We zijn gered

Zodra ik op het strand mijn shirtje uittrek om mijn wulpse lichaam zo min mogelijk zon te onthouden, zie ik de mensen staren. Vroeger zou ik mij gevleid hebben gevoeld en zou ik ondeugend terug hebben gestaard. Maar vandaag niet. Vandaag merk ik dat ouders hun kinderen bij mij vandaan willen houden, dat de kinderen zelf mij aankijken alsof ik de dochter van Satan ben en dat zelfs de honden van deze gezinnen liever tegen mij aan zouden plassen dan tegen me op rijden. Het is allemaal begonnen in die ene winkel, waar ik mijn rug liet bedekken met een kleurrijke feniks, een mythologisch wezen dat een wedergeboorte symboliseert. Een soort parallel voor de mentale wedergeboorte die ik op dit moment doormaak. De naalden doorboren mijn huid als een satéprikker die een blokje kaas perforeert op een verjaardagsfeestje. Beide brengen genot, de mijne wat langer dan de andere. De pijn valt in het niet bij het hypnotiserende geluid van de trillende naald. De naald die net iets harder trilt dan mijn handen dat deden op het moment van aanvang. Het voelt als een opera, een lange, zware, vaak pijnlijke ervaring die je rijker achter je laat dan je begon. Het maakt me gelukkig, ik vind het een ultiem genot dat ik mijzelf dit cadeau kan doen.

De mensen op het strand denken hier anders over. In eerste instantie voel ik me opgelaten, maar dit maakt al snel plaats voor verwondering. Hebben die mensen een zesde zintuig waardoor ze kunnen oordelen over mijn karakter door middel van mijn tattoo? Kunnen zij wat geleerden en paragnosten over de hele wereld niet kunnen maar wel zouden willen? Kunnen zij zien wat iemands karakter is op basis van een uiterlijk kenmerk? Wat zou dit ons een hoop drama kunnen schelen! Een keurige kantoor klerk die elke dag netjes zijn boterhammetjes smeert met kaas en jam kan worden gearresteerd op basis van een zwart stukje op zijn blanke huid dat boven zijn overhemd uitkomt op een onbewaakt moment. Waarschijnlijk zou hij een slechte daad hebben begaan in zijn latere leven, maar deze helden van de samenleving hebben ons gered!

Hulde aan deze ‘Oppervlakkigheids Commissie’, die ons behoedt van de slechterikken uit onze samenleving! Criminelen zijn vanaf nu vrij om te gaan waar ze willen, om te doen wat ze willen. Zij mogen zich vergrijpen aan iedereen en alles, zij mogen mensen verwonden en vermoorden met en zonder enige reden zolang zij hun huid maar niet versieren met willekeurige plaatjes en teksten. Wat zal de wereld een fijne en veilige plaats worden om te leven.