Vrouwen en kapsters. Ze lijken tot elkaar veroordeeld.
Meteen maar even mijn (wellicht ouderwetse) standpunt: het haar is een sieraad voor de vrouw. Althans zo lang ze uit handen blijft van een kapster. Maar vrouwen kunnen het niet laten. Ze geven fortuinen uit om iets dat van nature (meestal) mooi is te laten ruïneren. En kapsters?
Volgens David Attenborough hebben onze kinderen over 30 jaar alleen nog maar wat te eten als ze hun ouders vierendelen en frituren. Bij een verwachte wereldbevolking van 9 miljard mensen in 2040 zal er weinig ander voedsel overblijven. Het wordt druk. Niet gezellig druk, maar tweede-paasdag-bij-Ikea druk. Gelukkig weet ik al waar ik dan naartoe ga.
Als mijn moeder vraagt of ik meega naar iets heel ‘leuks’ dan rinkelen er onmiddellijk alarmbelletjes in mijn hoofd.
Ik word ouder. Elke dag voelt als een dag dichterbij hetgeen waar ik nog geen weet van heb, de dood. Er zijn mensen die waarde hechten aan het bereiken van een bepaalde leeftijd. “Ik ben nu al dertig, het voelt opeens zo oud”. Alsof het een paar weken terug veel jonger leek. Een leeftijd is eigenlijk niets meer of minder, dan een bepaald aantal rondjes, dat de aarde heeft gedraaid met jouw lichaam erop. Er is geen verjaardagstaart waarop staat: “gefeliciteerd met de 365 rondjes die u weer heeft meegedraaid”. Terwijl dit toch echt het geval is tijdens een verjaardag.
Hoera, ze doet het weer!
Nadat mijn computer was gecrashed is ze 1) gepamperd, gevoed en gepimpt. Ze heeft antivirus injecties gekregen en een leger poortwachters, want niet iedereen mag natuurlijk zomaar digitaal binnenvallen. Het poortwachtersysteem is voorzien van een multiple choice vragenlijst. Deze moet ik elke dag beantwoorden bij het aanzetten. De antwoorden bepalen, of ik mijn computersessie mag voortzetten en wat ik mag doen.
