Aan de oude versleten bar hangt een man op zijn barkruk. Voor hem staan negen lege glazen. Het is tegen sluitingstijd, maar het ziet er niet naar uit alsof hij van plan is om te gaan. Zijn schouders hangen onder het gewicht van zijn last. De barman probeert hem enigszins te verlichten. “Vrouwen komen gewoon van een andere planeet,” zegt hij. Zijn professionele blik ziet gelijk waar het om gaat. “Ze was het licht in mijn leven.” De man slaakt een diepe zucht. “Vanavond heeft ze mij de deur uitgegooid. Waar moet ik naartoe?” “Hadden jullie dan vaak ruzie?”, vraagt de barman quasi-geïnteresseerd. “Nee, nooit, daar hadden we geen tijd voor. Ze klaagde wel eens dat ik nooit thuis was, maar ik ben trucker en doordeweeks onderweg. Ze zeurde ook dat ik elk weekend één avondje met mijn vrienden wilde doorbrengen. Onterecht, want elke zaterdagavond lag ik naast mijn zonneschijn op de bank.” De barman kijkt bedenkelijk en schenkt hem nog een borrel in.

Hij vraagt de man hoe hij doordeweeks contact hield met zijn vriendin. “Niet, natuurlijk. Weet je niet hoe duur het is om vanuit het buitenland te bellen?” Zenuwachtig beweegt de barman op zijn kruk heen en weer. “Maar…wat is er dan vanavond gebeurd?” Weer een zucht volgt. “Ik kwam thuis voor het weekend. In de gang stonden koffers. Ze heeft me vriendelijk verzocht te vertrekken en wilde niet met me praten. Ze zei dat ik daar zeven jaar de kans voor had gehad.” Een traan rolt over zijn wangen.

De barman is inmiddels rood aangelopen. “Mijnheer, ik moet gaan sluiten. Er is iets belangrijks wat ik moet doen.” “Ik kan nergens naartoe”, snikt de man nu luid. De barman belt een taxi en een goedkoop hotelletje, drukt de man honderd euro in zijn handen en begeleidt hem gehaast naar de deur. “Waarom wil je ineens weg, barman?” vraagt de intrieste man.

“Weet je, ik heb al twee weken geen avond thuis doorgebracht.” Snel grist hij wat waxinelichtjes uit een la en pakt een fles champagne en twee glazen. “Ik ga naar míjn zonnestraaltje. Voor je het weet loop ik net als jij een zonnesteek op.”

Categorieën: Thema column

Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

14 reacties

schoevers · 5 mei 2007 op 09:23

Leuke column, Arta, maar je jaagt iedereen wel de stuipen op het lijf.
Ben net op topsnelheid naar huis gereden en het was gewoon druk op de weg! 😆

klapdoos · 5 mei 2007 op 09:27

Ik heb in mijn vroegere bartijd ( lang geleden hoor) altijd wel een taxi voor de klanten gebeld, maar hen never nooit geld in de handen geduwd. Lieve barman vol schuldgevoelens, bestaan die nog???Ik kom ze helaas nergens meer tegen…leuk geschreven.
Groet van leny

Eddy Kielema · 5 mei 2007 op 11:03

Mooi beeld van cafébezoekers.

pally · 5 mei 2007 op 11:42

Leuke column, Arta! Origineel ook om zo de je toegewezen titel te interpreteren. En misschien nog wel hier en daar leerzaam… 😀

groet van Pally

pepe · 5 mei 2007 op 12:22

Geweldig goed hoe jij met de verplichte titel en verboden woorden toch een prachtige column hebt kunnen toveren.

Mooi ook de laatste alinea als afsluiting.
Klasse!!

WritersBlocq · 5 mei 2007 op 12:24

Jee, Arta, wat een originele interpretatie inderdaad, knap gedaan! Erg leuk geschreven.

P.S.:
Het zal de meeste barmannen Hema-worst zijn 😀

Compli van Pau’tje

Li · 5 mei 2007 op 15:52

Driewerf sorry. Wegens chronisch tijdgebrek heb ik me nog niet verdiept in verboden woorden en weet ik al niet meer. Zo gauw ik wat minuutjes over heb, ga ik het opzoeken.
De voorzet van Arta is in ieder geval hartstikke leuk.:wave:

Li

KawaSutra · 5 mei 2007 op 19:49

Absoluut een prima prestatie.
Nog realistisch ook, denk ik. Hoeveel mannen voelen zich niet gewaarschuwd bij een dergelijke barrepraat?

Trukie · 6 mei 2007 op 00:04

Een heel mooi begin. Een kroeg kan dus ook positieve inspiratie geven :lach:

DriekOplopers · 6 mei 2007 op 10:26

Gewoon perfect gedaan. Zoals altijd.

:kus:

Driek

Dees · 6 mei 2007 op 15:54

Zelf ben ik gek op dit soort schetsen. En ik vind het leuk dat je die de laatste tijd schrijft, met en zonder thema estafette. Mooi gedaan!

😉 Dees

Mup · 6 mei 2007 op 19:07

Wat een mooie start Arta, klasse! Origineel bedacht, om de titel heel anders te interpreteren, en nog een mooi stuk ook,

Groet Mup.

arta · 6 mei 2007 op 21:24

Heel erg bedankt voor de leuke reacties!
Het was nog best moeilijk om op deze manier een column te tikken, maar na 7 pogingen met drie verschillende onderwerpen rolde deze zó uit mijn toetesenbord!
Mup: Veel succes met deel 2 van deze estafette!
🙂

SIMBA · 15 mei 2007 op 15:59

Komt Sim nog met een reactie…maar ja ik had een goed excuus 😀 ik zat druk te zijn (NOT) op Curaçao. Ben trouwens blij dat ik daar geen zonnesteek heb opgelopen; die palmbomen zijn echt een uitkomst voor bleke hollanders!

Maare….arta prima column!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder