Witwassen

Wat was er veel gebeurd.
Het begon eenvoudig bij enkele dagen Luxemburg, het nuttige aan het aangename koppelen. Zuur verdiend geld dat er al jaren met hoge rente stond in veiligheid brengen voor de fiscus en terwijl men er toch is, genieten van een stevige herfstwandeling. Hoe konden ze weten dat dergelijke vreedzame plannen kunnen eindigen in een ware horror die gewone mensen enkel maar toeschrijven aan scenario’s voor films. Na het restaurantbezoek was het wel wat laat geworden maar zo erg was dat nu ook niet, hun verblijf, het hotel, was maar een paar honderd meter wandelen.
Plots sprong een met een geweer zwaaiende man met bivakmuts uit het niets voor hen. Hij dwong hen allereest tot stilte. Nog voor het koppel besefte wat er gebeurd was stampte hij de vrouw in de laadruimte van een klaarstaande witte bestelwagen, siste de man nog toe dat politie gelijk stond aan…Om dit te onderlijnen maakte hij een beweging met de duim van zijn linkerhand omhoog van rechts naar links over de eigen hals. Vrij vertaald; “als U uw vrouw nog levend wil terugzien…”.

De gebeurtenissen achternalopend kreeg de man een klap richting kop van de kolf van het geweer die hij gelukkig gedeeltelijk kon afweren door beide armen beschermend in de hoogte te steken. Doch kwam hij door de kracht van de slag in de lager gelegen berm naast de weg terecht.
Recht krabbelend uit deze penibele situatie hoorde hij de bestelwagen met grote kracht en gierende banden uit de straat wegscheuren.
Verbouwereerd, bijna niet beseffende wat er allemaal gaande was trachtte hij de pijn weg te wrijven uit zijn armen. Daar stond hij nu, eenzaam in de stille straat die nu een opvallende vreedzame rust uitstraalde.” Geen politie” bonsde het door zijn hoofd. “Geen politie.”

Aangekomen op de hotelkamer probeerde hij zich enigszins te herpakken en alles op een rijtje te krijgen maar veel tijd kreeg hij niet. Het brommend geluid van zijn G.S.M. verstoorde zijn weg naar eventuele kalmte.
“Schat,,, help,,,” daarna een zware stem nogmaals dreigend, “ geen politie!”
De opdracht was simpel. Al het geld dat ze samen deze morgen bij de Bank afgehaald hadden in de auto meenemen en weg rijden uit de kleine stad. Aanvullende richtlijnen zouden volgen.

“Wat waren we dom geweest,” besefte hij nu. Zo maar 100 000 € afhalen en dan bij het hotel in een kluis bewaren om dit dan later, na deze dagen, thuis op een andere spaarbank in veiligheid brengen was natuurlijk interessant om de fiscus te ontwijken. Dit schepte wel, zoals nu bewezen, mogelijkheden voor anderen om daarvan te profiteren. Nu was het te laat!

Ver buiten de stad kreeg hij de opdracht zijn auto met draaiende motor, met het geld, achter te laten op een kleine parking. Even had hij zijn vrouw nog gehoord die zelfs geen woord had kunnen uitbrengen. Enkel een zwaar vermoeid snikken bereikte zijn oor direct gevolgd door de gebiedende opdrachten van de man.
Nu liep hij de opeenvolging van bevelen respecterend al in een door het maanlicht verlichte lange dreef, een aardeweg. Nogmaals bromde de G.S.M. maar dan zonder teken van enig leven van zijn vrouw. Een grote schrik maakte zich van hem meester, donkere zwaarmoedige gedachten overmeesterden zijn normale denken. Waar stond die hoeve waar de man van gesproken had? Hulpeloos zocht hij met de zaklamp de omgeving af. Nog grotere paniek, eindelijk, daar stond een gebouwtje.

Hijgend kwam hij bij het bouwvallige leegstaande huis, stampte met grote kracht de rottende deur open tot ze bijna uit haar hengels vloog en liep verder richting keuken waar het stonk naar schimmel. Daar waar hij meende zijn vrouw vastgebonden op een stoel aan te treffen bleek de kamer leeg te zijn. Een enorme diepvriezer trok direct zijn aandacht. Zou het kunnen?
Zijn hart bonsde in zijn keel, nu pas begon alles te trillen, al de spanningen van de laatste uren verzamelden zich plots in dit ene cruciale moment, het moment dat hij zich met grote moeite naar de andere kant van de kamer richting diepvries begaf. Het schijnsel van de zaklamp gleed eerst nog even door de rest van de kamer alsof er nog een stille hoop was dat er een fout zat in zijn verschrikkelijk vermoeden.

Met een wanhopige ruk opende hij de vrieskist. Een vreselijke stank van rottend vlees vulde de kamer zodat de man eventjes een stap achterwaarts moest. Met de zaklamp kon hij zien dat, op enkele vuile zakken na, de kist leeg was. Eigenaardig, net nu, bij zoveel misère voelde hij vreugde en hoop in zich.
Verder zoeken in het kleine huis leverde geen resultaat op. Terug kwam er wanhoop temeer daar ook de G.S.M. angstvallig stil bleef.

Terug buiten liep hij zoekend rond op het kleine erf. Achter het huis stond de witte bestelwagen met geopende deuren. Hij vond er zijn vrouw halfnaakt, stevig vastgebonden met plaklint op de mond. Een hevige ruk gaf haar terug de kans om te praten maar de doorstane emoties beletten haar dit ook te doen. Zelfs wenen lukte niet, het bleef bij een droog snikken en een doelloos in de verte kijken alsof ze gehypnotiseerd was.
Minuten lang duurde het alvorens hij haar los kreeg uit de touwen die nu diepe sporen achter lieten om haar polsen en enkels. Dan pas kon hij haar uit de vervloekte bestelwagen helpen.

Samen strompelden ze naar de eerder achtergelaten auto maar ze wisten wel beter. De balans na hun gezellig avondje was bijzonder zwaar; auto gestolen, geld kwijt, vrouw verkracht, man bevend over gans zijn lichaam van de zenuwen…..

Enkele uren bruut geweld van één man liet diepe sporen na bij twee gewone burgers.