Nee zeker? Een Vlaamse gaai. Een echte rover. Die eet alle kleine vogeltjes op’.
De volgende ochtend kijk ik met hele andere ogen naar het actieve stel. Om nog even bij de vogels te blijven. Het gezellig getjilp van een pittig vogeltje volgen echtgenoot en ik al dagen. We genieten ervan als we in de tuin een kop koffie drinken. Maar ook binnen hoor je hem heel duidelijk. Natuurlijk moet ik weer zo nodig mijn euforie delen met een vriendin. ‘Wat zingt-ie leuk en apart, hè? Hoor je het?’
‘ Oh, god, dat is een groene kanarie. Wat een krengen zijn dat! Bij ons zitten er een heleboel in de bomen. Ze houden de hele buurt wakker, gek worden we ervan’.
Weg plezier onder de koffie.

Het is een vreemd fenomeen dat jij iets heel leuk of mooi vind, maar dat jouw enthousiasme meteen de kop ingedrukt wordt door de mening van iemand anders die het keihard afkraakt. Vaak niet eens bewust, denk ik. Je zou trouwens kunnen denken dat het niks uitmaakt. Dat het voor jou toch hetzelfde blijft. Ik heb gemerkt dat het wat mij betreft wel degelijk verschil maakt. De echte lol is eraf. Ik ga anders kijken of voelen.

Het kan ook best over een persoon gaan. Jij zegt tegen iemand iets positiefs over een collega, bijvoorbeeld.
En krijgt als reactie: ‘Vind je hém aardig? Nou, kijk maar uit, die knijpt de kat in het donker, hoor. Die kan niet van vrouwen afblijven. Straks ben jij de volgende, zeker als hij zo aardig tegen je is’.
Of ik wil of niet. Mijn argeloosheid tegenover diegene ben ik verloren.

Wat ik mij afvraag is of mensen beseffen wat ze teweeg brengen met hun reactie. Zouden ze daar over nadenken? Er zit toch ook iets lichtelijk boosaardigs in.
Behalve als er echt gevaar voor je dreigt, dan heeft waarschuwen zin.
En als ik bij mezelf blijf: Doe ik het soms zelf ook? Ik probeer het in elk geval niet te doen. Maar dat wil nog niet zeggen dat het nooit gebeurt. Waarschijnlijk niet vaak, omdat ik zo goed weet hoe het voelt.

Mijn idee is om mijn enthousiasme voor specifieke dingen of personen maar zo min mogelijk te ventileren, voortaan. Maar, zucht. Ik praat vaak voor ik denk en ben tamelijk extravert.

Dan maar een oproep aan wie dit leest: Verpest het nou eens niet!

Categorieën: Maatschappij

pally

Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.

18 reacties

Kwiezel · 8 oktober 2010 op 07:35

Goed punt heb je hier te pakken pally! En met de anekdotes van die vogels erbij leest het ook nog eens makkelijk, leuk gedaan!

Nederlanders klagen nogal graag, denk dat het een beetje in hun aard zit om zaken direct in het negatieve te trekken. De kunst is om dit niet te laten merken 😉

Mien · 8 oktober 2010 op 07:50

Wat een waardevolle column!

Mien

Ma3anne · 8 oktober 2010 op 07:57

Onbevangen van je vogeltjes genieten moet mogen. Ik vind deze oproep heel duidelijk overkomen. Juist, omdat je je heel onbevangen opstelt met je vogeltjesgeluk. Dan komt het aan als volkomen zinloos om je dat geluk af te pakken.
De hand in eigen boezem stekend, geloof ik, dat ik er ook wel een handje van heb om snel tegengas te geven. Niet bewust en al helemaal niet om iemand te kwetsen. Maar meer uit gewoonte, denk ik. Iedereen lijkt het te doen tegenwoordig. Een modeverschijnsel?

Ik ga er eens beter op letten. Heb er nooit zo’n erg in gehad, maar dit stukje schudt me wakker.
Ik wil niemand zijn kleine of grote geluk de grond in boren.

Goed gedaan, Pal!

LouisP · 8 oktober 2010 op 10:00

Mooi Pally,

‘wij’ weten toch hoe het zit in de natuur. Die Vlaamse Gaaien, hier ‘Rotzakken’ genoemd, hebben een fantastisch karakter. Zoals alle dieren.
Zou die vriendin jaloers zijn? Op jouw, je koffie en je prachtige concert elke dag?
Wat een bijzondere toon in het stuk! Met een leuke les. En die laatste zin…zo lief en zo leuk..
groet,
Louis

Anti · 8 oktober 2010 op 12:05

Heel herkenbaar, bij sommige mensen zit het echt ingebakken om alles in het negatieve te trekken. Voel je je goed omdat je je Gambiaanse vrienden helpt, kan het niet anders dan dat je wordt genept. Krijg je iets voor elkaar, zou die ander dat ook kunnen met zo’n connecties. Staat er een boom zich in al zijn pracht wezenloos te bloeien: al die rotzooi moet dadelijk weer worden opgeveegd. Enz, enz.
Ik vind het eigenlijk heel zielig, die mensen lukt het dus never nooit te genieten en zeker niet van prachtige kleine cadeautjes als een mooi vogeltje.
Echt een goed punt Pally en laat het niet voor je verpesten.

