Onbekend schrijfgerei

Ik heb potloden, jij hebt potloden, iedereen heeft ze. Maar heb je er wel wat aan? Als je ze nodig hebt zijn ze weg, en als je ze hebt breekt de punt. Potloden veroorzaken alleen maar stress. Elke keer weer hetzelfde liedje. Ik koop die dingen nooit meer, aangezien ze het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Maar toch ze zijn leuk als ze gratis zijn. Dus, hoe levenloos het ook klinkt, ga ik iedere dag naar de Ikea. Niet altijd voor potloden hoor, maar meestal wel.

Wereldcup

Vanmorgen met mezelf naar het winkelcentrum gefietst, want ik moest een nieuwe. Een nieuwe BH. Ik houd niet van kleding passen want dan moet alles uit. In de herfst meer dan in de zomer. De pashokjes zijn altijd te klein en het licht is genadeloos als het om je lijf gaat. Vooral als je ouder bent geworden dan je schoenmaat.

Zevende hemel

Ik zie iemand lopen en ik spring bovenop hem. Of misschien wel een haar, want soms zie je het verschil niet. ‘Vertel me waarom we leven, vertel me waarom we leven voordat we sterven!’ ‘Zeg, spoor jij wel?’, vroeg het schepsel. Daarna antwoordde ik ‘Nee! Ik ben al ontspoort bij mijn geboorte, valt dat niet te zien? Kijk naar me, kijk naar me jij niet levenswaardig stuk ongedierte!’

Zelf al eens ingecheckt, Mr Schiphol?

Voor iemand in het gehuchtje [i]De Wolde[/i] kwam Kerst extreem vroeg dit jaar. De Belastingdienst heeft namelijk bij het overmaken van mijn teruggave zichzelf een hoop gedoe met rekeningnummers en formulieren bespaard en het gewoon overgemaakt naar een willekeurig persoon. Dat is leuker en makkelijker, voor henzelf.