Het is even voor achten. Mijn trein had er allang moeten zijn, maar door uitgelopen werkzaamheden aan het spoor is de dienstregeling helemaal in de war. Midden in een galmend omroepbericht gaat mijn mobiel. Ik neem het gesprek aan en druk mijn vinger in mijn andere oor. “Ik denk dat het is begonnen.” Ik neem de trein terug naar huis. Die rijdt gelukkig wel. Rond elven. We zitten op de bank als er een witte bestelauto voor de deur parkeert. Drie kwartier eerder dan afgesproken, maar loodgieters hanteren nu eenmaal een andere tijdsrekening dan de rest van de mensheid. De man krabt zich achter zijn oor terwijl hij de situatie opneemt. “Als ik die kraan wil vervangen heb ik uw hulp even nodig.” We kantelen samen de twee zware lades uit de geleiders en zetten ze in de huiskamer voorzichtig op de vloer. Het is maar goed dat ik toevallig thuis ben. Hij schuift op zijn rug onder de gootsteen en begint de koppeling los te draaien. Oei, ik realiseer me opeens dat ik… Vlug loop ik naar de gangkast, maar ik krijg de hoofdkraan net niet op tijd dicht.

Bijna middernacht. Ik betrap mezelf erop dat ik door de kamer ijsbeer. Ik dwing mezelf te gaan zitten, op de leuning van de bank bij het raam. Ik heb nu toch al een half uur geleden gebeld. De klok tikt en takt. Mijn vingers trommelen op de vensterbank. Ik werp nog maar weer een blik naar buiten. Het donkere glas reflecteert mijn gezicht. We kijken elkaar lang aan, mijn spiegelbeeld en ik. Dan zie ik de verloskundige het tuinpad op lopen.

Door kwart voor een. De voordeur staat op een kier, zodat er niemand naar beneden hoeft te rennen als de kraamhulp aanbelt. Ik hoop maar dat ze het kan vinden. Rij onze straat vanaf de verkeerde kant in en je stuit op het speelplaatsje dat alle autoverkeer de doorgang verspert. De gemeentegids heb ik bij de bladzijde met de buurtplattegrond opengeslagen, voor het geval ik telefonische route-instructies moet verschaffen.

01:39, meldt de wekker, in hoekige groene cijfers. Jouw komst is niet te vroeg, niet te laat. Precies op het juiste moment.

Categorieën: Liefde

5 reacties

SIMBA · 4 februari 2012 op 12:22

Gefeliciteerd! Wat is het geworden?

DACS1973 · 4 februari 2012 op 12:46

Een meisje!

Ferrara · 4 februari 2012 op 15:04

Van Harte Gefeliciteerd.
[quote]Wij kijken elkaar lang aan, mijn spiegelbeeld en ik.[/quote]
Mooie zin.

Boukje · 4 februari 2012 op 16:23

Leuk stukje en van harte gefeliciteerd.

Alleen, wat bedoel je met [quote]Door kwart voor een.[/quote] 😀

DACS1973 · 7 februari 2012 op 14:04

Dat het ergens tussen kwart en tien voor één is. Misschien was het duidelijker als ik streepjes op de e’s had gezet?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder