WK-muts

,,Mevrouw, u krijgt van mij als dank een oranje WK-muts,” glundert de jongeman die me een abonnement probeert aan te smeren. Ik staar hem verbijsterd aan en wil mijn oren niet geloven. Een oranje muts? Het moet toch niet gekker worden. Ik zie mezelf al lopen met oranje kroeskrulletjes, rastahaar, pluisveertjes of een wollig konijnenstaartje. Hoofdschuddend, wens ik de jongeman enorm veel sterkte met zijn aansmeerderij. Een oranje muts, wat een waanzin. Kijk, dat een kilo worteltjes ineens veel duurder is, kan ik me nog wel voorstellen. Worteltjes schijnen erg goed voor de ogen te zijn en dat is wel nodig als je uren-, dagen en wekenlang naar televisiebeelden staart. Dat de appeltjes van oranje niet aan te slepen zijn, is alleen maar toe te juichen. Vitamine C verhoogt de weerstand en dat kunnen voetbalfans wel gebruiken na een avondje flink doorzakken. Oranjegekleurde bloemkolen, takken, bomen en struiken zullen ook wel ergens wel goed voor zijn. En dat oranje condooms met sinaasappelsmaak als warme broodjes over de toonbank vliegen is alleen maar sfeerverhogend. ‘Make love, not war’ is cruciaal. Vooral in voetbaloorlogstijd.

De teleurgestelde Oranjefan die, tijdens de vorige WK, mijn bedje oranjekleurige Afrikaantjes de vernieling inschopte, heb ik allang vergeven. Hij moest toch ergens zijn woede en teleurstelling op botvieren nietwaar? Maar eerlijk gezegd ben ik stiekem een beetje blij dat Kalou niet meevoetbalt. Stel dat hij een strafschop had gemist. Dan had ik mijn onschuldige tuinplantjes wederom van de ramen kunnen krabben. Daarnaast is het fantastisch dat Achmed en Fatima, samen met Sjonnie en Anita, de hele flat versierden met oranje vlaggetjes. En dat ze samen met hun buren de wedstrijden volgen, is geweldig in deze tijd van verzurende samenhorigheidsgevoelens.

Maar wat te doen als het hele WK-gedoe je geen bal interesseert? Zet je jezelf dan buitenspel, verdwijn je mokkend op de reservebank of maak je, net als ik, schijnbewegingen. Want eigenlijk interesseert het WK-voetbal me geen bal maar tóch wil ik geen spelbreker zijn en doe dapper mee.Ter verhoging van de feestvreugde wil ik best in een lederhose met een leeuwenstaart door het dorp lopen. Desnoods beplak ik mijn hele huis, inclusief tuin, met rode, witte, blauwe en oranje wuppies. Ik ben bovendien bereid om met een geschminkte toet, oranje sokken en een boa om, in de tropische hitte, op het buurtgrasveld naar het Nederlands Elftal te kijken. En als het helemaal niet anders kan dan schaf ik een oranje lingeriesetje aan en plant een bos worteltjes op mijn hoofd. Maar een oranje muts? Nee, daar begin ik niet aan.