Vol…

Terwijl ik me halfstruikelend begeef naar mijn kapsalon, wordt de deur snel voor mijn neus gesloten. “We zijn di-hicht!” roept een schattig meisje van achter de winkelruit. “Nee!” roep ik, want mijn kneedbare hyperstylende, hysterisch lekkere, perzikachtige plakselfles is leeg. Gelukkig strijkt zij met de hand over haar zaterdagmiddaghart en mag ik even binnenkomen. “Heb je cash of wil je pinnen?” vraagt ze lieflijk. Ik pak mijn pinpas om vervolgens terecht gewezen te worden, want de pinmachine is al afgemeld. Snotverdorie, dus nog geen plaksel. “En?” vraagt de eigenaresse, “hoe is het in de liefde?” Ik denk even na en zeg: “Ja, hoe is het nou eigenlijk in die liefde?” en hoop dat ze me met rust laat.

Ze vraagt niet verder, maar buigt zich met een interessant gezicht over haar printer. “Hij doet het niet”, zegt ze verklarend, “weet jij wat van printers?” Ik buig me minstens zo interessant over het apparaat met de foutmelding en zeg “ja, het sponsje is vol, zegt ‘ie!” Eerst even wat rondfrommelen aan de verschillende hendeltjes en uitsteekseltjes. Om vervolgens tot de conclusie te komen, dat je echt hogere wiskunde moet studeren om je niet af te laten troeven door een HP-tje.

Dus bellen we gezamenlijk even de elektronicazaak voor advies en een nieuw sponsje. En daar komt onze studie rocket science dan ook nog van pas! Want de man vraagt veel en we moeten eerst een hele reeks serie- en typenummers opsporen en uitbraken. We horen rammelen en klikken aan de andere kant van de lijn en het blijft ook een hele tijd stil. En ineens – tot ons beider verbazing – antwoordt de mannenstem: “Wat zei u nou eigenlijk?! Het sponsje vol?!” Natuurlijk bevestigen wij dit gretig, waarop de man gilt: “Oh, maar mevrouw, dan kunt u beter een nieuwe printer kopen, want dat komt niet goed hoor!”

… WAT?!… Sinds wanneer vervangen we de hele printer, als er sprake is van een vol sponsje? We verkopen toch ook onze auto niet, als de asbak vol is? En babies gaan we opnieuw bakken, omdat er steeds volle luiers zijn? Wat is daar nou aan de hand zeg? De nieuwe economie?! Doe maar weg, want hij zit vol en het lijkt wel gedoe te worden… Ik raak niet uitgestudeerd op deze zaterdag, zeg!

“Nou ja” zegt de eigenaresse, “dit lossen we dan toch niet meer op, dus vertel nou eens over de liefde?” Goffer, ik was eigenlijk blij dat we dat hadden gehad. Maar ik geef haar langzaam en bedachtzaam antwoord: “Nou, Karin, met de liefde is het net zoals met jouw sponsje: hij zat vol, dat werd gedoe en dus moest ik weg!” En dat is dan weer geen hogere wiskunde… want vol is tenslotte vol!