Met het kraken van de houten vloer, door mijn stappen richting de voordeur, als laatste zucht van een lege woning. De deur gaat dicht, de sleutel wordt straks in het slot gestoken en 2 keer gedraaid. Ik loop de oprit af en draai me om. Mijn ogen scannen deze woning dat 25 jaar werd bewoond. Bewoond door mij. Ingericht naar mijn smaak en deuren die werden dichtgesmeten of zachtjes werden gesloten om de rust te bewaren. De vloer heeft 25 jaar gekraakt en niemand die zich daaraan heeft gestoord.
Ik raak nog even de Noorse esdoorn aan ooit gepland om te groeien en enige schaduw te geven.
Ik ben op weg naar een ander huis.¦
2 reacties
Arta · 13 april 2018 op 23:26
Ah, #22, ik vind dit zó lief geschreven!
Veel geluk in jouw nieuwe stulpje!
Karen.2.0 · 14 april 2018 op 00:02
22! Prachtig! Mooi klein en vol weemoed, veel geluk in het nieuwe huis.