Wie niet waagt 4: Liefde maakt blind

Als Rens zijn auto parkeert ziet hij dat de politiewagen net wegrijdt. Hij is er blij om want zonder agenten praat het makkelijker met Desiree. Dat het met Johan niet goed gaat is Rens wel duidelijk, maar hoe legt hij dat aan haar uit.
Desiree steekt meteen verontwaardigd van wal, dat die agenten met hun strafbare feit beogen dat Johan een oplichter is. Rens probeert haar te kalmeren en vraagt hoe het precies zit met die bonus die Johan zou hebben gekregen. Desiree doet verslag van de cadeautjes en ook van haar gevoel dat ze de wasmachine liever had afbetaald.
Nu weet Rens helemaal zeker dat er hier iets aan de hand is en hij besluit Desiree over de lening van duizend euro te vertellen.
“Duizend euro, dat kost die wasmachine samen met de droger niet eens, het is een aanbieding die we in termijnen kunnen afbetalen. Waarom zou Johan duizend euro van jou moeten lenen. We staan de laatste tijd wel vaak rood, maar Johan zegt dat de bank daar toestemming voor geeft en sinds hij elektronisch bankiert heb ik minder zicht op de administratie.”
“Denk eens goed na, Desiree, is er de laatste tijd iets veranderd in zijn gedrag. Komt hij later thuis dan anders, is hij nerveus?”
Ze realiseert zich dat Johan de afgelopen weken nauwelijks thuis heeft gegeten. Hij heeft altijd een verhaal waarom hij later thuiskomt. File, uitgelopen vergadering, nog even bij een belangrijke klant langs. Goed beschouwd aannemelijke redenen. Ze vertelt dat hij in de weekenden ongedurig is.
Het enige dat hem lijkt te kalmeren is een spelletje op de computer. Onschuldig vermaak, zolang hij dat maar thuis doet. En dan dringt de volle waarheid tot haar door.
“Hij gokt weer. Allemachtig Rens, dat ik dat niet heb gezien, hij gokt weer.”
Wat heeft de liefde voor hem, haar blind gemaakt. Verslagen kijkt ze voor zich uit.