Vrijdag de dertiende..

Het is vrijdag de 13e, voor sommige al geen goeie dag maar die van mij kan vandaag niet meer stuk.
Vandaag kom ik oog in oog te staan met de man waar ik eens van dacht te houden en vooral hij van mij.
Uit deze droom ben ik bruut wakker geschud, zo hard dat het na 7 jaar nog naschudt. Vandaag is het dan zover. Hij heeft mij uitgenodigt om te verschijnen voor de rechter met betrekking tot het wijzigen van de kinderalimentatie. Hij wil van de alimentatie af. Van zijn kinderen is hij dat al maar dat terzijde.In twee jaar heeft hij geen enkele keer contact met ze opgenomen of enige aandacht aan hen besteed.

Wanneer ik de papieren via de post krijg en doorlees heb ik moeite mijn lachen in te houden en vraag Kees dan ook een flesje open te trekken want we hebben iets te vieren.

Na 7 slechte jaren lijkt het tij voor mij te keren en nu wil mijn liefhebbende ex-echtgenoot met mij de strijd aangaan, nou graag zelfs.

Via een omweg, wegens wegopbrekeing, komen we bij de rechtbank aan. In de auto voel ik me alleen maar boos maar ik weet dat ik deze gevoelens moet onderdrukken. Met boosheid bereik ik niks. Ik moet juist inhaken op zijn gevoelige punten, al lijkt hij die niet te hebben.

Aangekomen in de rechtbank wacht ik op mijn advocaat om de laatste dingen door te spreken. Mijn advocaat is een jonge vrouw, begin dertig met een prachtig gezicht. Een lief en zachtaardig gezicht. We hebben al eerder een zaak gehad samen dus in mijn optiek zit het wel goed. Kees heeft ooit voorzichtig gevraagd of ik denk hier echt de oorlog mee te winnen, dat was voordat hij haar verweerstuk in deze zaak gelezen had.

Omdat alles wat uitloopt zit ik maar een beetje naar buiten te kijken en zie in mijn ooghoek een decadente BMW station aan komen rijden. Wat mij vooral opviel was de broek van de bestuurder.Doordat advocaat nog wat vraagt kan ik de bestuurder niet uit zien stappen todat….. ik mijn ex de trap van de rechtbank op zie lopen.Leuke broek. Het eerste wat door mij heen gaat is zo’n gevoel van GATVERRRRRRRR!

Kees vraagt zacht in mijn oor of ik ooit wel eens bedacht heb wat ik in deze man heb gezien.
Nou als ik dat moment niet had gehad dan was het nu echt de tijd om daar even over na te denken.

Eenmaal binnen steekt de wederpartij van wal: het ooit vastgestelde alimentatiebedrag voldoet niet aan de wettelijke normen en maatstaven. Meneer wil een nieuw begin en heeft diverse schulden die hij moet aflossen dus als er een streep door de kinderalimetatie kan dan zou dat zeer wenselijk zijn!! (??)

Helaas, de rechter deelde zijn menig niet. Zijn verzoek werd bruut van tafel afgegooid maar dat was niet meteen een oplossing voor mij. Daarom moeten we met elkaar in overleg, via advocaten.

Nu weet ik dat mijn ex mij nooit zal betalen maar ik blijf volhouden, niet de lusten maar ook de lasten. De tegenpartij moet met een voorstel komen, inmiddels zijn we al 3 weken verder en we hebben nog niks gehoord. Ex denkt nu heel slim te zijn maar ……………….alles wat hij mist van zijn kinderen is met geen geld te betalen. Het eerste tandje wat er uit gaat, de voetbalwedstrijden, de wedstrijden van dochterlief met haar pony, de eerste verliefdheidjes.

Hoe het ook uiteindelijk zal aflopen; één ding staat nu al vast:ik zal altijd meer bezitten dan hij..