De eerste keer dat ik het woord advocaat heb meegekregen, was toen ik een jaar of acht was en ik mijn oma er één hoorde bestellen. Vervolgens zag ik haar aan een glaasje met geel spul lurken. Ze kon onwijs genieten van haar advocaatje. Moet in dezelfde tijd geweest zijn, dat ik op school een liedje leerde: “Advocaatje leef je nog, i-a dee-a”. Heel vreemd dat ik nooit heb begrepen wat ze met deze tekst bedoelden. Later hoorde ik mijn vader steeds met andere mannen praten over “die Dick Advocaat is niet te pruimen”. Dit kwam vrijwel altijd ter sprake als er voetbal op tv was. Ik dacht dat het in die flessen moest zitten, waar de mannen uit dronken als het spel even stil lag. Tja, leg maar eens uit aan een kind dat er mensen genoemd worden naar een drankje. Moet je toch al andere voorbeelden kunnen noemen, zoals meneer Thee, mevrouw Koffie of buurman Cola. Ik ken ze niet.

Het was pas veel later toen ik begreep, dat als men het over advocaten heeft, het negen van de tien keer gaat om mannen in grijze pakken, die onwijs veel geld verdienen door zich te bemoeien met het leed van anderen. Op mijn werk kwam ik ze regelmatig tegen en helaas had een goede vriendin van mij er eentje nodig om haar scheiding te regelen. Het had in ieder geval allemaal heel weinig met alcoholische drankjes te maken.

Sinds kort gaat het er op lijken, dat ik er toch echt zelf eentje nodig ga hebben binnen nu en niet al te lange tijd. Gelukkig niet voor huiselijke aangelegenheden, maar in de werksfeer. Er zijn contractjes onder mijn neus geschoven, waar ik mijn naam niet onder wil zien staan en ik vrees dat het laatste woord daar nog niet over is gesproken. Verschillende mensen hebben mij er al op gewezen dat het waarschijnlijk een ‘advocatenkwestie’ zal gaan worden, dus heb ik me er maar alvast wat in verdiept.

Wat internetbezoekjes en heel wat slapeloze nachten verder, heb ik iets besloten. Ik ga het anders doen. De advocatuur vind ik reuze boeiend en wil er dolgraag meer over weten, maar niet op deze manier. Niet door zelf te worden heen en weer geslingerd tussen goedgeklede dure mannetjes. Ik wil het allemaal voor zijn, ik ga solliciteren.

En laat er nu toch net een hele leuke vacature in de krant staan. Eentje die precies bij mij past met exact het aantal uren dat ik wil werken. Zou het toeval zijn dat het om een vacature bij een advocatenkantoor gaat?


11 reacties

arta · 22 november 2006 op 17:22

Toeval bestaat niet, zeggen ze!
Lekker geschreven!
Leuk einde!

Eén puntje: Ik struikelde even over deze zin: [quote]Sinds kort gaat het er op lijken, dat ik er toch echt zelf eentje nodig ga hebben binnen nu en niet al te lange tijd. [/quote]

Estrella · 22 november 2006 op 20:07

Jij beziet het leven dus door een geel getinte bril…
Ofwel, het loopt als een gele draad door jouw leven.
Leuk!

Prlwytskovsky · 22 november 2006 op 20:08

[quote]“Advocaatje leef je nog, i-a dee-a”. [/quote]
Op mijn schoolplein werd dit liedje gebruikt bij het touwtje springen, als de meisje dan bij deze tekst kwamen dan gaven wij ze een zet waarbij het touw slap viel en wij ineens hard moesten lopen.

Lekker lees verhaal Wendy.

SIMBA · 23 november 2006 op 08:23

En, heb je de baan gekregen? 😉
Leuk verhaal!

KingArthur · 23 november 2006 op 11:40

Leuk geschreven. Kreeg ook een erg deja vu gevoel door je titel. Deze is namelijk hetzelfde als mijn eerste tekst die ik hier ooit inzond. Inmiddels al weer ruim 2,5 jaar geleden. Toen ging het idd over een bondscoach in moeilijkheden.

wendy77 · 23 november 2006 op 13:48

Arta, je hebt gelijk. Die loopt inderdaad niet zo lekker 😉

Simba, ik weet het nog niet. Net een ontvangstbevestiging gekregen. De selectieprocedure zou binnenkort starten. Afwachten dus nog.

Bedankt voor jullie reacties 🙂

pally · 23 november 2006 op 18:47

Leuke ronde column van begin naar einde.

Het is gek maar volgens mij zongen wij ; Papegaaitje leef je nog….
Maar het kan ook zijn dat ik de enige was die deze tekst zo zong.
Pally

SIMBA · 23 november 2006 op 19:00

Nee Pally, je hebt gelijk…..ik zag dat iets anders was maar wist niet wat!
Papegaaitje leef je nog…:-)

wendy77 · 23 november 2006 op 19:53

whahaha nou dan snap ik nu zeker waarom ik de tekst nooit heb begrepen LOL 😀

DriekOplopers · 23 november 2006 op 22:12

Laat je niet op je kop zitten door slechte werkgevers en advocatengeboefte, Wendy! Pak ze!!!

En zeg nou toch zelf, veel kan het nooit zijn, een kerel in een jurk…

😀

Driek

Mup · 24 november 2006 op 14:22

Hee Wendy, leuk je weer te lezen. Succes met het solliciteren, en had je moeder er ook slagroom op, die je er soms af mocht likken?

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder