Wees waakzaam!

Het zijn toch barre tijden, in vergelijking met vroeger. Als jonge puber verkeerde ik nog in de veronderstelling dat Lubbers met zijn vervaarlijke wenkbrauwen een vieze man was. Zo’n beetje het ergste dat ons land kon overkomen, zeg maar. [i]Heutzutage[/i] vertelt die arische Eerdmans echter [url=http://www.terreurfolder.nl/]hoe we ons dienen te gedragen bij een terroristische aanval[/url]. U kent dat vast ook wel een beetje. Huis in, ramen dicht, radio aan, televisie aan en de telefoonnummers van politie enzo gereed houden. Politie. Lastig hoor, 0900-8844 lukt namelijk prima met Google bij de hand, maar ik krijg het nummer maar niet in de grijze cellen gegrift. Er is iets met nummers dat ervoor zorgt dat sommigen eenvoudig en anderen niet te onthouden zijn. Het klinkt zo makkelijk, 0900-8844, maar toch ontglipt het nummer me keer op keer. Gelukkig is er nog even tijd, voor [i]code orange[/i] van start gaat, voor die tijd lukt het me misschien nog wel.

En anders is een echte aanval misschien wél een goed genoeg excuus om 112 te draaien? Anderzijds, stel dat [i]iedereen[/i] dat gaat doen, dan is het einde natuurlijk hartstikke zoek. Ik vind dan ook dat 112 bij een terroristische aanval alleen gedraaid mag worden als er sprake is van missende lichaamsdelen, of bijna-lijken. De rest van de gevallen moet het gewoon maar doen met ‘geen spoed, wel politie’.

We dienen overigens volgens Eerdmans sowieso in te gaan tegen onze automatische piloot. Niet zomaar 112 induwen, eerst nadenken. En openhouden die ogen in je hoofd. Houd je koppie erbij, anders wordt hij er zo afgeblazen. Check, verifieer en controleer. Staat alles in de omgeving nog net zo als de dag ervoor? Die kliko op straat, is dat gewoon een kliko, of bevat het wellicht een berg explosieven, vermomd als compost? Die buurman van jou, is dat wel echt een buurman? Of is het een fundamentalist, die doet alsof hij buurman is?

Ik heb de folder van Eerdmans aandachtig gelezen. Maar het heeft wel wat lastige aspecten, die oplettendheid. Vandaag stond ik namelijk bij de Bruna een nieuwe VN af te rekenen. Terwijl ik mijn pinpas door de sleuf haalde, zag ik ineens iets op de grond liggen, dat er even daarvoor nog niet lag. Een hele grote pruik.

Had ik het in het goeie ouwe Lubberstijdperk nog zielig gevonden voor die kale, zieke mevrouw die nu ook nog haar pruik kwijt was, inmiddels wist ik wel beter. Die hoop haar lag er net nog niet en die hoorde daar niet. Het was een hele dikke pruik en sommige delen leken niet eens op haar. En trouwens, wie raakt nou een pruik kwijt, zonder het te merken? De pruik had dan wel geen hoofddoek om, maar dankzij het NRC weet ik inmiddels ook dat de gemiddelde terrorist studeert en ook wel slim genoeg is om te weten dat een bom zonder hoofddoek minder opvalt dan een bom met hoofddoek.

Met de blauwe ogen van Eerdmans in mijn hoofd neem ik een besluit. Ik ga de politie bellen. Maar godverdomme, wat is dat nummer ook alweer? 0900-8112? Ik toets wat en blader in mijn namenlijst. Het lukt niet; “112”, “112” dat is alles dat er door mijn hoofd danst, maar dat kan ik toch niet maken? Er is nog niks gebeurd en stel dat ik de 112-ers laat uitrukken voor een pruik, zonder verborgen agenda? Inmiddels hoor ik ook nog zacht getik dat dicht bij me onverbiddelijk klinkt. Paniek slaat me echt om het hart als ik een klein jochie lachend zie grijpen naar de pruik.

“NEEEEEEEEEEEEE!”, gil ik door de winkel terwijl ik de pruik uit het kind zijn hand mep en mijn judolessen van vroeger benut om goed te vallen en om te rollen achter een stellage toptien chicklit boeken.

Het blijft stil. Als ik met mijn hoofd achter Cindy Hoetmer vandaan kruip, valt mijn oog op de Nijntje wekkers, die bij de kassa staan te tikken. Het jochie gooit de pruik naar zijn kleine broertje, terwijl hij op zijn voorhoofd wijst en me minachtend aankijkt. Het meisje in de winkel is druk bezig met de telefoon. “Wat is dat nummer toch ook alweer?”, mompelt ze tegen haar collega. “Ik kan toch moeilijk 112 bellen voor een gek in de winkel?”.

[b][size=xx-small]Deze audio-column werd mede mogelijk gemaakt door ReadMe.[/size][/b]