Het is zondagochtend, en Frankrijk fietst.

Wij rijden over landelijke Franse wegen naar de snelweg. Onderweg komen we in dorpjes, waar de rust nog niet is verdreven en de zon langzaam aan kracht wint, zondagsfietsers tegen. De autoraampjes staan open, de Franse kreunmeisjes zijn zacht hoorbaar in de cabine en we laveren langs Fransmannen op racefietsen. Gehuld in oude tricots, waarop logo’s van weleer prijken. Het is een cliché. Men waant zich kampioen. Roulez, pousez. Een fietser op mountainbike in zwembroek. Bandetta á la Pantani. Oudere grijzende getaande koppen, pezige kuiten, door virages en langs bosschages. Om de bocht komen Godet en Levithan in open expeditiejeep, staand met tropenhelm, als volgauto. Lichtblauwe luiken, roze-rode dakpannen, strakblauwe lucht. Fietsers vertragen de tijd.

Het is zondagochtend, en Frankrijk fietst.

Een non loopt naar de auto, zij fietst niet. Het is half elf en 29 graden. Op een stenen brug, tuurt een rode renner in het water onder zich. Op de rand van de brug prijkt een boeket. Herinnering aan een ongeluk? Op een lage racefiets, gaat een kranige dame voorbij, stijlvol grijs. Beter dan het peloton vrouwen in menopauzestijl. Hangend vlees en vet, geregeld stoppen van de dorst en zere ruggen. Onze auto zoeft langs de wielrenners. Fietsers racen en zwoegen, allen op weg naar het terras. Uit op bewondering, verzetten van de grenzen. Winnen van je zelf, daar draait het om op de fiets.

Het is zondagochtend, en Frankrijk fietst.

Rotsen en gorges passeren wij. We komen uit in de bewoonde wereld. Een stadje loopt vol door de opgebouwde zondagse markt. Een Française uit het boekje, rijdt op haar toerfiets, stuur niet in racekromming gevat, versnellingshendels onder het stuur, mandje voorop. Ze draagt een donkere zomerjurk en een rieten hoedje. Ook zo fietst Frankrijk op zondag. De weg wordt nu kaarsrecht, loopt via een serie rotondes uit op de toegangskronkel van de Péage. Nog even en de raampjes gaan dicht, en we sluiten ons af voor het langzame Frankrijk van zondagochtend.

Categorieën: Reisverhalen

8 reacties

Boukje · 13 september 2011 op 11:20

Wauw, mooi geschreven.
Ik waande mij even terug die heerijke Franse landelijkheid.
😀

LouisP · 13 september 2011 op 15:41

Heel leuk om te lezen..

Op een stenen brug, tuurt een rode renner in het water onder zich.

Mooi!

SIMBA · 13 september 2011 op 16:37

:duimop:

Harrie · 13 september 2011 op 18:24

Hier neem ik mijn baret voor af. Tres bien.

pally · 13 september 2011 op 19:57

Leuk stukje, Bo, met al die verschillende fietsende mensen. Ze worden een soort schilderij van Franse landelijkheid.

groet van Pally

Mien · 13 september 2011 op 23:56

Ik dacht even aan landerigheid, maar dat is hier helemaal niet aan de orde. Ik kreeg er spontaan Franse muziek van tussen de oren. Van Joe Dassin. Waarom? Geen idee. Leuke column dat wel.

Mien la la la la …

Dees · 14 september 2011 op 16:56

Schitterende sfeer vanuit een geschreven autoraam. Echt heel mooi.

sylvia1 · 14 september 2011 op 19:32

Mooi ritme heeft deze column, oa door die herhalende zin.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder