Het zal mij niet overkomen, zegt u?
Ja dat hoor je wel op T.V. maar gebeurt het ook echt??
Ja in Amerika zeker maar hier ?? in Nederland ??
Jazeker ook hier in Nederland, ik heb of eigenlijk moet ik
Zeggen, wij hebben het zelf meegemaakt.
Wij hebben zelf twee dochters en een zoon. En net als andere ouders hebben wij ze altijd gewaarschuwd,
Eerst naar links kijken, dan naar rechts, en dan weer naar links…
Kijken doe je met je ogen, niet met je handen,……
Als grote mensen praten moeten kleine kinderen hun mond houden….
Niet eten en praten te gelijk …..
Niet praten met een volle mond.
Enfin zo is er dus een hele lijst met dingen die je als opvoeder
probeert aan je kinderen mee te geven….
Perslot van rekening wil je ze toch voorbereiden op de grote boze harde wereld
Waarin wij leven…..
Het blijven toch je kinderen…
Natuurlijk hadden ook de kinderen hun eigen inbreng…
En ze doen ook vaak zo hun best….
Ach die eerste stapjes…
Die eerste fiets-les, angstig en waggelend
En dan fietsen zonder hulp, slingerend met een blijde lach op het gezicht..
En uiteindelijk op de grote weg met dat fietsje…vlaggetje erop dat men ze maar goed ziet..
Ja dat zijn tijden voor een ouder dat je jaren ouder wordt..
En vergeet niet de eerste zwemles.. met bandjes en kurken en een plankje..
Terwijl het zo simpel als je het eenmaal kan…
Ja het leven is niet makkelijk….
Niet voor kinderen maar helemaal niet voor ouders..
En dan gaan ze naar school, liedjes leren, knutselen
Vaderdag en moederdag cadeautjes, zinloos en fragiel maar goed bedoeld
Hun hele ziel en zaligheid leggen ze erin.. ach ja kinderen…
Maar toch…… ze hebben ook een eigen wil die kinderen .ik zag het aan
onze oudste dochter….
U kent haar natuurlijk niet…?
Het is een blond meisje, heel mooi, ze zeggen dat ze op haar vader lijkt,
Nou wil ik niet beweren dat ……maar enfin dat terzijde…
Van alles hadden we gehad uit de knutselhoek….
Papieren stropdassen, kalenders, koffiefilterhouders, closetrolhouders..
Ja teveel om op te noemen en allemaal voorzien van mooie versieringen
Ja het was een lief kind op school ijverig en zelfstandig en met een eigen willetje…
En als ik nu terug kijk dan weet ik nog steeds niet waar het fout gegaan is, we waren toch een redelijk normaal gezinnetje….
Natuurlijk bij ons viel ook wel eens een hard woord, en ja ook ik heb mijn kinderen wel eens
een klap voor de kont verkocht…
Ja hoor eens, wie niet horen wil…die moet maar voelen, zo ben ik zelf ook opgevoed..
Maar goed…we dwalen af….
Zowel mijn vrouw als ik hebben getracht de opvoeding van de kinderen te verbeteren daar waar onze eigen ouders de fout ingegaan waren..
Maar….van jongsaf aan hebben wij onze kinderen duidelijk gemaakt GA NOOIT MET VREEMDEN MEE!!!!
Pak geen cadeautjes aan van vreemden, als er wat is BEL ons dan!!!
Of vraag een mevrouw op straat om hulp en vraag of die je naar huis brengt…
Ja je doet je best en dan plotseling…..
Dan blijkt dat het eigen willetje van het kind het wint..!!
Plotseling was onze dochter WEL met een vreemde meegegaan !!!
Hij had het beste met haar voor zei hij !!!!
Ja ja woorden, woorden, woorden…
Maar als ouders zit je er maar mee..
Natuurlijk zag hij er vertrouwenswekkend uit..
En hij kocht cadeautjes voor haar, een haarband, een ketting
En snoep en hij nam haar mee naar mc Donalds.
En soms naar de film…….
Ze wonen nu twee jaar samen,
En ja ,zegt men dan, je dochter is 21 jaar oud dat is normaal en die knul
Is 23 jaar oud, dat zijn leeftijden dat de vogels hun vleugels uitslaan en het ouderlijk
nest verlaten……
En ze zijn gelukkig met elkaar ……
Maar heb ik dan als vader niks meer te zeggen???
Ben ik klaar met opvoeden???, was dit het ????
Want als dat zo is heb ik nog twee kinderen te gaan en dan…..
ben ik al zo oud ??
Rich@Rd
11 reacties
Kees Schilder · 16 februari 2004 op 12:11
Ja, ZW, je opvoedtaken zitten er bijna op maar wees gerust, kinderen komen altijd wel eens bij je om “advies”. En alsdat gebeurt weet je dat je het goed hebt gedaan.Dan hebben ze een groot vertrouwen in je.
GEweldige column
viking · 16 februari 2004 op 12:20
Ondanks mijn leeftijd bezie ik dit soort dingen voorlopig nog vanaf de zijlijn. Mijn tijd moet nog komen, ik hou mijn hart vast…
Suus · 16 februari 2004 op 12:53
Wat een fantastische column, echt klasse!