klapdoos · 8 oktober 2010 op 14:17

Mooie colum en eindelijk eens goed lezen wat je werkelijk schrijft, de waarheid die de meeste mensen amper willen of niet inzien. Vaak zit het negatieve in de mens zelf, of ze zijn tegen of voor, maar een middenweg bestaat ook hoor! Het is vaak de kritiek wanneer je enthousiast over iets of iemand bent dat een ander je gezellig even down to earth wil laten knallen…Echt wel. Goed stuk en dat begonnen met de vlaamse gaaien… :lach:
Groet van leny

WritersBlocq · 8 oktober 2010 op 15:09

Ben blij dat het niet over eksters ging. Dát vind ik zulke nare beesten! :hammer:

Fabelachtig stukje, erg leuk.

Avalanche · 8 oktober 2010 op 15:09

Ik sluit me bij mijn voorgangers aan. En Pally: blijf lekker ventileren!

Dees · 8 oktober 2010 op 16:07

Tja, kritiek geven op de column durf ik nu niet meer 😀

En dan nu de echte reactie, ja, goed verwoord ook met van die mooie kleine voorbeelden. Er zit ook iets boosaardigs in. Of iets betweterigs. Zie mij eens meer verstand hebben van jouw domme liefhebberijen. Zoiets?

Ik maak me er zelf misschien ook wel eens schuldig aan, maar daar ga ik vanaf nu op letten, dusseh one down a few to go..

Ik ben trouwens gek op eksters, razend intelligente vogels. Heb zelfs een huisekster die altijd heel gezellig, voor de duvel niet bang rondhupst hiero tussen balustrade, kat en mens. Ik ga hem mooi met dezelfde ogen bekijken 😀

trawant · 8 oktober 2010 op 17:55

Kijk eens, Pally heeft een hele rake column geschr..
Nou, ik vind..
NEE, we gaan het NIET azijnzeikerig verpesten!
Een héle rake column, lezen!
En denk er maar eens heel goed over na.

Prlwytskovsky · 8 oktober 2010 op 18:06

Alllleezz Palleke …: hoe iemand aan de foon jou lol in iets kan bederven.
Maar ja, aan de andere kant: die groene vliegdingen ….. Breek me de bek niet open. 😉

Ontwikkeling · 8 oktober 2010 op 20:23

Heel herkenbaar 😉
Meestal haal ik in zo’n geval het tussenschotje uit mijn twee hersenhelften. Zo het linkeroor in, het rechteroor uit.
Tijdens het aanhoren van azijnpissers lucht dat enorm op.
Well done!

sylvia1 · 8 oktober 2010 op 21:14

Ja, mooie column en het onderwerp leeft, dat zie je aan de reacties. Ik moet zeggen dat ik het heel weinig tot niet herken, krijg amper van die negatieve reacties als ik enthousiast ben, mag me gelukkig prijzen zie ik nu!

WritersBlocq · 9 oktober 2010 op 00:25

@ Dees and fully off topic:
[quote]Ik ben trouwens gek op eksters,[/quote]
Had niet anders verwacht. En wie is hier nou de pikkip?

embee · 9 oktober 2010 op 10:55

Precies pas Pal!

Note: Dochter bijna in tranen; kat bracht vlaamse gaai binnen…….

groetje

embee

arta · 9 oktober 2010 op 21:12

Mooi verhaal, Pally!
Dat tikje venijn leest heerlijk!
😀

pally · 10 oktober 2010 op 13:25

Bedankt allemaal voor de vaak uitgebreide reacties. Wat een hoop! Duidelijk, dat het voor de meesten herkenbaar is, dit fenomeen. Het ging mij opeens opvallen, vandaar dit stukkie,(ter lering ende vermaek)

liefs Pally

Schorpioen · 12 oktober 2010 op 12:15

Ik wilde nog even reageren naar Driek vanwege een eyeopener, maar de reactie past eigenlijk beter onder jouw stukje.

Het gaat namelijk over Dion Graus van de PVV. Tot voor kort vond ik dat een grappig pittig baasje, met zijn blauwe bril en opkomend voor de dieren. Hij heeft diverse aangiftes tegen zich gehad wegens mishandeling van vrouwen, waarvan één zijn acht maanden zwangere vrouw betrof en de ander zijn buitenechtelijke relatie die hij bovendien nog eens stalkte. Misschien waren er verzachtende omstandigheden hoor, dat zijn vrouw met die dikke pens op een kikker was gaan staan of zo… maar toch.

Verder probeert hij de kosten van de verbouwing van zijn huis te drukken door allerlei claims tegen aannemers te starten, waardoor ze zich gedwongen zien te schikken voor lagere bedragen. Zie wikipedia.

Einde glimlach als die kale krul weer eens op tv verschijnt. Voortaan denk ik; “rare vogel”, en toen moest ik aan jouw stukje denken.
😕

Geef een reactie

Avatar plaatshouder