“Ooit nog eens ouderwets de vlinders in m`n lijf voelen, héérlijk lijkt me dat” fluistert ze over de tafel.
Ik luister lichtelijk verbaasd naar de openhartigheid van de vrouw tegenover me. “Martin is een schat, ik zou hem voor geen goud willen missen natuurlijk, maar het is natuurlijk niet te vergelijken met de hartstocht van 25 jaar geleden.” Een beetje tipsy zit ze te sjansen met de krantenfotograaf.
“Ach, ik ben zó vaak verliefd.”vertrouw ik haar toe,”Eigenlijk kán ik er helemaal niet zonder”. Met grote ogen kijkt ze me aan .Iedereen kent ons, als een paar met uitzonderlijk Bourgondische leefstijl. Dag en nacht delen we werk en privé, en toch zijn we na zoveel jaar nog zéér hecht. Soms spreken mensen hun verbazing uit over ons veelvuldig samenzijn. Voor ons weinig ruimte om verliefd te raken op iemand anders dan eigen bedgenoot. Toch overkomt het me regelmatig. Af en toe ben ik tot over m`n oren, en kan ik er dagen over dagdromen. Het kan een oude klasgenoot zijn, of iemand die ik op m`n werk ontmoet. Ik fantaseer en beleef de meest romantische avonturen. Vanaf m`n kindertijd een dagdromer. Op school was ik al niet altijd bij de les. Verdronk liever dromerig in de donkerbruine ogen van de leraar. Vaak krijg ik een deel van een saaie conversatie niet mee, omdat m`n oog andere, minder saaie signalen opvangt. Nu zie ik alleen nog maar voordelen van mijn rijke fantasie. Ik droom mijn eigen leven. Verveel me nooit. Denk dat het een zegen is voor een man. Hij hoeft niet alles uit de kast te halen om de romantiek nieuw leven in te blazen. Meestal zijn het dagvlinders. Maar af en toe fladdert er een nachtvlinder tussendoor.
Schuldgevoel? Ach, als er helstraf op stond, zou de hemel straks leeg zijn. Niet voor niets heet de grootste vlinder van de wereld “de Atlasvlinder” naar de Griekse God die mij de wereldbol op m`n schouders laat dragen, als ze gaan fladderen.
Wie voelt zich niet éven machtig als de grootste dagvlinder van Nederland, “de koninginnepage”, als het machtige beest in je lijf tekeer gaat. Soms is het van korte duur en van ijzig weinig betekenis. Dat zijn de zeldzame “IJsvogelvlinders”, die overigens alleen op Terschelling voorkomen.
Een vlinder die al wat langer vliegt, verliest een deel van de gekleurde schubjes op zijn vleugels en word minder kleurig, alsof hij onderhevig is aan slijtage, net als de vlinders in een langdurige relatie.
Zoete nectar geeft de vlinder energie om eitjes te leggen. Dat duidt op zoete, ware liefde. Maar sommige houden van rottend fruit, dat zijn de vlinders die alleen om de seks draaien.
Meestal is het “de kleine vuurvlinder”, die in m`n binnenste tekeer gaat. Na een kortstondig leven, prik ik hem met een speldje aan mijn prikbord, om daarna met een glimlach na te genieten van z`n prachtige kleuren, in blijde verwachting van alle fantastische vlinders die nog zullen aanvliegen en die ik met open “armen” ontvang in mijn zeer persoonlijke, romantische vlindertuin.


15 reacties

KingArthur · 4 januari 2006 op 17:18

Deze tekst geeft mij een zomers gevoel in de winter.

bert · 4 januari 2006 op 18:21

[quote]Ach, als er helstraf op stond, zou de hemel straks leeg zijn. [/quote]

Heel mooi je gevoelens op papier weten te zetten.
En ja, verliefdheid is heerlijk en moet je koesteren.
Het is gelukkig niet leeftijd afhankelijk. Volgens mij is veliefdheid puur en alleen afhankelijk van je eigen ontvankelijkheid voor de bijbehorende gevoelens. 🙂 🙂 🙂

Dees · 4 januari 2006 op 19:24

Om Arthur een beetje na te volgen, [i]spring is in the air![/i] Laat maar komen!