Mup · 16 februari 2004 op 14:37
Tja, daar moet je het als ouder mee doen. Afgelopen zondag mochten mijn kids voor het eerst alleen gaan zwemmen. Moeders bracht en haalde ze. Toen ik ze ophaalde vertelde ik dat dit de eerste keer was dat ze alleen mochten van me, of ze dat door hadden. ‘Tja’ zei mijn oudste, ‘je moet ons toch eens loslaten hoor’ een echte tiener dus. Dit gaat een herkenbare column worden, ben ik bang. Alhoewel, als het zo gaat, is het toch goed gegaan.
Groet Mup.
P.S Op welke leeftijd mag je ze inschrijven voor een eigen woning:-)
Li · 16 februari 2004 op 18:12
Wat een fantastische column. Je hebt de spanning lekker opgebouwd en eindigde verrassend. Herkenbaar ook. Ik zou mijn oudste het liefst vandaag nog het nest uit kieperen. Maar wat zal ik hem missen. Soms denk ik dat de navelstreng pas na de dood wordt doorgeknipt.
Mosje · 16 februari 2004 op 19:59
Gave column Richard,
Hier bij mij thuis al net zo…….
pepe · 16 februari 2004 op 20:05
Heerlijk herkenbaar deze column. En ja voor je het weet, mag je genieten van je pyama-dagen.
Hier gelukkig alles nog thuis, maar voor hoelang nog en de eerste zal met vreemde man meegaan?
Dat heeft ze al eens een paar weken op proef gedaan, maar ze miste ons 😉
En pfff wat miste ik haar ook…
Eftee · 16 februari 2004 op 21:17
M’n zoon vertelde vorige week dat hij weer met “Martine” is. Martine zit bij hem in de klas en hij had vorig jaar al wat met haar, maar heeft het uitgemaakt, omdat ze ook met 2 andere jongens uit de klas was. Schandalig vond hij dat. Hij wilde een nog leuker meisje dan Martine en was druk op zoek :-P.
Vrijdag had hij een valentijnsknutsel van haar gekregen. Volgens hem houden ze echt van elkaar.
Geweldig, die verliefdheid als 11-jarige. Zal mij benieuwen hoe dat over 10 jaar is.
Heerlijke column!!
Ma3anne · 17 februari 2004 op 00:24
Na een heftige aanvaring met dochterlief gisteravond en vanmorgen (wat zelden gebeurt met haar) werd me duidelijk, dat ook deze navelstreng doorgebeten is, nadat mijn zoon dat 4 jaar geleden ook ineens heel rigoureus deed.
Soms zijn de banden zo sterk, dat ze zich losvechten, losknokken, en de verwijten vliegen je om de oren in alle onredelijkheid die ze maar kunnen bedenken. Overal is het beter dan thuis.
De eerste keer begreep ik het nog niet goed, en was erg verdrietig. Maar intussen door ervaring wijzer geworden en wetend dat de band alleen maar steviger wordt, maar heel anders, had ik eigenlijk wel lol in haar gevecht om me te vertellen dat het toch wel moeilijk is om je kindertijd definitief af te sluiten en te ontdekken dat mama geen heldin is maar ook maar een mens…
Nee, Zwarte Ridder… als vader heb je inderdaad niks meer te zeggen en op te voeden op een zeker moment. Klote, maar tegelijkertijd heerlijk toch!
Door al die puntjes in je tekst… hoor ik je nadenken en zie ik je je gevoelens onder woorden brengen… en daar ben je in geslaagd. Elk stapje voel ik al lezende met je mee… sjonge, wat is dit herkenbaar!
eveltje · 17 februari 2004 op 06:18
zulke zaken zijn moeilijk, ik heb mijn moeder dan ook geen enkele shock bespaard.
en door jou begin ik mij al schuldig te voelen.
Het moet gebeuren hoor.
eens toch
Bakema_NL · 3 april 2004 op 23:02
Zodra je klaar bent met school lijkt het of de tijd sneller gaat. Zodra daar ook nog kinderen bijkomen lijkt het nog sneller te gaan………….onzin dacht ik altijd………maar nu weet ik beter, dat mannetje van me is alweer 5 1/2, ik kijk naar meiden en denk “zo, dat ziet er lekker uit”, waarna ze 15 blijken te zijn……dan denk je nog eens na, krijg de vinketering zeg, ik ben al 34, dit kan echt niet meer, is het zo snel gegaan? Ja dus.
Vandaag kreeg mijn zoontje voor het eerst zakgeld, hij moet nu maar eens leren dat het niet altijd prijs kan zijn in de speelgoedwinkel, hij gaat er zelf maar eens achterkomen wat het allemaal kost en dat ie moet sparen. Glunderend heeft hij weer een power ranger gekocht…..maar nu moet ie wachten op nieuw geld. Toen hij dat ding wilde kopen zei hij wel even alleen te gaan, hij wist de weg wel……5 1/2, drukke straat moet ie over, parkeerplaatsen bij het winkelcentrum waar gescheurd word…….hij ging wel even alleen…………mooi niet dus, de bijdehand.
Die mannen hoef ik me geen zorgen om te maken (hoewel), meer de uitleg “Pas op dat je ze niet zwanger maakt”. Wat dat betreft ben ik blij dat ik een gozer heb, die laat je weer wat makkelijker gaan……daar is moeders weer voor, hahahahahahaha.