“Ik had het me anders voorgesteld. Romantischer of zo,” zegt de vrouw tegen haar kersverse echtgenoot. “Ik had…”
“Ik ben redelijk tevreden,” antwoordt de man. “Je kookt nog niet zo goed als mijn moeder, maar de seks is goed en het huis is redelijk schoon. Bovendien ben je een mooie meid.” Hij beschouwt het onderwerp als afgedaan en vertelt een anekdote over zijn werk. De vrouw luistert beleefd, maar denkt: “Hij luistert niet naar mij. Hij vraag niets aan mij en valt me steeds in de rede.”
Maar ze gaat braaf met hem mee naar bed en vervult haar plicht.
“Ik heb het zo druk. De kinderen vragen zoveel aandacht. Maar ook het huwelijk valt me tegen. Ik had het me anders voorgesteld, romantischer of zo,” zegt de vrouw tegen haar echtgenoot met wie ze nu zeven jaar is getrouwd. “Ik had…”
“Ik ben redelijk tevreden,” antwoordt de man. “Je kookt inmiddels net zo goed als mijn moeder, de seks mag wel iets vaker, maar het huis is redelijk schoon. Al ben je niet meer zo strak als op je achttiende, je bent nog steeds een mooie vrouw” Hij beschouwt het onderwerp als afgedaan en vertelt een anekdote over zijn werk. De vrouw luistert beleefd, maar denkt: “Hij luistert niet naar mij. Hij vraagt niets aan mij en valt me steeds in de rede.”
Als hij naar bed gaat, haalt zij het jongste kind op voor de nachtvoeding.
“Ik ben niet meer gelukkig met jou. Vraag me zelfs af, of ik nog wel van je hou. Ik had het me anders voorgesteld, romantischer of zo,” zegt de vrouw tegen haar echtgenoot met wie ze nu achttien jaar is getrouwd. “ Die pubers van ons vragen zoveel aandacht en jij bent alleen maar….”
“Ik ben redelijk tevreden,” antwoordt de man. “Je kookt geweldig, beter dan mijn moeder, de seks, ja, daar moet je echt aan gaan werken, ik wil echt vaker met je vrijen. De troep in huis is mede aan de kinderen te wijten, maar ondanks je werk zou ik het toch fijn vinden om in een schoon en opgeruimd huis te komen als ik uit mijn werk kom. Wat ik wel zie: je wordt steeds mooier naarmate je ouder wordt.”
Hij beschouwt het onderwerp als afgedaan en vertelt een anekdote over zijn werk.
De vrouw staat op. Ze luistert niet naar hem en gaat naar boven. Hij komt achter haar aan. Vraagt haar wat ze van plan is. De vrouw vertelt het hem. Hij luistert en valt haar niet in de rede.
Voorbij. Helaas. Ze pakt haar koffers.
10 reacties
Quinn · 22 augustus 2007 op 17:42
Zo, die is raak. Tussen de regels door lees ik ook een universele waarheid: het begint bij communiceren…
DriekOplopers · 22 augustus 2007 op 18:11
Tsja, een man die alle signalen van zijn vrouw negeert, verliest haar vroeg of laat. Onontkoombaar.
Mooi opgeschreven. Eigenlijk een heel triest verhaal. Zeker ook voor de kinderen, die nu moeten schipperen in een gebroken huwelijk.
Prlwytskovsky · 22 augustus 2007 op 18:55
@Do: zelf heb ik dit al een paar keer meegemaakt. Maar toch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om het aan de openbaarheid toe te vertrouwen.
Daarom juist vind ik dit hartstikke goed van je.
Sterkte en … good luck.
SIMBA · 22 augustus 2007 op 19:40
Wow DO…prachtig gedaan!
wendy77 · 22 augustus 2007 op 20:43
Ik denk dat ik deze uit ga printen en onder zijn neus ga schuiven 😀
Zou hij wakker worden??? 😉
pally · 22 augustus 2007 op 21:33
Een wrang maar waar ‘sprookje’, Do!
Een column waar levenswijsheid doorgeweven zit, heel goed gedaan, mooi die herhaling ook.
groet van Pally :wave:
arta · 22 augustus 2007 op 21:39
Ook hier bewondering voor de luchtige manier waarop je dit serieuze onderwerp hebt neergezet!
Mooi!
🙂
CJvZ · 23 augustus 2007 op 09:34
Ik moet zeggen dat ik het een beetje cliche vind. De man die slecht wil dat zijn vrouw kookt, met hem neukt en het huis schoonhoudt.
Wat ik wel goed vind, is dat je het communicatieprobleem aankaart. Dat is in relaties nog te vaak een bottleneck om het cliche te noemen.
Wat ik alleen jammer vind, is dat het ongenuanceerd blijft. Dat slechts het niet willen luisteren van de man besproken wordt en minder het onvermogen van de vrouw om te communiceren.
Enerzijds is het de man te verwijten dat hij zijn vrouw niet laat spreken, anderzijds kan de man spreken omdat de vrouw hem daartoe de gelegenheid laat.
Maar ondanks dit alles, is het een fijn verhaal om te lezen.
Mup · 23 augustus 2007 op 15:43
Bij het lezen is het me niet opgevallen dat het clichè over zou kunnen komen, van de mannen die niet luisteren, het is immers het verhaal van een vrouw in dit geval, en ik ben trots op haar,
Groet Mup.
Li · 23 augustus 2007 op 20:35
[quote]Voorbij. Helaas. Ze pakt haar koffers.[/quote]
Laat dat ‘helaas’ maar weg.
Zo koos voor zichzelf. Klasse.
Li