“Weet ik wel genoeg?”

Ik stel mezelf regelmatig de vraag: “Weet ik wel genoeg?” Weet ik wel wat er gaande is op onze Aarde, ons Terra. Echt een hele grote planeet zijn we ook niet en daarnaast zijn we ook nog eens voor 71 % bedekt met water. Des al niet te min gebeurd er een hoop op dit kleine stukje lithosfeer. Neem nou de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Pak er een willekeurig medium bij, en je zal louter gespreken te horen krijgen die betrekking hebben tot dit wereld nieuws. Maar hebben deze verkiezingen momenteel een bepalende invloed op mij? Ben ik hier dagelijks mee bezig? Het antwoord luid: Nee! dat ben ik niet. Ik verkeer in een fase waarin ik niet de tijd en moeite wil nemen om mij hier dusdanig in te verdiepen.
Weet ik wel genoeg?

Wanneer ik op een warme zondagmiddag een willekeurig café binnen loop om mezelf te voorzien van een koude Hertog Jan, is er aan de tafel naast mij een conversatie gaande tussen man en vrouw. Beide ergens tussen 55 en 65. De man, die volgens mij al vanaf zijn geboorte in Nieuw-Anner-veense-kanaal-dam-derde-weg-linkseveer woont, zadelt zijn vrouw op met een spervuur van actuele standpunten, waar de naam Obama natuurlijk niet ontbreekt. We kennen allemaal wel zo iemand. Hoe naar het ook is om het beestje bij zijn naam te noemen. Maar het is er één van het iets te simpele volk.
Om een indruk te geven van hoe simpel deze man precies was, zal ik een van de argumenten van de man quoten!: “ Die zwarte heb ut veel te druk met stele’n en danse’n om een land te reger’n ja!”

Ik merk dat ik net iets te hard een lachje loslaat. Ook de man hoort dit. Voor ik het weet ben ik slachtoffer nummer twee. De man zal bewijzen dat hij wel degelijk alles, van alles weet. Het ene misplaatste standpunt na het andere vliegt me om de oren. En ik denk bij mezelf: “Meneer, kom toch eens uit die voetbal kantine”. Er is niets vervelender dan iemand die interessant doet over een onderwerp waar hij niets van af weet, ook nog eens aangebrand raakt wanneer je hem corrigeert en ook nog eens tijdens mijn ontspanning, onder het genot van inmiddels mijn derde Hertog.

“He jonkie, wa vin du dan van die economische crisis?” Ik vertel de man dat ik er, heel eerlijk gezegd, niet helemaal op de hoogte ben van hoe dat nou precies zit, en dat ik me er maar niet over uit zal laten. “Ik zal jou is vertell”n hoe da zit jonkie! Het is één grote stunt van de wereld!(?) Ik kijk bedenkelijk. Ik hoop op dit moment nog dat zelfs deze man, met de wereld visie van een steen uit Scheemda, een grap maakt. Helaas. Het gesprek bereikt zijn uiterste dieptepunt. “Die zogenaamde crisis van ze, neem nou Philips die is zogenaamd aan het daal’n in waarde, met die aandele’n. Ik heb net een Plasma tv bij ze gekocht van 2400 euro…dus.” Punt! Dat was het. Ik heb net een plasma gekocht, DUS. Waar staat deze DUS voor? Is dit serieus? Zou deze man echt denken dat de wereld om hem heen gebouwd is?

Ik drink snel mijn laatste slok Hertog, zeg vriendelijk gedag en loop weg uit het café.
“Volgens mij weet ik best genoeg”.