WritersBlocq · 4 januari 2006 op 20:37

[quote]Meestal zijn het dagvlinders. Maar af en toe fladdert er een nachtvlinder tussendoor.[/quote]
Leuk!

En mooie stukjes wisselen het luchtige af, gezellig geschreven column.

wendy77 · 4 januari 2006 op 21:52

Heel leuk geschreven Sally!
De vlinders in je buik te vergelijken met de echte vlinders 🙂
Heerlijk gevoel trouwens…..zucht…

Li · 4 januari 2006 op 22:42

Bijzonder pakkende intro Sally!
De rest leest trouwens ook lekker weg.
Heerlijk dat vlindergevoel!

Deze tekst fladdert door mijn hoofd 😉
[u][i]Let me tell ya ‘bout the birds and the bees And the flowers and the trees And the moon up above And a thing called “Love” …[/i][/u]

Li

Trukie · 4 januari 2006 op 23:03

[quote]Meestal is het “de kleine vuurvlinder”, die in m`n binnenste tekeer gaat. Na een kortstondig leven, prik ik hem met een speldje aan mijn prikbord, om daarna met een glimlach na te genieten van z`n prachtige kleuren, [/quote]

Toch wel een bijzondere Bourgondische leefstijl,
maar wel lentekriebelig na de donkere dagen.

Lekker vlot geschreven en met een beetje inhoud.

Mup · 5 januari 2006 op 00:08

Goed dat je weer even langsgefladdert bent, toevallig van de week een boek getiteld Vuurvlinder gelezen, ging er net zoals deze column lekker in,

Groet Mup.

Mosje · 5 januari 2006 op 10:13

Je overtreft jezelf met dit stukje Sally, erg mooi geschreven.

Troy · 5 januari 2006 op 13:09

Originele, mooie column, Sally. Leuk om je weer te lezen. Je columns laten vaak een goed gevoel achter en ik geloof dat je met deze jezelf inderdaad hebt overtroffen.

Ma3anne · 5 januari 2006 op 17:09

Wat klinkt dit gewoon erg lekker en gezond. Een goed huwelijk met de ruimte voor vlinders…
Mijn liefje wat wil je nog meer? 😉

Goed geschreven!

Raindog · 5 januari 2006 op 18:16

Ik moet ook aansluiten. Wat Troy zegt klopt, van dat goed gevoel achterlaten, maar deze keer heb je jezelf vermoedelijk overtroffen. Maar dat is niet het enige denk ik. Er spat een soort van oprechtheid vanaf alsof het uit je tenen komt en dat maakt het extra mooi.

Groeten van deze verdronken(?) vlinder, geloof me Sal, we hebben het er nog over….

😉

Raindog

sally · 6 januari 2006 op 21:01

Hé Rain, ga nu niet de suggestie wekken alsof je reaktie meer betekent dan de aanschaf van een bril…
De boodschap van mijn columns is alleen maar: Vlinders geen bezwaar, geniet ervan tot het over is(want het waait nl. altijd weer over) en prik ze dan op het prikbord enz.
Bedankt voor alle leuke reakties.
Was eerst even bang dat het verkeerd opgevat zou worden. Maar dat viel mee.
Liefs
Sally

Raindog · 6 januari 2006 op 22:06

Hahaha ja leuk van me he?
Gelukkig heb jij de goede bril wel op!

KawaSutra · 6 januari 2006 op 22:32

Vroeger bij de Citotoets op de lager school moest ik opgeven wat voor een dier ik zou willen zijn. Ik koos voor een vlinder.
Een aansprekend verhaal heb je hier geschreven Sally. Ik waan mij in jouw vlindertuin en fantaseer er lustig op los. Prachtig verhaal, je hebt jezelf inderdaad overtroffen. 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder