Vijftien

Twee keer raakte ik in de ban van vijftien vandaag. Een jongen die, aangemoedigd door moederlief, maar toch volgens eigen zeggen uit vrije keuze, rauw en rauwer eet, oftewel [i]raw food[/i]. En een meisje dat, stiekem gefilmd door haar stiefvader, regelmatig seks heeft gehad met diezelfde stiefvader. Oh ok, er was nog een derde vijftienjarige te vinden vandaag. Een jongen die vrouwen aanrandt, waaronder een die 67 jaar ouder was dan hij zelf. Waar die laatste jongen zijn inspiratie vandaan heeft gehaald zou ik overigens niet durven zeggen; over hem gaat dit stukje verder dan ook niet.

Raw food dus. Het heeft wel iets, vind ik. Terug naar de basis. Fruit en groenten, noten en zaden. Verzamelen zonder jagen. Het lijkt me ook makkelijk. Beetje wassen, hakken, mengen en eten maar. Ik ben gek op avocado’s en bananen en noten. Zou dan geen groeihormonen meer in melk en vlees binnenkrijgen. Dat zeggen raw foodies in ieder geval. Ik weet niet of dat waar is, maar die buik van mij mag best geremd in zijn groeispurt.

De jongen die rauw eet, wordt thuis gehouden door zijn moeder. Ze doet aan homeschooling. Daar is blijkbaar geen Nederlandse term voor, althans niet een die ik ken en niet een die de media graag gebruiken. Hij blijft thuis, omdat hij op school wordt uitgelachen. Bovendien is de schoolkantine niet uitgerust voor alle diëten. Zeker niet het zijne.

Nu wil Jeugdzorg hem uit huis plaatsen. Niet vanwege de kenmerken van ondervoeding en achtergebleven groei, die hij óók vertoont. Wel vanwege het feit dat zijn moeder hem zonder toestemming van school houdt. Waarom ze die toestemming niet gekregen heeft? Er is in Nederland een optie die het mensen mogelijk maakt hun kinderen te homeschoolen: als er geen school in de buurt is die aansluit bij de eigen levensovertuiging / religie. Dan heb je die keuze.

Dat lijkt me hier van toepassing.
Maar daar is anders over geoordeeld.

Over het meisje van vijftien is minder bekend. Haar stiefvader had seks met haar en maakte daar stiekem video-opnamen van. Hij heeft de diagnose PDD Nos op zak. En een vonnis: 240 uren werkstraf. Hij blijft thuis wonen en is met zijn partner, haar mama, in relatietherapie. Een verdere straf werd als niet passend gezien; het gezin had al genoeg te verduren gehad.

Hoe het met de dochter gaat weet ik niet. Ik weet niet of ze seks wilde hebben met stiefpapa. En of ze dat nog steeds wil. Of ze het zelf ook verzachtend vond dat papa PDD Nos had. Of ze het ermee eens is dat de diefstal van haar jeugd 6 weken corvee waard is, of dat ze vindt dat ze oud en wijs genoeg is voor seks met stiefpapa en dat ze dat lekker zelf moet weten. Geen idee. Of Jeugdzorg betrokken is weet ik ook niet. Maar ze mag wel thuis blijven wonen, onder een dak met haar ex-minnaar die nu weer haar papa gaat zijn.

De raw food jongen is ondergedoken uit angst voor de uithuisplaatsing door Jeugdzorg. Misschien bij zijn vriendinnetje. Of zijn grootouders. Of bij minder voor de hand liggende onderduikkandidaten. Wat zou hij eten vanavond? Zou hij, zonder de druk van de mensen die hem en zijn moeder continue in twijfel trekken aan de ene en zijn solidariteitsgevoel aan de andere kant een hapje nemen van een hamburger? Een frietje dopen in de mayo? Of zou hij vasthouden aan de hem met de fruitlepel ingegoten principes?

Het is een rare leeftijd, vijftien. Te laat en te vroeg. De principes van je ouders nog prominent voelbaar in je broekzak. Je toekomst vol eigen keuze zo dichtbij dat je het kunt proeven, rauw of niet. Het kantelpunt.

Blijft de vraag hoe ver ouders mogen gaan. Mogen ouders hun kinderen besnijden? Ze van zonlicht beroven? Ze enkel gefrituurd voedsel voorzetten? Of juist rauw? Ze wijsmaken dat hun almachtige wezen hét almachtige wezen is, waar je allemaal dingen voor moet doen en moet laten? Ze een doek om het hoofd knopen? Ze beletten om een sociaal leven te hebben buiten het huis? Ze beletten om met de andere sekse te praten? Ze te dwingen met regelmaat naar een godshuis te gaan? Ze te straffen met manipulatie of een tik op de billen?

Kinderen hebben rechten en kinderen zijn overgeleverd aan de overtuigingen van hun ouders. Dat is een vreemde mix met een hele hoop grijs omgeven. Hoe daar als overheidsinstelling mee om te springen, het lijkt me verdomde lastig. Maar hoe dan ook lijkt consequent gedrag me geboden. Dus om het meisje van vijftien thuis te laten en de jongen van vijftien uit huis te plaatsen?

Het gaat er bij mij niet in.